Morgunblaðið - 30.09.2000, Blaðsíða 47

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGAKDAGUR 30. SEPTEMBER 2000
3
fótbolti og körfubolti, fær á öllum
sviðum og gafst aldrei upp fyrr en þú
varst búinn að vinna. Og oft þegar þú
vannst þegar við vorum að spila
bauðstu til að spila með bundið fyrir
augun og aðra hönd fyrir aftan bak.
Einhvem tíma voruð þið mamma að
spila og þegar þú vannst hana sagð-
irðu að það væri svo létt að vinna
hana að það væri eins og að drekka
vatn með ... Öll óvenjulegu orðin sem
þú notaðir og urðu til þess að við fór-
um að nota þau líka, hver hefði t.d.
skilið annar en við þegar þú spurðir:
Ætlið þið urtumar að hitta brimlana í
kvöld og fá ykkur öllara? Þú kenndir
mér sjómannatáknmál, þurftir t.d.
bara að snúa hendinni, þá vissi ég að
þú varst að biðja um kaffi. Þú reyndir
líka að kenna okkur Erlu mors, og
alltaf þegar rafmagnið fór mátti bóka
að þú varst kominn út í glugga að
blikka á okkur með vasaljósi. En við
eram báðar með dverghænuheila,
eins og þú sagðir svo oft, þannig að
við gátum ekki lært það.
Þú varst búinn að kenna mér að
keyra bfl. Þú treystir mér til að keyra
nýja jeppann þinn og það fyrsta sem
þú kenndir mér í sambandi við að
keyra var að taka af stað með stæl!
En best var þegar þú varst að
hneykslast yfir letinni í okkur krökk-
unum og sagðir að þú hefðir byrjað
að ganga nokkurra mánaða og farið
fyrst á sjó tveggja ára og þar hefðir
þú verið alla þína ævi.
Ég gat sagt þér allt, þú vissir
marga hluti sem ekki einu sinni bestu
vinkonur mínar vissu. Eftir öll böll
komstu upp í herbergi til mín til að
vekja mig, sagðir mér að klæða mig
því við þyrftum að fara á rúntinn svo
við gætum talað saman í næði um
hvað gerst hafði á ballinu.
Ofsalega sakna ég þess þegar ég
kem heim úi- vinnunni að sjá þig ekki
við eldhúsborðið að lesa Moggann
og spyrja: Var ekki ömurlegt í vinn-
unni? Eða heyra þig segja hvað þú
værir heppinn að allar fallegu stelp-
urnar væra skyldar þér, og þess að
heyra útidymar lokast og heyra þig
læðast upp stigann til að fara í kapal í
tölvunni og heyra svo kannski öskur
og stapp þegar kapallinn gekk ekki
upp.
Þér var svo nákvæmlega sama
hvernig fötum þú gekkst í. Það var
stundum hlægilegt að sjá þig, í rifnu
skræpóttu stuttbuxunum sem alls
ekki mátti laga og í ósamstæðum
skóm, því annar skórinn hafði ein-
hvem tíma verið tekinn í misgripum í
partíi og annai’ næstum því eins skil-
inn efth’.
Það var svo margt sem við voram
búin að ákveða. Ég átti að ná mér í
strák sem spilaði fótbolta, helst á ít-
alíu eða í Englandi, svo ætlaðir þú að
koma og vera hjá mér á sumrin og
fara á fótboltaleiki. Eða þá að ég átti
að ná mér í lögmannsson eða læknis-
son, því að pabbar þeirra væra ríkir,
svo að þeir gætu dekrað stanslaust
við mig. Þú vildir allt fyrir mig gera.
Um daginn hringdi ég í þig suður og
spurði hvort ég og Erla mættum ekki
fá sjónvarpið þitt lánað. Þú hélst það
nú en sagðir að þú værir búinn að
henda kassanum utan af því. Ég
hugsaði smá en skildi ekkert um
hvaða kassa þú varst að tala. Þá sagði
ég: „Nonni, ég var að meina litla
sjónvarpið sem Birkir er með.“ Þá
sagðir þú: „Nú, en viljið þið ekki fá 28
tommu sjónvarpið mitt og vera flott-
astar ávistinni!"
Þú heillaðir alla sem umgengust
þig. Hjúkkumar á sjúkrahúsinu
dekraðu svoleiðis við þig að annað
eins hefur varla sést. Ein bauð þér
meira að segja heim til sín í kaffi.
Það var bara ekki annað hægt en að
heillast af þér ef maður umgekkst
þig-
Elsku Nonni, ég sakna þín svo að
orð fá því ekki lýst. Með þér dó hluti
af mér sem ekki kemur aftur. En all-
ar minningamar um þig mun ég
geyma í hjartanu alla mína ævi. Ég
veit að nú líður þér vel og að þú munt
fylgjast með mér og fjölskyldu minni.
Nú ertu kominn til afa og ömmu í Sól-
vangi svo þið amma getið farið aftur
að spila. Takk fyrir allar samvera-
stundh-nai’ og það sem þú kenndir
mér, því gleymi ég aldrei.
Elsku Binna, Bói, Addi, Þröstur,
Ragga og aðrir ættingjai’ og vinir.
Megi góður guð veita okkur styrk til
að takast á við þessa miklu sorg.
Þóaðkaliheiturhver,
hylji dali jökull ber,
steinar tali og allt hvað er,
aldrei mun ég gleyma þér
(Vatnsenda-Rósa.)
Þín litla frænka,
Harpa Rún.
Takk fyrh’ allar dýrmætu stund-
imar sem við áttum saman bæði fyrir
sunnan þegar ég var í Iðnskólanum í
hárgreiðslu og þið Helgi í Stýri-
mannaskólanum. Þú sem ég leit á
sem stóra bróður að klára skólann og
Helgi að byrja. Ó hvað ég var stolt að
eiga svona yndislegan frænda sem
tók mig alltaf undir sinn verndar-
væng þegar við vorum fyrir sunnan.
Og þú kynntir mig fyrir þínum vinum
sem litlu fi-ænku frá Hornafirði. