Morgunblaðið - 24.12.1996, Qupperneq 69

MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 24. DESEMBER 1996 69
BREF TIL BLAÐSINS
Um Tómasarguð-
spjall o g skyld rit
Frá Friðríki Schram:
NOKKRIR aðilar hafa komið að
máloi við mig vegna greinar eftir
Njörð P. Njarðvík, prófessor, um
svonefnt Tómasarguðspjall, en
hún birtist í Morgunblaðinu mið-
vikudaginn 18. desember sl. Menn
hafa spurt mig hvers konar rit
þetta væri og hvaða gildi það hefði
fyrir kristið fólk. Mér datt í hug
að fleiri væru að velta þessu fyrir
sér og þess vegna sendi ég þetta
bréf til Morgunblaðsins.
Tómasarguðspjall er eitt af fjöl-
mörgum ritum fornaldar sem
stundum eru kölluð opokryfu-rit
Nýja testamentisins. Rit þessi er
ekki að finna í Nýja testamentinu
þó þau séu við það kennd á þenn-
an hátt. Apokryfa er gríska og
merkir það sem er hulið. Þessi rit
skipta mörgum tugum og eru æði
misjöfn að efni. Einnig eru forn
gyðingleg rit sem kölluð eru
apokryfu-rit Gamla testamentisins
og hafa þau verið gefin út á ís-
lensku. Það eru rit, trúar- og/eða
sögulegs eðlis sem ekki þóttu
standast þær kröfur sem fræði-
menn gyðinga gerðu til þeirra rita
sem tekin voru í regluritasafn
Gamla testamentisins — þ.e. sjálft
Gamla testamentið. Annaðhvort
voru þau talin bera um of blæ
helgisagna eða að þau hvíldu ekki
á nægilega traustum sögulegum
grunni og voru af þeim sökum
ekki tekin með í hebresku Bibl-
íuna.
Svipaða sögu er að segja um
Tómasarguðspjall og fleiri slík
„guðspjöll“ og misvel kristin bréf
og rit fornaldar. Sum eru þau
kennd við höfunda rita Nýja testa-
mentisins og er þar talið um fals-
anir að ræða, enda voru þau ekki
tekin með í Nýja testamentið. Þau
komu fram á fyrstu og annarri
öld eða síðar og sóttu efni sitt í
kristna trú, heimspeki og heiðin
trúarbrögð. Sum báru þau sterkan
blæ helgisagna. Þessi rit þóttu
ekki nægilega traust og áreiðan-
leg, hvað varðaði efni, uppruna
og sögulegar heimildir og var því
hafnað sem kirkjulegum ritum.
Fimm metrar frá
gatnamótum
Frá Guðmundi Jónssyni.
HVERNIG sem á því stendur hafa
þijár stofnanir Reykjavíkurborgar
valdið því að ég hef farið að brjóta
heilann, sem ég geri nú annars
ekki að gamni mínu.
Fyrst er að telja, að mér varð
það á fyrir nokkrum árum, að
spyrjast fyrir um það — í Morgun-
blaðsdálki — hvers vegna Raf-
magnsveitan greiddi mér 0,8% í
vexti af upphæð sem ég átti inni
hjá RR, en tæki margfalda refsi-
vexti ef ég skuldaði fyrirtækinu.
Ég fékk kurteislegt svar á stofn-
ana- eða tölvumáli, sem ég skil því
ekki, og lái mér hver sem vill.
Enda nær 60 ár síðan ég lærði
bókhald og vaxtarreikning í Verzl-
unarskólanum.
Næst var það, að þegar ég bjó
á Kvisthaganum borgaði ég langt-
um meira til Hitaveitunnar, en
greitt var fyrir heita vatnið í hlið-
stæðum íbúðum. Loks eftir mörg
herrans ár kom í ljós að rör, sem
átti að vera í umsjá og undir eftir-
liti Hitaveitunnar, hleypti vatni í
gegnum mælinn og beint út í sjó.
Hitaveitan játaði á sig sök, með
því að gefa mér eftir síðasta reikn-
inginn áður en ég flutti úr húsinu.
Og nú er komið
að Bílastæðissjóði
Fyrir mörgum árum var ég í
sumarleyfí úti á landi í ágústmán-
uði, en kom heim einn dag áður
en var haldið af stað. Þegar sumar-
leyfí var lokið beið mín í póstinum
bréf frá lögreglustjóra. Eg hafði
sem sé ekki greitt stöðumælasekt,
sem ég átti að hafa stofnað til ein-
mitt daginn sem ég hafði verið
heima. Ekki gat ég með nokkru
móti munað að ég hefði komið ná-
lægt þeim stað þar sem bíllinn hafði
átt að vera. Eina ráðið var að fara
á skrifstofu lögreglustjóra. Þar hitti
ég fyrir Signýju Sen og sagði við
hana — heldur aumur — að hafi
þetta verið blár Volvo myndi ég
borga umyrðalaust. Signý brá sér
frá, en kom aftur að vörmu spori
og sagði brosandi: „Þetta var rauð
Toyota.“ Þar með var ég laus. Hins
vegar fór ég að velta því fyrir mér
hvemig mönnum gætu orðið á
svona asnaleg mistök.
