Morgunblaðið - 30.09.2000, Blaðsíða 42

42 LAUGARDAGUR 30. SEPTEMBER 2000
-y, ............
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
Gamalt efni
í fréttum
Menn eru mishrifnir afþvíþegar stór-
viðburðir í íþróttum tröllríða sjónvarps-
dagskránni. Þrátt fyrir mikinn og al-
mennan áhuga á þessum útsendingum,
þykir mörgum ofmiklu púðri eytt í
sportidjótana, að minnsta kosti sé fár-
ánlegt að leggja sjónvarp allra lands-
manna undir útsendingar afþessu tagi.
Eftir Hönnu
Katrínu
Friðriksson
Þessar raddir heyrast til
að mynda þegar hefð-
bundin sjónvarps-
dagskrá færist úr
skorðum vegna beinna
útsendinga frá Ólympíuleikum.
„Hvers eigum við að gjalda sem
höfum engan áhuga á þessu efni?“
syngur óánægjukórinn, sem hefur
ekki hugmynd um hve þjónusta ís-
lenska sjónvarpsins er í raun góð.
Því þó þeir sem áhugalausir eru
um íþróttir hafi svo sem sitthvað tíl
síns máls er því ekki að neita að
íþróttir eru afskaplega vinsælt
i/inunoc sjónvarpsefni.
VIÐHOnr : Banda-
rögunum er
málum öðru-
vísi háttað.
Þarervissu-
lega sýnt frá þessum fréttnæm-
asta íþróttaviðburði heims, en á
annan hátt en við eigum að venj-
ast. Það virðist hafa farið fyrir ofan
garð og neðan hjá forsvarsmönn-
um NBC sjónvarpsins, sem hefur
einkarétt á útsendingum frá Ól-
ympíuleikunum, að þeir snúast
fyrst og fremst um íþróttafréttir.
Og fréttir viil fólk helst fá um leið
og þær gerast. Fólkið sem safnað-
ist saman snemma morguns íyrir
framan sjónvarpstækin tíl að horfa
á Völu Flosadóttur svífa yfir rána
veit þetta auðvitað manna best.
En í Ameríkunni hafa þeir ann-
an háttinn á. Stjómendur NBC
gerðu sér auðvitað grein fyrir að
þeir voru með frábært efni í hönd-
unum og þar með héldu þeir að
bjöminn væri unninn. Án fyrir-
hafnar væri tryggt metáhorf og
auglýsingatekjur upp úr öllu valdi.
En vemleikinn er ekki alveg
svona bjartur hjá hinum háu herr-
um NBC. Þeir gerðu þau mistök
að líta á Ólympíuleikana sem dag-
skrárefni sem lyti reglum um
þáttagerð, en ekki fréttir. Banda-
rískir sjónvarpsáhorfendur hafa
því þurft að bíða eftir að sjá helstu
atburði leikanna á meðan dag-
skrárgerðarmenn stöðvarinnar
klippa atburði til, stytta, lagfæra
og bæta við kynningum á banda-
ríska íþróttafólkinu. Kynningum
sem era svo ótrúlega væmnar að
það fer eiginlega út fyrir öll vel-
sæmismörk. Það er nefnilega ekki
logið upp á bandaríska þáttagerða-
menn, þeir era sjaldan hamingju-
samari en þegar þeir hafa úr ein-
hverju dramatísku að moða.
íþróttafólk sem getur státað af
fjölskylduharmleikjum, stóram
jafnt sem smáum, er öraggt um
mikla og mjúka umfjöllun með
mildri fiðlutónlist undir svo hug-
hrifin komist öragglega tO sldla.
Eftir alla þessa matreiðslu era
svo öll herlegheitin sýnd einum til
tveimur sólarhringum eftir að at-
burðimir gerast í Sydney. Með því
háttalagi sínu hefúr NBC tekist að
eyðileggja alla stemmningu sem
héfur alltaf fylgt því að fylgjast
með þessum mestu kappleikjum
mannkyns. Þetta era allt gamlar
fréttir í glansbúningi.
