Morgunblaðið - 09.06.2000, Blaðsíða 54

Morgunblaðið - 09.06.2000, Blaðsíða 54
A 54 FÖSTUDAGUR 9. JÚNÍ 2000 MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR SIG URBJÖRG ’ MA GNÚSDÓTTIR + Sigurbjörg Magnúsdóttir fæddist í Vestmanna- eyjum 19. september 1916. Hún lést á Víf- ilsstöðum hinn 1. júní síðastliðinn. Foreldr- ar hennar voru Hild- ur Ólafsdúttir frá Seyðisfírði, f. 1882, d. 1917 og Magnús Jónsson formaður og f ritstjóri í Vest- mannaeyjum, f. 1875, d. 1946. Systkini Sig- urbjargar voru níu og var hún yngst: Ól- afur, f. 1903, d. 1930; Jón, f. 1904, d. 1961; Rebekka, f. 1905, d. 1980; Gísli, f. 1906, d. 1908; Kristinn, f. 1908, d. 1984; Sigurður, f. 1909; Ingólfur, f. 1910, d. 1911; Unnur, f. 1913; Guðbjörg, f. 1915, d. 1915. Sigurbjörg giftist 12. sept. 1936 Axel Valdemari Halldórssyni stórkaupmanni í Vestmannaeyj- um, f. 11.6. 1911, d. 31.5. 1990. Börn þeirra eru :1) Anna Dóra, f. 12.8. 1937, d. 3.1. 1953; 2) Gunn- Iaugur Jón Ólafur, f. 31.5. 1940 - kvæntur Fríðu Dóru Jóhanns- dóttur, f. 18.3. 1939. Börn þeirra eru: Axel Valdemar, f. 1958; Anna Dóra, f. 1960, d. 1965; Jóhanna Kristín, f. 1964; Halldór, f. 1973. 3) Kristrún, f. 12.2. 1944, gift í dag verður til moldar borin Sigur- björg Magnúsdóttir tengdamóðir mín. Ég á henni og látnum eigin- manni hennar Axel V. Halldórssyni margt að þakka. I minningu minni lif- ir sterk en hlý og góð kona. Hafðu r þökk fyrir allt og allt. Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífeins degi, hin yúfu og góðu kynni af alhug þakka hér. Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleymist eigi, og gæfa var það öllum, er fengu að kynnastþér. (Ingibjörg Sig.) Guðrún Ámý. I dag kveðjum við kæra tengda- móður mína. Þó hún sé farin, þá lifir minning hennar með okkur og sú arfleifð sem hún skóp. Sigurbjörg, eða Sibba eins og hún j, var kölluð, var fædd í Vestmannaeyj- um 19. september 1916. Hún var yngsta bam hjónanna Hildar Ólafsdóttur og Magnúsar Jónssonar, þau eignuðust alls ellefu böm. Þegar Sibba var á fyrsta ári lést móðir hennar, á heimilið kom kona að nafni Kristrún Kristjánsdóttir og gekk hún Sibbu í móðurstað, fylgdi Sigmari Pálmasyni, f. 23.3. 1943. Börn þeirra eru: Pálmi, f. 1961; Unnur Björg, f. 1964; Berglind, f. 1975; Hildur, f. 1979. 4) Hildur, f. 12.2. 1944 gift Kristjáni Finnssyni, f. 23.7. 1944. Börn þeirra eru: Rebekka, f. 1963; Svanhvít, f. 1965; Sigurbjörg, f. 1967; Anna Kristín, f. 1973; Finnur Bjarni, f. 1977. 5) Magnús Ólafur Helgi, f. 8.6. 1948 kvæntur Guð- rúnu Ámýju Arnarsdóttur, f. 8.7. 1955. Börn þeirra eru: Elín Björk, f. 1975; Sigurbjörg, f. 1983; Unn- ur, f. 1985; Einar Ágúst, f. 1987. 6) Halldór Gunnlaugsson, f. 29.8. 1952, kvæntur Önnu Sólveigu Óskarsdóttur, f. 21.12.1950. Börn þeirra eru: Ella, f. 1982; Ósk, f. 1984; Axel, f. 1986. Barnabarna- börnin eru orðin 23. Sigurbjörg stundaði verslunar- störf í Vestmannaeyjum og síðar í Reykjavík og vann m.a. f Fata- búðinni og Ultímu, Kjörgarði. Útfór Sigurbjargar verður gerð frá Landakirkju í Vest- mannaeyjum í dag og hefst at- höfnin klukkan 14. hún Sibbu alla tíð þar til hún lést í hárri elli. Magnús faðir Sibbu stundaði út- gerð og ritstörf ásamt því að koma bamahópnum til manns. Eftirlifandi eru Sigurður og Unnur. Árið 1936 giftist Sibba Axel Hall- dórssyni. Byggðu þau húsið Kirkju- veg 67 í