Nokkrum árum seinna lagði ég
bílnum við stöðumæli við Hverfis-
götuna. Ég lagði mynt í mælinn
og gat því verið rólegur eina
klukkustund í Söngskólanum. Er-
indið tók stuttan tíma. Þegar ég
kom að bílnum var sektarmiði á
framrúðunni, en 35 mín eftir á
mælinum. Ég leit upp og sá stöðu-
mælavörðinn 4-5 bíllengdir frá
mér, svo ég kallaði til hans, og
benti honum á mælinn. „Ja, það
hefur einhver borgað fyrir þig, en
ég skal rífa miðann.“ Ég ætlaði
að benda honum á að þetta væri
fáránleg tilgáta, því ekki væri hann
25 mín. að vafstra við 4-5 bíla.
Auðvitað komst ég ekki upp með
moðreyk. Hann hélt áfram að
tauta: „Það hefur einhver borgað
fyrir þig.“
Þar sem ég kenni við Söngskól-
ann i Reykjavík þykir mér þægi-
legt að leggja bílnum á Lindargöt-
unni. Og nú var ég fundinn sekur
þann 27. nóvember sl. Alla tíð
hefi ég greitt stöðumælasektir —
enda hafa þær ekki verið margar
um dagana — en nú fannst mér
ég beittur órétti. Fór því daginn
eftir á skrifstofu Bílastæðasjóðs
og óskaði eftir leiðréttingu. Tólf
dögum seinna fékk ég bréf, þar
sem þessari ósk var hafnað. Segir
í bréfinu: „Bílnum var lagt nær
gatnamótum en 5 metrum í um-
rætt sinn.“ Þetta er satt og rétt,
þetta voru 3—4 metrar. Aldrei hef
ég áður rekið augun í sektarmiða
á þessu svæði, svo ekki er nú mik-
ið eftirlitið þar og ýmsir verri en
ég í þessum sökum. Það er auðvit-
að engin afsökun fyrir mig. En
vegna þess að í bréfinu er vitnað
í 108. grein umferðarlaga langar
mig til að spyija: Er Reykjavíkur-
borg leyfilegt að setja bílastæði
aðeins 2-3 metra frá gatnamótum,
ef það er brot á lögum? Eitt stæði
get ég nefnt - á Lækjargötu við
Skólabrú - og vafalaust eru þau
fleiri í borginni.
Auðvitað greiddi ég sektina -
í banka — og bað um að greiðslu-
seðillinn yrði merktur þeim sem
undirritaði bréfið. Ég vona að mér
fyrirgefist að ég nennti ekki að
heimsækja skrifstofuna aftur, eins
og mér var boðið í bréfinu. Bréfið
ætla ég að gleyma. Ég hefi nefni-
lega þokkalegt skopskyn.
GUÐMUNDUR JÓNSSON,
Fornhaga 17, Reykjavík.
Sum þeirra voru beinlínis skrifuð
til að blekkja og leiða kristið fólk
burt frá viðurkendum kristnum
lærdómi.
Þegar kirkjufeðurnir (biskupar
og guðfræðingar fornkirkjunnar)
unnu við að safna saman hinum
fornkristnu ritum, þ.e. guð-
spjöllunum og bréfum postulanna,
var gætt mikillar nákvæmni. Skýr-
ar reglur voru í gildi um hvaða
rit skyldu tkein með í Nýja testa-
mentið og hveijum hafnað. Þijár
megin viðmiðanir voru hafðar: 1.
Ritið varð að vera eftir postula eða
lærisvein postula. 2. Ritið varð að
hafa verið í notkun í kristnum
söfnuðum sem stofnaðir höfðu
verið af postulum og stjórnað af
biskupum sem höfðu tekið við af
postulum. 3. Ritið varð að vera í
samhljóðan við raunverulegar
kenningar Jesú Krists og postula
hans. Ástæðan fyrir þessum
ströngu kröfum — sem mörg, ann-
ars góð kristin rit, stóðust ekki —
voru þær, að þannig var reynt að
tryggja að villukenningar kæmust
ekki í Nýja testamentið. Fyrrnefnd
apokryfu-rit voru, eins og áður
sagði, mörg í umferð á fyrstu öld-
um kristninnar. Að mati kirkju-
feðranna þóttu þau miður góð og
fráleitt að þau kæmust í Nýja
testamentið.
Þó að eflaust megi finna sitt
hvað forvitnilegt og gott í
apokryfuritum Nýja testmentisins,
þá eru þau svo megnuð af alls
kyns helgisögnum og óáreiðanleg-
um tilvitnunum, að flestir álíta
betri kost fyrir kristið fólk að lesa
hina viðurkenndu Biblíu kirkjunn-
ar og tileinka sér boðskap hennar.
Þar standa menn á traustum
grunni. Væri ekki tilvalið nú um
jólin að taka fram Biblíuna og lesa
spádóma Gamla testamentisins
um komu Krists í heiminn og síðan
frásagnir guðspjallanna um fæð-
ingu hans, líf og starf? Það er góð
lesning. Gangi ykkur vel og gleði-
leg jól!
FRIÐRIK SCHRAM,
guðfræðingur.
Vörugeymslur • Kælilagerar • Frystilagerar
Matvælageymslur • Bókasöfn • Skjalasöfn • Bílskúrar
MECALUX
Lagermál eru okkar sérgrein
Bjóðum allskonar lager- og hillukerfi
fyrir vélvædd vörugeymsluhús sem minni lagera.
Innkeyrslurekkar sem rúllurekkar.
Aðeins vönduð vara úr sænsku gæðastáli.
Mjög gott verð. Bjóðum einnig sérhæfð lyftitæki.
Leitið ráða við skipulagningu og byggingu lagerrýma.
Þjónusta - þekking - ráögjöl. Áratuga reynsla.
UMBOÐS- OG HEILDVERSLUN
SMIÐJUVEGI 70, KÓP. • SÍMI564 4711 • FAX 564 4725