Það er ekki bara töfin sem gerir
þessar útsendingar óþolandi, held-
ur hitt að dagskrárgerðarmenn
NBC virðast halda að enginn hafi
áhuga á að sjá nokkum íþrótta-
mann á skjánum nema hann sé
bandarískur. Einstaka út-
lendingur slæðist á skjáinn, einna
helst ef hann hefur einhvem tíma
stundað nám í bandarískum skóla
eða sótt æfingabúðir þar í landi.
Svo rammt hefur kveðið að þessu
að halda mætti að verið væri að
sýna frá bandarísku meistaramóti,
nema fyrir þá sök að NBC sýnir
gestgjöfum leikanna kurteisi og
fjallar um einstaka Astrala.
Til að reyna að tryggja sem
mest áhorf gætir NBC þess einnig
vandlega að láta aldrei uppi hve-
nær sýnt er frá hveijum atburði. I
dagskrárkynningu segir aðeins, að
frá klukkan sjö að kvöldi tíl mið-
nættis verði sýnt frá keppni í dýf-
ingum, fimleikum og fijálsum
íþróttum, svo dæmi sé tekið. Svo
setjast áhorfendur við skjáinn og
fá korter af fimleikum, svo tuttugu
mínútur af dýfingum, eitt sprett-
hlaup, aftur dýfingar í korter og
svo koll af kolli. Þegar Vala keppti
í stangastökkinu þurftí fjögurra
tíma setu við skjáinn, sólarhring
eftir keppnina, til að ná samtals
um tuttugu mínútna útsendingu,
þar sem hetju íslendinga brá að-
eins einu sinni fyrir í stökki og svo
aftur stuttlega á verðlaunapalli.
Sigurvegarinn er bandarísk kona
og silfurverðlaunahafinn frá Ástra-
h'u og þar með var frekari umfjöll-
un óþörf. Grófara dæmi má nefna
úr einu sundinu, þar sem Banda-
ríkin unnu gull og brons, því þar
gleymdist að nefna silfurhafann.
En þótt áhorfendur séu óðum að
guggna á þáttagerð NBC, - og
kannanir sýna að það era þeir að
gera -, er þó eitt sem Kaninn gerir
öðram betur. íþróttafréttamenn
hika ekki við að gagnrýna óíþrótta-
mannslega framkomu þeirra
Bandaríkjamanna sem hafa unnið
til slíkrar gagnrýni. Þegar banda-
rísk sundkona heyrðist dylgja um
steranotkun keppinautar síns var
hún elt uppi með þau ummæli.
Þegar bandarískur hlaupari hædd-
ist að þeim sem hlupu hægar lýstu
fréttamenn slíka hegðun í algjöra
ósamræmi við ólympíuandann,
sem er auðvitað hárrétt. Og þegar
uppáhald allra landsmanna,
kvennaliðið í knattspymu, tapaði
fyrir norska liðinu féUu íþrótta-
fréttamenn ekki í þá gryfju að
halda því fram að sigurmark Norð-
manna hefði verið vafasamt, held-
ur tóku sérstaklega fram eftir út-
sendinguna að þeir hefðu skoðað
myndbandið margoft og væra
sammála um að markið hefði verið
fyllilega löglegt.
íslenskir íþróttafréttamenn
virðast stundum blindast af tryggð
við íslenska íþróttamenn og missa
hæflleikann til að lýsa því hlutlaust
sem fyrir augu ber. Þeir gleyma
því að hlutverk þeirra er að veita
áhorfendum hlutdeild í sérþekk-
ingu sinni, svo þeir megi njóta
íþróttafréttanna sem best. Þar
geta fréttamennimir ýmislegt af
bandarískum kollegum sínum
lært. En vonandi apa þeir aldrei
þáttagerðina eftir.
SVEINN GARÐAR
GUNNARSSON
+ Sveinn Garðar
Gunnarsson skip-
stjóri fæddist á Eiði í
Eyrarsveit 17. júlí
1932. Hann lést á
Sjúkrahúsi Akraness
21. september síðast-
liðinn. Foreldrar
Sveins Garðars voru
Gunnar Jóhann Stef-
ánsson, f. 22. nóvem-
ber 1903, d. 21. júlí
1980, og Lilja Elís-
dóttir, f. 24. júní
1907, d. 1. júní 1964.