Vestmannaeyjum og eignuð- ust þau sex böm. Lífið brosti við þeim en í janúar 1953 dró ský fyrir sólu er elsta bamið Anna Dóra lést eftir skamma sjúkdómslegu. Árið 1967 flytjast Sibba og Axel til Reykjavíkur. Bjuggu þau að Reyni- mel 72 í rúm tuttugu ár. Starfaði Sibba við verslunarstörf ásamt því að hugsa um mann sinn en hann missti heilsuna á besta aldri. Áttu þau Sibba gott hjónaband. Þau vora vinamörg og gestkvæmt á heimilinu, þau kunnu bæði þá list að láta fólki líða vel í kringum sig. Oft var tilefni til að fagna. Á gull- brúðkaupsdegi þeirra hjóna fór Sibba inn í fataskáp og dró fram brúðarkjól- inn sem Lillý mágkona hennar hafði saumað svo listilega. Þegar Lillý strauk yfir kjólinn brosti hún til Sibbu og sagði „það var svo gaman að sauma á þig Sibba mín, þú hefur svo góðan vöxt“. Það má með sanni segja að Sibba var glæsileg kona með blik í auga og fallegt bros. Hún hafði sterkan persónuleika, MAGNUS KRISTINN JONSSON + Magnús Kristinn Jónsson fæddist í Reykjavík 20. janúar 1918. Hann lést á hjúkrunarheimilinu Skógarbæ 30. maí sfðastliðinn og fór út- för hans fram frá Bústaðakirkju 5. júní. Okkur langar með nokkrum orðum að kveðja frænda okkar, Magnús Kristin Jóns- son, eða Madda eins og ft,hann var oftast kallað- ur. Maddi var eldri og eini bróðir föður okkar ,Hans Adólfs Hermanns Jóns- sonar. Þeir vora tveir bræðumir og því föðurfjölskylda okkar ekki stór, hún samanstóð af Madda og hans fjöl- skyldu. Afi dó þegar þeir bræður vora mjög ungir og amma þegar við syst- í uraar voram litlar. í mörg ár bjó amma okkar á heimili Madda og Diddu. Það hefur sjálfsagt ekki allt- af verið neitt auðvelt að hafa gömlu konuna hjá sér. Bömin mörg, hús- næðið lítið og sú gamla öragglega oft erfið. En Maddi og Didda sönn- uðu það að hjartarúmið spyr ekki um fermetra- fjöldann. Þau önnuðust ömmu eins vel og þau mögulega gátu og hlýt- ur það að hafa verið henni ómetanlegt að fá að vera með sínum. Þau eiga allar okkar þakkir skilið fyrir. Maddi bjó yfir miklum andlegum styrk. Það var alveg sama hversu veikur hann hafði oft orðið, alltaf reif hann sig upp aftur og fór að vinna. Veikindi og volæði vora honum ekki að skapi, afkoma fjölskyldunar var í fyrirrúmi. Það lýsir líka styrk hans og pers- ónuleika hversu vel hann reyndist lét sig flest varða sem snerti fjöl- skylduna, allt fram til hins síðasta var hugurinn bundinn henni. Axel lést árið 1990, hin síðustu ár bjó Sibba í Vestmannaeyjum, síðast á Hraunbúðum þar sem hún naut um- önnunar er heilsan var tekin að bila. Á þessari stundu er mér efst í huga þakklæti til tengdamóður minnar fyr- ir allt það sem hún var mér og mínum og þá sérstaklega hvað hún elskaði hana Ellu mína. Hún amma Sibba var besta amma í öllum heiminum segir Ella. Blessuð sé minning hennar. Anna. Elsku hjartans amma. Við sitjum saman systkinin og rifjum upp minn- ingar okkar um þig sem eru ótal- margar, fallegar og glaðlegar. Um leið og við minnumst þín era minning- ar um ykkur afa saman ofarlega í huga okkar. Virðing er okkur efst í huga. Inni- legt faðmlag þitt, þétt handtak og þessi ástúðlega umhyggja fyrir böm- um þínum, ömmubömum og ekki síst langömmubömum þínum, mun ávallt fylgja okkur. Þú varst mikill fagurkeri og hafðir sannarlega fágaðan og fallegan smekk. Heimili ykkar afa var það falleg- asta og hlýjasta heimili sem við höfum komið