Morgunblaðið - 02.11.1999, Blaðsíða 32

Morgunblaðið - 02.11.1999, Blaðsíða 32
32 ÞRIÐJUDAGUR 2. NÓVEMBER 1999 MORGUNBLAÐID LISTIR Tríó Romance. Tríó Romance í tónleikaferð um Norðurland Glæsilegt sveiflug’ítartríó TONLIST TRÍÓ Romance verður í tónleika- ferð um Norðurland í byijun nó- vember. Fyrstu tónleikarnir verða í sal Tónlistarskólans á Sauðár- króki í kvöld, þriðjudagskvöld, kl. 20.30, í Siglufjarðarkirkju, mið- vikudagkvöldið 3. nóvember kl. 20.30 og í Félagsheimilinu á Hvammstanga fímmtudagskvöld- ið 21. nóvember kl. 21. Á efnisskránni er m.a. tónlist eftir Schubert, Chopin og Poulenc og útsetningar eftir Atla Heimi Sveinsson á vinsælum íslenskum Iögum. Tríóið er skipað flautuleikurun- um Martial Nardeau og Guðrúnu Birgisdóttur og Peter Máté píanó- leikara. Tónleikarnir eru styrktir af FÍT og menntamálaráðuneytinu. N o r r æ n a h ú s i ð GUITAR ISLANDICO Björn Thoroddsen og Gunnar Þórð- arson gítara, Jón Rafnsson kontra- bassa. Sunnudaginn 31.10.1999. TRÍÓIÐ Guitar Islandico kom fyrst fram. 29. nóvember í fyrra. Það var á Sóloni íslandusi á vegum djassklúbbsins Múlans. Þá voru þefr félagar nokkuð taugaóstyrkir og mikið vantaði uppá samæfinguna. Tæpu ári síðar bjóða þeir uppá tón- leika í Norræna húsinu íklæddir smóking og skín öryggi úr hverjum tóni enda nýkomnir úr Norðurlandareisu þar sem þeir hlutu hina ágætustu viðtökur - og dóma. Efnisskráin í Norðurlandareis- unni var mestanpart íslensk þjóðlög auk einstakra laga af hinni alþjóð- legu efnisskrá djassleikara. I Nor- ræna húsinu var dæminu snúið við og erlend lög í meirihluta. Utsetn- ingamar voru fágaðar og hnitmiðað- ar og sveiflan mjúk og ljúf. Kannski hefði maður á stundum kosið meiri kraft, en þetta er ekkert Djangob- and, heldur sveiflugítartríó með norrænum blæ. Það eru fjölmörg gítarbönd um allan heim sem stæla stíl Heita- klúbbsins í París þarsem Django Reinhard og Stephane Grappelli réðu ríkjum - flest þó fiðlulaus - en ég held að hinn ljóðræni og hljóm- ríki gítarleikur Gunnai-s Þórðarson- ar nyti sín ekki í slíku bandi þótt Bjöm Thoroddsen færi létt með Djangosveifluna einsog flest sem hann tekur sér fyrir hendur. Andi Djangos var þó til staðar því tvö af verkum hans vora á dagskránni: Minor swing og Nuages. Þessi lög lék tróið einnig á tónleikunum í Múl- anum fyrir tæpu ári og mildll munur á hversu túlkunin var öll ömggari og markvissari nú en þá - afturá móti vora sólóar Bjöms í sama klassa. Hann er fádæma öraggur gítaristi og spuni hans í Nuages sæl- gæti, þarsem ljóðræn tilfinning hans nýtm’ sín til fulls í fáum en hnitmiðuðum tónum. Önnur erlend lög er þeir félagar léku á tónleikunum voru eftir Geor- ge Gershwin og Chick Corea að ógleymdu lagi Stevie Wonder, Sir Duke. Þar segir ma. í texta: „... here ai-e some of music’s pioneers/ That time will not allow us to forget/ For there’s Basie, Miller, Sachimo/ And the king of all Sir Duke...