Systkini Sveins Garð-
ars eru Elís Gunnars-
son, f. 25. febrúar 1929; Hjálmar
Gunnarsson, f. 5. mars 1931; Sig-
rún Gunnarsdóttir, f. 3. febrúar
1934; Sigurlín Gunnarsdóttir, f.
17. maí 1936; Helga Soffía Gunn-
arsdóttir, f. 8. nóvember 1937, d.
11. desember 1997; Jóhann Leó
Gunnarsson, f. 15. mars 1941;
Snorri Gunnarsson, f. 22. septem-
ber 1943; óskírð Gunnarsdóttir, f.
6.1.1946, d. 6.1.1946, og Þórarinn
Gunnarsson, f. 18. júlí 1947.
Eftirlifandi eiginkona Garðars
er Ólöf Ragna Pétursdóttir frá
Grundarfírði, f. 20. ágúst 1940.
Þau giftust 26. nóvember 1960 og
hófu þau búskap í Grundarfirði
það sama ár og hafa búið þar síð-
an. Foreldrar Ólafar voru Jóhann
Pétur Konráðsson, f. 3.4. 1909, d.
12.4. 2000, og Jódís Kristín
Björnsdóttir, f. 24.7. 1906, d. 9.
desember 1974. Böm Garðars og
Mig langar í fáum orðum að minn-
ast tengdapabba míns Garðars, en
það er rúmt 21 ár síðan kynni okkar
hófust, það hafa verið góð ár. Alltaf
var hann til staðar fyiir okkur börnin
sín og tengdabörn og ekki síður
bamabömin sem hann hafði mjög
gaman af og snerist í kringum; keyrði
í skólann, náði í í leikskólann, horfði á
fótboltann í sjónvarpinu með fótbolt-
astrákunum sínum. Og svo skemmti-
Ólafar eru: 1) Haf-
steinn Garðarsson, f.
11. nóvember 1960,
kvæntur Guðbjörgu
Jennýju Ríkarðs-
dóttur, f. 6. janúar
1962, búsett í Grund-
arfirði, þau eiga tvo
syni. 2) Jódís Garð-
arsdóttir, f. 22. jan-
úar 1964, gift Guðna
Ásgeirssyni, f. 8.
febrúar 1965, búsett
í Garði, þau eiga
fjögur böm. 3) Jó-
hann Garðarsson, f.
6. febrúar 1965,
kvæntur Ólöfu I. Hallbergsdóttur,
f. 28. ágúst 1963, búsett í Grund-
arfirði, þau eiga fjögur börn og
eitt barnabarn. 4) Eyþór Garðars-
son, f. 18. nóvember 1967, sambýl-
iskona Elínrós M. Jónsdóttir, f. 9.
júní 1967, búsett í Grundarfirði,
þau eiga þijú böm. 5) Gaukur
Garðarsson, f. 19. nóvember 1974,
sambýliskona Bergdís Rósants-
dóttir, f. 5. október 1972, búsett í
Kópavogi, þau eiga einn son.
Garðar fór fyrst til sjós 12 ára
gamall. Hann lauk siðan námi frá
Stýrimannaskólanum í Reykjavík
1958. Hann var lengst af skip-
stjóri á bátum frá Grundarfirði.
Eftir að sjómennsku hans lauk
starfaði hann við ýmis störf tengd
sjávarútvegi í Gmndarfírði.
Útför Garðars fer fram frá
Grundarfjarðarkirkju f dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
lega vildi tíl í sumar að hann og
Tryggvi sonarsonur hans vora vinnu-
félagar í beitningu í nokkrar vikur,
það fannst þeim báðum mjög gaman
og fylgdust að í morgunsárið í skúr-
inn og þar var spjallað og gantast eins
og jafnaldrar væra. Fyrsta hjólið
hans Garðars sonarsonar hans kom
afi með úr siglingu og ekki neitt smá-
hjól; BMX. Hann var kletturinn sem
við gátum öll reitt okkur á og leitað
HAFLIÐI
SIGURÐSSON
+ Hafliði Sigurðs-
son fæddist á
Siglufírði 24. júní
1932. Hann lést 22.
september síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Guðrún Hafl-
iðadóttir og Sigurð-
ur Einarsson sem
bæði em látin. Fóst-
urfaðir Hafliða var
Ásgeir Gunnarsson.