inn á. Þú varst alltaf svo næm elsku amma og skynjaðir ef einhveij- um í fjölskyldunni lá eitthvað á hjarta. Faílegur söngur heillaði þig, eink- um fallegur tenór eða karlakórssöng- ur og oft sást glitra í tár á hvarmi þín- um, þó sérstaklega þegar þú heyrðir José Carreras fara með fallega aríu. Frændrækni var þér alltaf ofarlega í huga og miðlaðir þú henni til okkar. Við vonum að stóríjölskyldan verði jafn-náin áfram þótt þú hafir kvatt okkur, því það hefðir þú viljað. Frásagnir þínar frá gamalli tíð vora sagðar af mikilli frásagnarlist, svo mikilli að áður en við vissum af var hugur okkar kominn á flakk. Við komumst áratugi aftur í tímann og sá- um þig fyrir okkur sem litla hnátu á heimili þínu, sparibúna ásamt allri fjölskyldu þinni, að hlusta á sunnu- dagsmessu í útvarpinu. Við voram komin um borð í Gullfoss eða þá að við voram stödd á dönskum „restaur- ant.“ Það var yndislegt að fá tækifæri til að vera með þér í Kjósinni um pásk- ana og við vitum að foreldrar okkar era þakklát fyrir að heilsa þín leyfði það. Þú varst ótrúlega dugleg og hristir af þér hver veikindin á fætur öðram síðastliðin ár. En nú var kominn tími til að kveðja. Þú kvaddir okkur svo fallega, hvíslaðir að sumum okkar hollu veg- anesti, hughreystir aðra og tjáðir okkur að nú skynjaðir þú svo sterkt nálægð afa. Þú brostir svo fallega og ákvaðst svo að kveðja tíu áram og ein- um degi á eftir honum. Elsku hjart- ans amma við látum hér fylgja erindi föður okkar í veikindum hans. Pabbi hafði fengið heilablóðfall, lamast að hluta og misst málið. I öll þau sautján ár sem pabbi lifði svona var Maddi einn fárra sem alltaf kom reglulega til hans og spjallaði við hann. Það getur verið mjög erfitt að tala við mann sem ekkert getur sagt á móti annað en já og nei. Maddi lét það ekkert á sig fá. Það var yndislegt að hlusta á þegar hann var að tala við pabba, rifja upp gamla tíma og segja honum frá mönn- um og málefnum. Að finna það að tal- að sé við mann eins og maður við mann var pabba ómetanlegt. Maddi var pabba ekki bara góður bróðir, hann var honum sem besti vinur. Það voru erfið spor hjá frænda okkar þegar hann fylgdi bróður sín- um síðasta spölinn. Sá maður þá svo vel hversu væntumþykjan hafði alltaf verið gagnkvæm. Elsku Maddi, nú eru þið aftur sam- an bræðumir og vitum við að pabbi hefur tekið vel á móti þér og annast þig eins og þú annaðist hann þegar hann þurfti á þér að halda. Viljum við að lokum senda Diddu og fjölskyldu einlægar samúðarkveðjur. Megi góð- ur guð vera hjá ykkur á þessari erfiðu stundu. Svava og Dagbjört Hansdætur. úr sálmi sem faðir þinn orti undir skáldanafninu Hallfreður. Ský byrgir sólu bjartan sumardag og boðar nótt. Andþungur blaBrinn suðar sorgarlag og segir hljótt: Ástkærust móðir, amma okkar góð er aldurhnigin horfrn dánarslóð. (Hallfreður.) Sofðu rótt, elsku amma. Rebekka, Svanhvít, Sigurbjörg, Anna Kristín og Finnur Bjarni. Með þessum orðum kveðjum við ömmu okkar. Fyrsta minningin um ömmu er frá því að þau ráku verslunina Önnu Gunnlaugsson í Vestmannaeyjum. Amma og Ella á neðri hæðinni með verslunina og Bebba frænka á efri hæðinni með hárgreiðslustofuna. Það var oft spennandi að grúska í búðinni hjá ömmu og oftar en ekki fengum við að afgreiða tvinna og tölur eða draga stranga niður úr hillu og mæla. Þá hlýtur þolinmæði kúnnanna að hafa verið