Morgunblaðið - 15.09.2000, Blaðsíða 70

MORGUNB LAÐIÐ
70 FÖSTUDAGUR 15. SEPTEMBER 2000
Hundalíf
Ferdinand
Smáfólk
EV/EN TH0U6H U)EkE
60INGTOL05E,U)E
MAVET05H0WTHAT
UJE'RE 600P 5P0RT5
WHEN THE 6AME15 OVER.UJE ALL
6ET T06ETTHER ANP 5HOUT/TWO.
F0UR,5IX,EI6HT..U)H0 UO U)E
APPREClAn-E?TI6ER5ÍTlGER5l
Jafnvel þótt við töpum Hvemig
þurfum við að sýna að forum við
við kunnum að taka því. að því?
Að leik loknum komum við saman
og hrópum „Hvað svo sem ég kann,
sá betri vann“. Áfram! Áfram!
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Skiptinemadvöl
skiptir máli
Frá Ingibjörgu Ólafsdóttur:
FLESTA unglinga dreymir stóra
drauma um framtíðina. Mig hafði
lengi dreymt um að ferðast um heim-
inn, kynnast ann-
arri menningu,
fleira fólki og læra
nýtt tungumál.
Tækifærið gafst
þegar ég var 18 ára.
Þá fór ég sem
skiptinemi á vegum
AFS til fjarlægs
lands í Mið-Amer-
dSto íkuþarsemégbjóí
tæptar.
Foreldrum mínum fannst þetta
vissulega óttalega langt í burtu, og
erfitt að hleypa yngsta baminu að
heiman í svo langan tíma. En þau
trúðu því að þetta væri þroskandi og
ómetanleg reynsla og það reyndist
vissulega rétt. Það róaði þau einnig að
ég skyldi fara með viðurkenndum
skiptinemasamtökum með mikla
reynslu, því AFS ber ábyrgð á öryggi
og velferð skiptinemanna meðan þeir
dvelja erlendis á þeirra vegum.
Skiptinemadvölin mín hefin- vissu-
lega mótað mig fyrir lífstíð. Eg eign-
aðist yndislega fjölskyldu og marga
vini sem ég er enn í reglulegu sam-
bandi við, tæpum tíu árum síðar.
Einnig tel ég að þessi reynsla hafi
gefið mér, jafnt og öðrum skiptinem-
um, aukna víðsýni, sjálfstraust og
nýtt verðmætamat. Eg fór jafnvel að
horfa á fréttir með nýju hugarfari þar
sem atburðir í fjarlægum löndum
snertu mig á mun dýpri og persónu-
legri hátt en áður.
Síðast en ekki síst kynntist ég eigin
þjóð og menningu á nýjan og áður
framandi hátt. Við heimkomuna voru
ýmsir hlutir litnir gagnrýnu ljósi, og
ekki laust við að foreldrar mínir sökn-
uðu þeirrar stúlku sem hafði farið út
ári áður. Sú stúlka skammaði þau t.d.
aldrei fyrir að henda kartöflum í rusl-
ið og láta vatnið renna úr krananum
þó ekki væri verið að nota það! En
maður lærði einnig meta margt hér á
landi sem áður hafði verið tekinn sem
sjálfsagður hlutur, t.d. fjölskyldu, vini
og ýmis önnur lífsgæði sem ég taldi
áður sjálfsögð.
Hvað er AFS?
AFS er alþjóðleg fræðslu- og
menningarsamtök sjálfboðaliða sem
starfa í 55 löndum. Þau voru stofnuð
árið 1947 í kjölfar hörmunga síðari
heimsstyrjaldarinnar. Á íslandi hafa
þau starfað frá árinu 1957. Á þeim
tíma hafa þúsundir Islendinga öðlast
reynslu af nemendaskiptum, flestir
sem skiptinemar en margir hafa tekið
á móti erlendum nemum sem hafa
dvalið hérlendis.
Markmið AFS eru að miðla fræðslu
um ólíka menningarheima í þeim til-
gangi að treysta vináttu þjóða og
stuðla að réttlátari og friðsælli heimi.