Systkini Hafliða,
sammæðra, eru:
Hanna Sigríður, Ás-
dís Björg, Gunnar
Hilmar, Guðbjörg
Margrét, Pétur, Jón Ásgeir Ás-
geirsbörn. Samfeðra em: Anna
Sigurbjörg, Steindór, Margrét
Siguijóna, Anna, Heiða, Sigurð-
ur, Sigmundur og Ástríður
Helga.
18. nóvember 1955 kvæntist
Hafliði eftirlifandi konu sinni, Jó-
hönnu Vernharðsdóttur, og
bjuggu þau lengst af á Laugar-
vegi 1, Siglufírði. Börn Hafliða
og Jöhönnu eru: 1) Fanney, f. 18.
nóvember 1953, búsett á Siglu-
firði, gift Sturlaugi Kristjánssyni,
börn þeirra: Jóhanna, gift Jóni
Ásmundssyni, búsett í Keflavík,
Elsku pabbi.
Það er sárt og erfitt fyrir okkur að
skilja að þú sért farinn og að skilja
að þessi erfiði sjúkdómur skyldi
leggja þig að velli því þú varst einn
af þeim sem aldrei fannst til og barst
tilfinningar þínar í hljóði og kvartað-
ir aldrei.
Aðaláhugamálið þitt var vinnan á
gröfunni, vörabílum, jarðýtum og
hjólaskóflum, svona mætti lengi
telja. En sama hvert tækið var öll
þau eiga tvö börn,
Arnar og Söndru,
áður átti Jón Sig-
urð, og Jóhanna
Sturlaug Fannar.
Krislján, sambýlis-
kona hans Hugborg
Inga Harðardóttir,
búsett á Siglufírði.
Sonur þeirra er
Haukur Orri. Þrúð-
ur, gift Sigurði Þor-
leifssyni, búsett í
Noregi. Þau eiga tvo
syni, Brynjar Þór og
Þorleif Gest. 2)
Vernharður, f. júní
1956, búsettur á Siglufírði, kona
hans er Hulda Kobbelt, þau eiga
tvo syni, Víði og Fannar. 3) Hafl-
iði, búsettur í Reykjavík, kvænt-
ur Helgu Magneu Harðardóttur,
börn þeirra em: Hafliði, Sigríður
Sóley, Þórður og Harpa Rut.
Hafliði stundaði sjómennsku á
togurum á sínum yngri árum, en
hóf störf hjá Siglufjarðarkaupst-
að og starfaði þar í um 40 ár á
ýmsum vinnuvélum, tækjum og
bflum.
Útför Ilafliða fer fram frá
Sigluljarðarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
störfin vora unnin af áræði, dugnaði
og snyrtimennsku.
Þegar pabbi var ungur var hann
mikið á skíðum og var skíðastökkið
hans aðaláhugamál. Alla tíð hafði
hann mikinn áhuga á íþróttum, eink-
um knattspymu og var mikill stuðn-
ingsmaður KS og mætti á alla þeirra
heimaleiki ef hann mögulega gat og
þrátt fyrir sín veikindi mætti hann á
alla leikina þeirra í sumar.
