Morgunblaðið - 13.10.1987, Síða 59

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 13. OKTÓBER 1987
59
Ásbjörn Guðmunds-
son - Minning
Fæddur 11. apríl 1903
Dáinn 4. október 1987
Í dag, hinn 13. október 1987, er
til moldar borinn Ásbjöm Guðjóns-
son, Kleppsvegi 36, Reykjavík, en
hann lézt að Hrafnistu, dvalar-
heimili aldraðra sjómanna í
Reykjavík, hinn_4. þ.m. Útför hans
verður gerð frá Áskirkju í Reykjavík
kl. 13.30.
Hann var fæddur á Dísarstöðum
í Sandvíkurhreppi þ. 11. apríl 1903,
elstur 11 bama hjónanna Þuríðar
Hannesdóttur frá Skipum í Stokks-
eyrarhreppi og Guðjóns Tómasson-
ar bónda að Dísarstöðum.
Hálfbróður átti Ásbjöm er var eldri
en hann, Valdimar Guðjónsson, en
hann fórst með togaranum Max
Pemberton.
Systkinahópnum frá Dísarstöð-
um hefur nú enn fækkað og eftir
eru systurnar Guðmunda Margrét,
en hennar maður er Friðbjöm Guð-
brandsson og Ingibjörg, en hennar
maður er Þorbjöm Guðbrandsson,
og bræðumir Tómas Guðmundur,
en hans kona er Guðmunda Berg-
sveinsdóttir, en þau búa öll í
Reykjavík, og Tryggvi, en hans
kona er Rósa Einarsdóttir. Þau em
búsett á Akranesi.
Ásbjörn ólst upp á Dísarstöðum
og gekk sem bam, unglingur og
allt til fullorðinsára að þeim verk-
um, er vinna þurfti f sveit á þessum
tfma, og hæfðu hveiju aldurs skeiði.
Ásbjöm kvæntist hinn 3. nóvember
1932 Sigríði Guðmundsdóttur,
Brynjólfssonar, bónda á Sólheimum
í Hmnamannahreppi og konu hans,
Guðrúnar Gestsdóttur frá Skúfslæk
í Villingaholtshreppi. Kona As-
bjöms, Sigríður, lézt þ. 13. júní sl.
Er því í tvígang á þessu ári harmur
kveðinn að ættingjum þeirra og vin-
um, þótt nokkur svölun sé vitneskj-
an um, að þau séu nú laus úr viðjum
veikinda og þjáninga þessa heims.
Þau Ásbjöm og Sigríður fluttu
til Hafnarfjarðar árið 1933 og
bjuggu þar um skeið, en fluttu síðan
til Reykjavíkur árið 1937 ogbjuggu
þar síðan. Þau eignuðust þijú börn:
Þuríði Svövu, sem gift er undirrit-
uðum og býr í Keflavík, okkar börn
em fjögur, Hrafnhildi, sem gift er
Ólafi Agústssyni í Reykjavík og
eiga þau fímm börn, og Guðmund
Gunnar, sem með návist sinni við
heimilið studdi foreldra sína alla
tíð. Böm Guðmundar Gunnars em
tvö. Kona hans er Guðbjörg Jóna
Magnúsdóttir. Bamabamabömin
era orðin tólf talsins.
Kynni undirritaðs af Ásbimi
Guðjónssyni, tengdaföður mínum,
hófust nokkm áður, en hann og
samstarfsmenn hans hjá Olíuverzl-
un íslands hf. í Laugamesi réðust
í byggingu fjölbýlishúss við Klepps-
veg í Reykjavík. Mun þetta hafa
verið í augum þeirra margra tals-
vert stórvirki, enda efnin mismikil.
En þetta tókst með góðra manna
hjálp og velvilja, og þar með eygðu
þau Ásbjöm og Sigríður möguleika
að eignast eigið þak yfir höfuðið.
Þessa hjálp og þennan góðvilja vil
ég með fátæklegum orðum, þakka
fyrir nú, vegna þeirra sem gengin
em. Vera kann, að verk þeirra, sem
þama áttu hlut að máli sé annars
staðar skráð, þar sem umbunin sé
öllu ríkulegri. „Allt sem þér gjörið
einum af mínum minnstu bræð-
mm...“
Þrautseigju Ásbjöms á meðan
að á þessum húsbyggingaríram-
kvæmdum stóð undraðist ég oft.
Hann var þá þegar nokkuð við ald-
ur, auk þess sem ætíð háði honum
vemlega meðfædd fötlun á fæti.
Hann var ákaflega dulur maður,
orðfár, orðvar og flíkaði ógjaman
tilfinningum sínum. Hann átti samt
til djúpstæða kímni og laumaði á
stundum á hnyttnum athugasemd-
um, ef svo bar undir, og gladdist
ágætlega í góðra vina hópi.