Með nemendaskiptum öðlast fólk ein-
staklingsþroska og fræðslu um ólíka
menningarheima í gegnum fjöl-
skyldu, skóla og vini. Það öðlast
reynslu og skilning sem er nauðsyn-
legur í alþjóðlegum samskiptum og til
að fyrirbyggja átök milli þjóða. Óhætt
er að segja að krafan um alþjóðlegt
umburðarlyndi hefur aldrei verið
meiri en nú á tímum örrar hnattvæð-
ingar. Það veganesti sem skiptinemar
afla sér hefur síðast en ekki síst vakið
jákvæða eftirtekt á vinnnumarkaði.
Hvað þarf til
að gerast skiptinemi?
Á hveiju ári fara rúmlega 100 ís-
lenskir unglingar, 15-18 ára, á vegum
AFS til annarra landa víðsvegar um
heiminn. Þau dvelja ýmist yfir sumar,
í hálft ár eða heilt ár. Á þeim tíma
ganga þau í skóla með öðrum ungl-
ingum og búa hjá þarlendum fjöl-
skyldum eins og nýir fjölskyldumeð-
limir.
AFS hefur áratuga reynslu í nem-
endaskiptum og styrkur þeirra felst
einkum í öflugu námskeiðshaldi fyrir
brottíor, meðan á dvöl stendur og
þegar henni er lokið. Einnig bjóða
samtökin upp á víðtækt stuðnings-
kerfi íyrir nemann og fjölskyldu hans,
jafnt heima og í dvalarlandi. Hver
þátttakandi fær trúnaðarmann til að
leita til og fjölskyldum býðst stuðn-
ingur sjálfboðaliða og skrifstofu AFS.
Flestir námsmenn á aldrinum 15-
18 ára eiga þess kost að gerast skipti-
nemar. AFS er nú að taka á móti um-
sóknum til ársdvalar og hálfsársdval-
ar með brottför í janúar-mars og
júh'-sept. árið 2001. Farið er til fjöl-
margra landa í Evrópu, Suður-Amer-
íku auk Bandaríkjanna. Einnig er
boðið upp á Asíu og Eyjaálfu. Áhuga-
sömum er bent á skrifstofu AFS á Is-
landi, Ingólfsstræti 3,101 Reykjavík,
S: 552-5450, eða heimasíðu samtak-
anna www.afs.is
INGIBJÖRG ÓLAFSDÓTTIR,
starfar á skrifstofu AFS á Islandi.
I veðraföllum málsins
Frá Baldri Pálmasyni:
ÉG TEK eftir því að hinir og þessir
eru famir að strá dönsku orðasam-
bandi inn í daglegt mál sitt, og hefur
þetta ágerzt stórum. Mér kemur
einna fyrst í hug að kenna það Veð-
urstofu íslands, því að þar er orða-
sambandinu beitt ótæpUega í seinni
tíð. Flestir hlusta á veðurfregnir í
útvarpinu nokkrum sinnum á hverj-
um sólarhring, því að veðurútlit
kemur við öllum þorra manna. Því er
von að daglegt mál almennings mót-
ist af málfari, sem veðurstofan tem-
ur sér, hvort sem það er rétt eða
rangt.
Þar á bæ er oft talað um að tiltek-
inna veðrabrigða gæti af og til. Ný-
legt dæmi: Sagt var að líklega yrði
súld af og til á vissu svæði. Þessa af-
og-til-villu hef ég heyrt allt að fimm
sinnum í sama veðurfregnatíma.
Nenni fólk að fletta upp í orðabók-
um er fljótlegt að sjá að þetta er ekki
íslenzka heldm- danska. Islenzkt mál
hefur nokkur ágæt úrræði önnur:
við og við, annað veifið, öðru hverju
(varast skal að segja öðru hvoru í
þessu sambandi. Það á við þegar um
eitthvað tvennt er að ræða, sbr. öðru
hvoru megin vegarins - í annarri
hvorri ætt mannsins o.s.frv.).
Ofurlítill eftirmáli um aðra að-
finnsluverða nýjung hjá veðurstof-
unni: að mæla vindhraða í sekúnd-
um. Ég veit fyrir víst að þetta hefur
brenglað illilega skilning fólks, sem
hefur alla tíð vanizt vindstigum frá
1-12, frá logni til ofviðris. Hverju
ættum við að vera bættari með
ógleggri tölum? Ég spyr og þætti
gott að fá svar.
BALDUR PÁLMASON,
Vesturbrún 31, Rvk.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.