Elsku pabbi, við eigum eftir að
til, enda var það óspart gert. Þegar
við Hafsteinn, hálfgerðir unglingar
þá, fórum út í húsbyggingu var hann
ráðgjafinn og aðstoðarmaðurinn í
flestum verkum. Hann var sjálfur
nýbúinn að byggja hús á Grandar-
götu 64, þau höfðu áður búið á Grand-
ai-götu 47, og þar kom ég fyrst til
Garðars og Olafar. Mér fannst strax
eins og ég hefði alltaf verið heima-
gangur þar, þannig vora móttökurn-
ar og hafa alltaf verið. Á þessum tíma,
um 1980, var Garðar skipstjóri á
Haukaberginu og var hann með það
til 1990 að hann greindist með hjarta-
sjúkdóm og fór í uppskurð í mars
1991 sem tókst vel. Hann fór sem há-
setí á Krossnesið haustið 1991 og var
þar um borð hinn örlagaríka morgun
23. febrúar 1992 þegar Krossnesið
sökk skyndilega á Halamiðum og þrír
menn fórast, blessuð sé minning
þeirra. Hafsteinn sonur hans var
skipstjóri í þessum túr og komst í
björgunarbát ásamt átta öðrum en
Garðar bjargaðist úr sjónum eftír
mikla raun, einn á reki úti á reginhafi,
hálfklæddur í flotgalla, fótbrotinn í
myrkri og vindi. Áhöfnin á Sléttanesi
ÍS sá hönd hans upp frá sjávarborð-
inu í ljósgeisla kastarans. Ungur og
hraustur maður, Bergþór Gunnlaugs-
son, stýrimaður á Sléttanesinu, kast-
aði sér í sjóinn og bjargaði þar með
lífi Garðai-s. Við fengum að hafa hann
í átta ár í viðbót og fyrir það eram við
þakklát og hefðu þau mátt vera miklu
fleiri. Síðustu tíu ár ævinnar fékk
Garðar að rejma ýmislegt; hjartaupp-
skurð, sjóslys og nú síðast baráttu við
hinn skæða sjúkdóm krabbamein. En
ekki kvartaði hann Gæi eins og flestir
kölluðu hann. Hann var maður verka
en ekki orða, en hann var hress og
spaugsamur í góðra vina hópi og
stríðinn með afbrigðum ef svo bai-
undir. Á kveðjustund er margs að
minnast og söknuðurinn er sár. Allt
sem var smátt og venjulegt í hvers-
dagsins önn fær nýja og trega-
blandna merkingu. Kíkt var í kaffi,
litíð í Moggann og spurt: Hvað segir
frúin í dag? Þessi heimsókn tók
kannski 30 mínútur en var fastur
punktur í tilverunni og ekki þurftum
við tengdadætumar sem erum
sjómannsgrasekkjur að ofreyna okk-
ur við snjómokstur á tröppum okkar.
sakna þín úr fjölskylduboðunum en
þú verður alltaf hjá okkur í hugan-
um.
Elsku mamma,Venni, Halli, og
fjölskyldur ykkar, systkini og aðrir
vandamenn, Ég og fjölskylda mín
vottum ykkui- okkar samúð, guð
geymi ykkur öll.
Fanney Hafliða.
í dag kveð ég tengdaföður minn,
Hafliða Sigurðsson, eða Didda eins
og hann var alltaf kallaður. Það var
mikil gæfa að fá að kynnast Didda og
það er undarlegt að hugsa sér tilver-
una án hans. Diddi var mikill fjöl-
skyldumaður og skiptu börnin í fjöl-
skyldunni hann miklu máli. Hann
fylgdist með þeim af áhuga og ekki
síst þegar þau tóku þátt í íþróttum
enda vora íþróttir eitt af áhugamál-
um Didda. A þessum tímamótum vil
ég þakka Didda fyrir ánægjulegar
samverastundir og bið guð að blessa
hann.
Lát ekki öldur hafsins skilja okkur að
og árin sem þú varst hjá okkur, verða að
minningu.
Þú hefur gengið um meðal okkar, og
skuggi anda þíns heíúr verið ljós okkar.
Heitt höfum við unað þér.
(úr Spámanninum.)
Elsku Jóhanna og fjölskylda, ég
sendi ykkur innilegar samúðar-
kveðjur.
Helga Magnea Harðardóttir.
Elsku afi Diddi.
Ég vona að þér líði betur núna.
Síðustu vikur hafa verið erfiðar fyrir
okkur öll. Það er margs að minnast
fyrir lítinn strák eins og mig. Þegar
ég sat í með þér þegar þú varst að
vinna á stóra JCB-gröfunni og ég
sofnaði eiginlega alltaf. Og þegar þú
komst með bílakoppinn handa mér
svo ég gæti hætt með bleiu og allt
annað sem þú sagðir mér og gerðir
með mér. Samverustundirnar voru