Ásbjöm Guðjónsson var starfs-
maður hjá Olíuverzlun íslands hf.
um þijátíu ára skeið. Fyrst við
ýmis almenn störf hjá fyrirtækinu,
en síðan í mörg ár sem vaktmaður
við olíubirgðastöðina í Laugamesi.
Trúmennsku, stundvísi og ná-
kvæmni í starfí var við bmgðið,
enda ólst hann, sem aðrir af hans
kynslóð, upp í þeim tíðaranda, að
húsbóndahollusta og trúmennska
væm viðhorf, sem enn væm nokk-
urs metin. Þessi viðhorf em
ágætlega varðveitt, þar eð sonur
hans, sem ungur hóf störf hjá fyrir-
tækinu, heldur þar áfram merki
föður síns.
Vegna heilsubrests lét Ásbjöm
af störfum hjá Olíuverzluninni og
dvaldist þá um hríð sjúkur á heim-
ili sínu við umönnun konu sinnar,
Sigríðar. Árið 1978 hafði sjúkleiki
hans ágerst svo, að kallaði á
umönnun fagfólks og vistaðist hann
þá í Hrafnistu, dvalarheimili aldr-
aðra sjómanna í Reykjavík. Hafði
hann því dvalizt þar í hartnær tíu
ár er hann lézt. Á Hrafnistu naut
hann þeirrar ágætu aðhlynningar,
alúðar og tillitssemi starfsfólks
stofnunarinnar, sem ég hef margoft
orðið vitni að, hvort heldur var
gagnvart vistmönnum eða ættingj-
um þeirra. Fyrir þetta vil ég þakka
nú, svo og það sem þetta ágæta
starfsfólk mun eflaust halda áfram
að gera til þess, að síðustu æviár
eldri samborgaranna verði sem
bærilegust.
Meðan heilsan entist höfðu þau
hjónin, Ásbjörn og Sigríður, unun
af því, að ferðast um landið, þó
sjaldnast væri nú farið langt. Höfðu
enda vart átt þess mikinn kost á
yngri ámm er ferðamáti var allur
annar en nú. Bifreiðir varla komnar
til sögunnar og það, sem fara þurfti,
farið á hestbaki eða fótgangandi.
Eftir að til Reykjavíkur kom munu
þau þó hafa farið í ferðir, er til var
stofnað af hálfu Olíuverzlunar ís-
lands hf., t.d. beijaferða til staða í
nánd við höfuðborgina. Minntust
þau hjónin gjaman þessara ferða,
sem þau höfðu haft ánægju af. Mun
Olíuverzlunin hafa verið meðal
fyrstu fyrirtækja til þess, að hlutast
til um slíkar ferðir starfsmanna
sinna.
Nú var það svo á mínu heimili
er áætlanir vom uppi um að fara
eitthvað af bæ, að slíkar ferðaáætl-
anir þóttu miklu meira spennandi
ef afi og amma á Kleppsvegi gátu
komið með. Var þá gjaman haldið
til æskustöðva þeirra, í Flóann eða
Hreppinn, en í báðum þessum
byggðarlögum var stór frændgarð-
ur þeirra beggja, auk systkinanna,
sem þegar vom búsett á höfuð-
borgarsvæðinu, eða annars staðar
í landinu. Eftir að hafa verið þátt-
takandi í þessum ferðum er ég
fullur efasemda um hið umtalaða,
svokallaða kynslóðabil. Líklegt er,
ef brúa þarf slíkt bil, að fólk þurfi
að vinna að því, rækta garðinn sinn.
Að minn hyggju tókst þeim sæmd-
arhjónunum, Sigríði Guðmunds-
dóttur og Ásbimi Guðjónssyni,
prýðilega það ræktunarstarf.
Er leiðir skiljast nú við andlát
tengdaföður míns, Ásbjöms Guð-
jónssonar frá Dísarstöðum, vil ég
bera fram þakkir fýrir hina hljóð-
látu vinsemd og hlýju, sem ég tel
mig hafa orðið aðnjótandi. Þakkir
fyrir viðkynninguna og samvistim-
ar við góðan dreng. Innilegar
samúðarkveðjur sendi ég bömum
hans, tengdabömum, bamabömum
og bamabamabömum, svo og
systkinunum og öðmm ættingjum
og vinum.
Blessuð sé minning hans.
Gústav A. Bergmann
FACIT9401

Já, það komast fáir í fótspor Facit.
Enn er Facit feti framar, nú með nýja ritvél. Sérfræðingar Facit
hafa hannað þessa afburða ritvél sem byggð er á langri hefð og
nýjustu tækni.
Líttu við því sjón er sögu ríkari. Við fullyrðum að verð og gæði
koma svo sannarlega á óvart.
Okkar þekking í þína þágu.
GISLI J. JOHNSEN SF.
n
Nýbýlayegi 16. Sími 641222