drjúg. Það var gott að alast upp í næsta húsi við ömmu og afa, alltaf svo stutt að fara. Meira að segja svo stutt að hægur leikur var að stelast í heim- sókn tíl þeirra á náttfötunum eftir háttatíma. Alltaf var hægt að leita til þeirra þegar maður var eitthvað ósáttur heima fyrir, bara rölta yfir, ekkert mál, og láta engan vita. Ömmu var það eðlislægt að gleðja þá sem í kringum hana vora. Á góðum degi átti hún það til að bjóða öllum krökkunum í götunni í djús og kökur. Þá söfnuðumst við krakkamir saman bak við húsið á Kirkjuveginum og nutum veitinganna. Þeir sem vora fyrstir náðu sæti á olíutankinum og sátu þar eins og kóngar yfir hinum sem sátu flötum beinum á grasinu á meðan amma gekk á mOli og bætti á. Svo kom að því að afi og amma íluttu á Reynimelinn í Reykjavík og skrifstofa afa í Traðarkotssundinu, eða „Traðó“ eins og við kölluðum það, varð nafli ættarinnar. Allar leiðir lágu í gegnum Traðó. Það varð óskráð regla þeirra sem áttu erindi í höfuð- borgina að mæta í Traðó í hádeginu og rabba saman og styrkja vinabönd- in. Þarna fóram við krakkarnir fyrst að skilja það að afi og amma vora lím- ið sem hélt okkur saman. Amma var ættrækin kona og stolt af sínu fólki. Oft fræddi hún okkur unglingana um upprana okkar og lagði áherslu á að við vissum hverra manna við væram. Frásagnir sínar studdi hún með myndum og bókleg- um heimildum svo við bömin festum þetta nú öragglega í minni. Reyni- melurinn varð fljótlega að uppeldis- stöð fyrir okkur ungmennin sem sótt- um menntun til Reykjavíkur og verkaskiptingin hjá ömmu var ein- föld. Hún sá um matseldina, en við um að keyra hana þegar á þurfti að halda. Þeir sem þekktu rauðgrautinn henn- ar vita að þetta var góður samningur. Hann var þó ekki tóm sæla því amma var með ólæknandi bíladellu og alltaf tíl í bíltúr. Henni þótti einfaldlega gaman að sitja í bíl og spóka sig, aka um bæinn, fara Þingvallahringinn eða heimsækja fjölskylduna upp í Kjós. Aldrei tók hún bílprófið þó oft hafi hún verið ákveðin í að taka það og aldrei ákveðnari en á sjötugsaldri. Amma var fyrir löngu búin að ákveða það að eyða síðasta hluta æv- innar í Vestmannaeyjum. Þar vora rætur hennar og þar ætlaði hún að enda sína ævidaga. Skömmu fyrir andlát afa höfðu þau flust aftur til Vestmannaeyja og komið sér fyrir í notalegri íbúð á Ásaveginum. Þar, og síðar á Hraunbúðum þegar við krakk- amir heimsóttum ömmu, rifjuðust oft upp gamlir tímar. Alltaf á boðstólum veitingar af bestu gerð og útlenskt nammi eins og hennar var von og vísa. Og ekki sló hún slöku við síðustu dag- ana á Vífilsstöðum þó dregið væri af henni. Já, hún kunni að traktera hún frú Sigurbjörg. Amma var orðin þreytt á að finna til. Það er því gott til þess að hugsa að nú líði henni vel. Það hefur verið mik- ill fjöldi vina sem beið eftir ömmu og mikill gleðidagui- hjá þeim sem henn- ar biðu í himnasal. Ættingjar og vinir hafa staðið við enda himnastigans og undirbúið komu ömmu. Þar hefur afi öragglega staðið fremstur og með styrkum höndum hjálpað henni upp síðustu þrepin. Ætli hann hafi ekld verið í gráu peysunni? Elsku amma, blessuð sé minning þín. Axel Valdemar Gunnlaugsson, Jóhanna Kristin Gunnlaugs- dóttir, Halldór Gunnlaugsson. Elsku amma. Við sitjum hér og hugsum til þín og minningamar streyma fram. Af mörgu er að taka enda varst þú stórbrotin manneskja. Þú varst