“ Og sá er að sjálfsögðu Ellington sem á al- darafmæli á þessu ári. Gunnar Þórðai’son var í aðalhlutverki í þessu lagi og lék laglínuna af mikilli tilfinningu og spann síðan stefjasóló einsog Armstrong gerði jafnan. Bjöm var frjálsari í spuna sínum og samstiga leikur þremenninganna í blásaraköflunum í Stevie Wonder útgáfunni var glimrandi. Islensku þjóðlögin sem þeir félag- ar spiluðu vora: Sæll Jesú sæti, úr sálmakveri er Guðmundur Högna- son, prestur í Vestmannaeyjum, gaf út seint á sautjándu öld, Góða veislu gjöra skal, sem bæði Svíai’ og Fær- eyingar gera tilkall til, (Niels-Henn- ing sagðist vera orðinn svo þreyttur á að leika dönsk þjóðlög í Skandina- víu, sem Svíar sér-ílagi telja sín, að hann kynni þau jafnan sem norræn þjóðlög), útsetning tríósins á útsetn- ingu Jóns Asgeirssonar á Vísum Vatnsenda-Rósu og Fagurt galaði fuglinn sá, sem Björn sagði tileink- aða aftöku síðasta íslenska hanans á fyrrihluta sautjándu aldar. Þjóðlögin túlkaði tríóið á hefð- bundinn norrænan djasshátt einsog við var að búast og er ekki að efa að þau eigi eftir að njóta vinsælda er þau koma út á geisladiski. Það er full ástæða til að óska þeim þremenningum til hamingju með þessa tónleika og gaman að heyra Gunnar Þórðarson í djasshlutverk- inu. Vernharður Linnet Margrét Björn Steinar Bóasdóttir Sólbergsson Nýjar geislaplötur • GJAFIR anduns hefur að geyma íslenska kirkjutónlist í flutningi Margrétar Bóasdóttur sópransöngkonu og Björns Stein- ars Sólbergssonar organista. Hljómdiskurinn er helgaður ís- lenskri kirkjutónlist, fornri og nýrri, kaþólskri og lúterskri, allt frá Lilju Eysteins munks Asgríms- sonar, við hið þekkta þjóðlag sem Þorkell Sigurbjörnsson hefur út- sett, til nýrri trúarverka eftir Atla Heimi Sveinsson, Hjálmar H. Ragnarsson, Jónas Tómasson og fleiri. Verk Jóns Leifs skipa sér- stakan sess á diskinum en eftir Jón flytja Margrét og Björn Steinar Þrjú kirkjulög ópus 12a við þekkta sálma séra Hallgríms Péturssonar semogFaðirvor. Auk verka fyrir söngrödd og or- gel hefur geislaplatan að geyma tvö einleiksverk fyrir orgel, eitt þekkt- asta orgelverk Páls Isólfssonar, Ostinato et Fughetta, og Toccötu eftir Jón Nordal, sem samin var fyrir orgelvígslu í Dómkirkjunni árið 1985. Björn Steinar Sólbergs- son leikur á pípuorgel Akureyrar- kirkju. I bæklingi sem fylgir hljómdis- kinum ritar Sigurbjörn Einarsson biskup m.a.: „Kristin játning, trúargleði, tilbeiðsla hefur tjáð sig í söngá öllum tímum, í öllum lönd- um. Islenska þjóðin gekk Kristi á hönd sem heild árið þúsund. En kristnir menn voru hér áður. Fyrstu landnemar voru kristnir og hafa sungið Kristi þakkargjörð og bænamál um leið og þeir stigu fæti á land. Síðan hefur sá söngur aldrei fallið niður.“ Útgefandi er Islenska tónverka- miðstöðin. Hljóðritun fórfram í Akureyrarkirkju. Vel mótaður söngur TONLIST Bnstaðakirkja KÓRTÓNLEIKAR Árnesingakórinn í Reykjavík söng íslensk og erlend Iög undir sljóprn Sigurðar Bragasonar. Einsöngvar- ar voru Kristi'n S. Sigtryggsdóttir, Árni Sighvatsson og Magnús Torfa- son. Pianóleikari: Bjarni Þ. Jóna- tansson. Laugardagurinn 3. októ- ber, 1999. UM þessar mundir er Árnes- ingakórinn að gefa úr geisladisk, að mestu með