Morgunblaðið - 15.12.1988, Qupperneq 74

74
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 15. DESEMBER 1988
GRAMMIÐ
Kynning á plötum og bókum
Fyrir skömmu hélt útgáfufyrir-
tækið Grammið kynningar-
kvöld á framlagi sínu til jólamark-
aðarins. Var gestum boðið að heyra
nokkur sýnishom af nýjustu bókum
og hljómplötum sem út koma á
þeirra vegum og má nefna hljóm-
plötur Bubba og Megasar, Jóhanns
G. Jóhannssonar, Kamarorghes-
tanna og hljómsveitarinnar
Svart/hvítur draumur. Aukinheldur
koma nú fyrir augu manna tvær
bækur frá framvörðum Smekk-
leysu. Það er skáldsagan „Bygging-
'in“ eftir Jóhannes Óskarsson og
„Óskiljanleg kúla“, ljóðabók eftir
Einar Melax.
Siguijón Birgir Sigurðsson
(skáldið Sjón) kynnti dagskrána og
steig síðan Jóhannes Óskarsson
(skáldið Jóhamar) á svið. Hann las
kafla úr fyrstu skáldsögu sinni „sem
er í fullri lengd, eða í heilar 90
mínútur", eins og kynnirinn orðaði
það. Jóhamar er raddsterkur maður
og lét ekki ábyrgðarlaust skvaldur
áheyrenda angra sig. Brýndi hann
raustina enn betur ef þurfa þótti
og virtist hann þar með hlekkja
niður áheyrendur. Er lestri lauk var
ekki annað að heyra af lófatakinu
og einu húrrahrópi að vel hafí líkað.
Myndbönd frá Smekkleysu voru
áýnd við ágæta horfun, hljómsveitin
Kamarorghestarnir lék nokkur lög,
meðal annars eitt við texta Magneu
Matthíasdóttur, „Ég hata nóttina".
Hljómsveitin Svart/hvítur draumur
kvaddi Svart/hvítan draum með
„Bless“-lögum og breyttist þar með
yfír í sveitina „Bless". Fjör færðist
í mannskapinn og tróðust gestir inn
hver af öðrum, enda voru tónleikar
með þeim félögum Megasi og
Bubba að hefjast uppi í Tunglinu,
þar sem þeir kynntu lög af nýju
hljómplötunni, „Bláir draumar“.
Morgunblaðið/Sverrir
Hér má sjá frá vinstri þá Jóhannes Óskarsson (Jóhamar), Hafliða
Vilhelmssson og Sigurjón Birgi Sigurðsson (Sjón). Hafliði er um
þessar mundir að gefa út skáldsöguna „Gleymdu aídrei að ég elska
þ*g“ og las hann upp kafla úr þeirri bók á kynningarkvöldinu.
JÓLIN
Jólasveinninn á fílsbaki
Jólasveinninn kom við í Nýju
Delhí um helgina við mikinn
fögnuð þarlendra. Á suðlægari
slóðum, eins og á Indlandi þar
sem hitinn var 21 gráða, hentar
hreindýrasleðinn ekki sem best.
En jólasveinninn lætur það ekki
aftra sér og hér sést hann á
Slsbaki eins og sæma þykir heið-
ursmönnum þar í landi. Þótt ein-
ungis 3 af hveijum 100 Indverj-
um séu kristnir nýtur jólasveinn-
inn hyili allra.
Það hefúr ekki farið mikið fyrir hljómsveitinni Kamarorghestum síðastliðin ár. Hljómsveitin dró sig í hlé
á árunum 1985-1988 og hafa meðlimir hennar þar að auki búið erlendis. Þau gefa nú út hljómplötuna
„Kamarorghestar riða á vaðið".
Magnús Þór Jónsson (Megas) og Ásbjörn Kristinsson Morthens
(Bubbi) sjást hér á tali við Þröst Haraldsson, blaðamann.
Gestir Bíókjallarans hlusta hér á upptöku af björtustu vonum þunga-
rokksins, norsku hljómsveitinni Artch, en söngvari hennar er enginn
annar en Eiríkur Hauksson.
KJORORÐASAMKEPPNI
Götur eru
ekki ruslafötur
Unglingarnir á myndinni eru nemendur í 7. bekk
Heiðaskóla í Borgarfirði, en þau unnu til verðlauna
í kjörorðasamkeppni Reykjavíkurborgar sem fram fór
síðastliðið vor. Kjörorð þeirra „Götur eru ekki ruslafötur"
prýðir nú öskubíla og götusópa í Reykjavík. Nýlega kom
þessi hópur í skoðunarferð til Reykjavíkur, ásamt Guð-
mundi Magnússyni, kennara. íþrótta- óg tómstundaráð
Reykjavíkur tók á móti þeim og sýndi félagsmiðstöðvar,
íþróttaaðstöðu í Laugardal og bauð upp á veitingar. Skoð-
unarferðin endaði f vatnsrennibrautinni í Laugardal.
Braut sellóið
í tónleikalok
St. Andrews. Frá Guðmundi Heiðari
Frimannssyni, fréttaritara Morgunblaðs-
ins.
Fyrsti sellóleikari BBC-sin-
fóníuhljómsveitarinnar, Ti-
mothy Hugh, braut hljóðfæri sitt
nýlega að loknum flutningi á nút-
ímatónverki. Hann sagði höfund
verksins algerlega hæflleika-
lausan.
Hljómsveitin var að hljóðrita nýtt
verk, píanókonsertinn Zeitzeichen
— Zeitmasse, eftir þýska tónskáldið
Helmuth Flammer, að viðstöddum
áheyrendum. Boltar voru reknir í
gegnum Steinway-flygil og fest við
þá bönd til að dempa hljóðið í flygl-
inum við flutning verksins. Hundrað
manna hljómsveit æfði konsertinn
í þijá daga og varð kostnaðurinn
30.000 pund (tæpar þijár millj. ísl.
kr.).
Hljómsveitin hafði kvartað undan
því að þurfa að leika verkið; það
væri niðurlæging fyrir hljóðfæra-
leikarana og misnotkun á hljóð-
færunum. Sellóleikararnir þurftu til
dæmis að gípa bogann tveim hönd-
um og þvinga hann yfir strengina
mjög hratt og lemja hljóðfærið
síðan með honum. Stjórnandi hljóm-
sveitarinnar í þessari upptöku, Lot-
har Zagrosek, er vinur tónskáldsins.
Timothy Hugh notaði gamalt
selló við upptökuna vegna þess að
hann óttaðist, að hljóðfærið mundi
skemmast. Að loknum flutningnum
á þessu 25 mínútna langa verki
braut hann hljóðfærið við fögnuð
hljómsveitarinnar, en áheyrendur
bauluðu, þegar þeir höfðu áttað sig
á, að þetta var ekki hluti verksins.
Hugh sagði eftir á, að hann hefði
verið sá eini í hljómsveitinni, sem
hafi tekið verkið alvarlega. Sellóið
hafí verið ónýtt eftir flutninginn og
bogastrengurinn slitinn.
Hann bætti við: „Þessi höfundur
er skemmdarverkamaður í tónlist-
inni og gerir allt til að draga að sér
athygli. Við hefðum aldrei átt að
leika þetta verk. Það er alger mis-
notkun á peningum skattgreið-
enda.“ Hugh sagði enn fremur, að
helmingur af upptökum BBC á
nútímatónverkum væri betur ógerð
ur. _
Áður hafði hljómsveit í Essen í
Vestur-Þýskalandi hafnað þessu
tónverki til flutnings.