búin að harka svo margt af þér að við voram einhvem veginn vissar um að þú myndir bara alltaf vera hjá okkur. Þegar við hugsum um þig er það ein minning um þig sem okkur finnst lýsa þér svo vel. Um síð- ustu jól þegar þú varst hjá okkur uppi á Smáragötu þó svo að þú hafir verið mjög slæm af veikindunum léstu þig hafa það og að sjálfsögðu áttir þú flesta pakkana undir trénu eins og undafarin ár sem var nú eitt dæmi um það hve öllum þótti vænt um þig. Þeg- ar þú varst búin að taka upp helming- inn af pökkunum og hafðir ekki orku í meira, slóstu þessu bara upp í kæra- leysi og hristir pakkana einn af öðram og giskaðir bara „konfekt en æðis- legt.“ Þú varst hreinskilin, ákveðin en jafnframt yndislega blíð amma. Við bamabömin könnumst við að lesa með þér bænirnar, syngja með þér sálmana, taka í spil, hlaupa eftir „nougat" ísnum, hræra fyrir þig í hafragrautnum eða kaupa lottóið sem þú ætlaðir að vinna og gefa öllum í fjölskyldunni. Áhugi þinn á íþróttum var einstak- ur, þú skildir ekki hvemig fólk gat misst af beinum útsendingum af I.B.V. þegar þitt lið var að keppa, hvort sem það var í handbolta eða fót- bolta. Snyrtimennskan var aðals- merki þitt og sýndi það sig best í að ekki var hægt að láta sjá sig á al- mannafæri án þess að vera í sínu fín- asta pússi. Það að þú sért ekki lengur á meðal okkar er mjög sárt fyrir okk- ur öll en við sem eftir eram vitum að þú hefðir viljað að við héldum áfram að vera sú samhenta fjölskylda sem var þér svo mikils virði, þú sagðir jú alltaf að það að halda tryggð við sína nánustu væri það sem skipti öllu máli. Við munum öll halda því áfram. Við eigum eftir að sakna þín mikið en við vitum að afi bíður eftir þér í gráu peysunni, enda vai’st þú sátt þegar þú kvaddir. Vertu sæl, elsku amma. Elsku mamma,nú era daglegu heimsóknimar á Hraunbúðir á enda en minningin um ömmu mun alltaf lifa í hjörtum okkar. Mamma, pabbi, Gulli.Dóra, Magnús, Guðrún, Hildur, Kristján, Dóri og Anna, þið öll sem eigið nú um sárt að binda, guð blessi ykkur öll. Við kveðjum þig með einu erindi úr Ijóðinu sem faðir þinn orti: Ský byrgir sólu bjartan sumardag ogboðargóðanótt Andþungur blærinn suðar sorgarlag ogsegirhjótt Ástkærust móðir, amma okkar góð er aldurhnigin horfm dánarslóð. (Hallfreður.) Unnur, Berglind og Hildur. Mig langar að minnast í nokkram orðum hennar Sibbu ömmu. Að lýsa ömmu og alls þess sem hún stóð fyrir verður aldrei gert með orðum, allir sem kynntust henni vita hvað ég á við. Kærleiki er það orð sem ég held að geti best lýst ömmu, hún gaf enda- laust fá sér kærleika til allra sem urðu á vegi hennar. Kærleiki hennar og góðvild til allra samferðamanna var einstakur. Amma hafði aldrei áhyggj- ur af eigin líðan eða vandamálum heldur var sífellt að hugsa um hvemig hún gæti hjálpað öðram. Amma tók mig inn á heimili sitt þegarr ég var ellefu ára og hjá henni var ég í nær átta ár á meðan ég var í skóla. Þessi ár voru ein bestu ár ævi minnar. Að vera umvafin ást og um- hyggju ömmu og fá að kynnast henni og afa var mér ómetanlegt. Amma var trúuð og engin barna- böm hennar komust hjá því að læra um Jesú og lesa nokkrar bænir fyrir svefninn. Amma hafði mikla samúð með öll- um sem minna máttu sín og líf hennar snerist mikið um að reyna að hjálpa öllum sem hún mögulega gat. Þetta
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.