íslenskum lögum og hélt af því tilefni útgáfutónleika í Bústaðakirkju sl. laugardag. Fyrsta viðfangsefni Ámesinga- kórsins var ágætt lag, eftir Loft S. Loftsson, Náttmál, við kvæði eftir Friðrik Guðna Þórleifsson, sem kórinn söng fallega. Ég vildi að ung ég væri rós, eftir Sigfús Halldórs- son, var næst á efnisskránni, en kórraddir, sem fylgja framgerðinni í hljómskipan, vora umritaðar af Jóni Kristni Cortes og var þetta vinsæla lag Sigfúsar nokkuð vel sungið. Þriðja lag tónleikanna var Sólskinsbarn, ágætt lag eftir Björgvin Þ. Valdimarsson, þar sem píanóundirleikurinn myndar skemmtilegan kontrapunkt á móti sönglínunni og var það ágætlega flutt, ásamt þokkafullum einsöng Áma Sighvatssonar. Samkvæmt venju söng Árnesjngakórinn eitt lag eftir Sigurð Ágústsson, sem heitir Sumarkvöld, en sem aukalag söng kórinn „þjóðsöng Árnesinga", lagið Árnesþing, en bæði lögin, sem eru töluverðar tónsmíðar, voru sér- lega vel flutt. Brahms og Mozart voru einu er- lendu tónskáldin og söng kórinn mjög fallega raddsetningu eftir Brahms. Þú fagra blómið, tvo lög eftir Mozart, Kvöldkyrrðin og Ave verum corpus og var Kvöldkyrrðin nokkuð fallega sungin. Söngstjór- inn Sigurður Bragason átti þrjú lög á efnisskránni, Vorstemmning, Ave Maria og Kveðja úr fjarlægð, við texta eftir Höllu Eyjólfsdóttur en í öllum þremur lögunum söng Kri- stín S. Sigtryggsdóttir einsöng með kórnum og gerði margt vel, þó sum lögin væru á köflum á of lágu tón- sviði fyrir söngkonuna. Bestur var söngur kórsins í Smávinir fagrir, eftir Jón Nordal, ásamt laginu eftir Brahms og Kvöldkyrrð Mozarts og nokkuð góður í Háfjöllin eftir Elsu Sigfúss. Dýravísurnar eftir Jón Leifs voru ekki eins og „þær áttu að sér“ og flutningur þeirra tókst ekki vel. Nótt, eftir Ama Thorsteinsson, er eitt af fegurstum lögum íslenskum og það blátt áfram má ekki umrita það fyrir kór og láta kórinn yfirtaka sérkennilegt píanóundirspilið. Hins vegar var söngur Magnúsar Torfa- sonar í þessu frábæra lagi aldeilis ágætur og þar fer efnilegur bassa- söngvari. Rósin, ágætt lag eftir Friðrik Jónsson í líflegri útsetn- ingu Páls H. Jópassonar, var vel sungið af kór og Árna Sighvatssyni. En um útsetningu Björgvins Þ. Valdimarssonar er best að hafa sem fæst orð, þó hún væri hressi- lega flutt af kómum. Mjög hefur færst í vöxt að umrita einsöngslög fyrir kóra og hefur það sjaldan tekist vel. Að þessu sinni voru fjögur lög sungin í slíkum um- ritunum, þar sem notast er við framgerð, bæði er varðar undirleik og hljómskipan, svo að um er að- eins að ræða umritun en ekki út- setningu og í mesta lagi væri hægt að segja að kórraddirnar hafi verið útfærðar, en aðeins að hluta til, því hljómarnir era innbyggðir í undir- leik og laglínu. Lögin Sprettur, eftfr Sveinbjörn Sveinbjömsson, sem er nokkuð vel umritað fyrir kórinn, af Björgvini Þ. Valdimarssyni, og Sólskríkjan, eftir Jón Laxdal, umrituð af Guð- mundi Gilssyni, voru falleg sungin af kór og Ama Sighvatssyni. Um- ritunin á Frið á jörðu, eftir Árna Thorsteinsson, er ekki góð og kom fyrir lítið þó söngur kórs og Krist- ínar S. Sigtryggsdóttur væri nokk- uð góður. Hið yndislega lag, Nú sefur jörðin, eftir Þorvald Blöndal, var með því best sungna hjá kórn- um og þrátt fyrir þessa athuga- semd um umritanir, voru þær samt sem áður flestar nokkuð vel sungn- ar, sérstaklega Sprettur og Nú sef- ur jörðin. Sigurður Bragason mótaði söng kórsins mjög vel og er laginn við að ná sem mestu úr kómum og hefur einnig sterka tilfinningu fyrir hendingaskipan, lagferli og texta- framburði. Bjarni Þ. Jónatansson, lék með af smekkvísi og hógværð og átti sinn þátt í yfirleitt góðum flutningi. Jón Ásgeirsson Maður og api KVIKMYNDIR Háskólabfó „INSTINCT" ★ % Leikstjóri: Jon Turtletaub. Handrit: Gerald Di Pego eftir sögu Daniel Quinns. Kvikmyndatökustjóri: Phil- ippe Rousselot. Tónlist: Danny Elfman. Aðalhlutverk: Anthony Hopkins, Cuba Gooding jr., Maura Tiemey, John Ashton, Donald Sut- herland. 1999 í þessari nýjustu mynd sinni, „Instinct11, leikur Anthony Hopk- ins frægan mannfræðing og apa- fræðing sem handtekinn hefur verið djúpt í frumskógum Rúanda fyrir morð á tveimur skógarvörðum og árás á nokkra aðra. Hann er fluttur heim til Bandaríkjanna þar sem sálfræð- ingur, ungur og upprennandi og ástríðufullur fræðimaður í með- förum Cuba Goodings, tekur að rannsaka hann til þess að komast að því hvort hann er yfirleitt sak- hæfur. Mannfræðingurinn hefur verið í tvö ár á meðal górilluapa og spurningin er hvort hann hef- ur misst öll tengls við mann- heima og gengið dýraríkinu á hönd ofsafenginn eins og hann er. Spurningin sem kvikmynda- gerðarmennirnir hafa staðið frammi fyrir með leikstjóranum Jon Turteltaub í farabroddi, virð- ist hafa verið sú hvort þeir ættu fremur að gera mynd í ætt við „Gorillas in the Mist“ eða Gauks- hreiðrið. Þeir hafa ekki komist að neinni niðurstöðu í málinu og því er myndin hálfgerður grautur. Mannfræðingurinn er settur í versta fangelsi Bandaríkjanna (að sögn) og þar inn á geðdeild, sem er engann vegin til fyrir- myndar, og hefst þar einskonar réttindabarátta fyrir betri aðbún- aði geðsjúklingana á milli þess sem fræðingurinn frægi rifjar upp dvöl sína meðal górilluapa í Rúanda. Þetta tvennt kemur aldrei heim og saman. Hopkins er svo ágætur leikari að þótt hlutverkið hans sé illa samið tekst honum að gera það í það minnsta áhugavert með sitt síða, gráa hár (gervi sem stolið er frá Sean Connery í Klettinum) og skapvonsku. Gooding ofleikur. Það er eins og hann hafi ekki ennþá fengið hlutverkið og sé að sannfæra fólk um að hann sé rétti maðurinn. Donald Sutherl- and gerir margt gott í litlu hlut- verki. Myndin boðar einhverskonar afturhvarf til náttúrunnar og á líklega að fjalla um hið skítuga manneðli gagnvart hinu göfuga dýrseðli. Inn í það eru prjónaðar nokkrar tuggur um umhverfis- og náttúruverndarsjónarmið en myndin hefur ekkert nýtt fram að færa í þeim efnum. Hún hefur sáralítið fram að færa yfirleitt annað en furðulega samsetningu og þegar allt annað þrýtur, skefjalausa væmni. Arnaldur Indriðason
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.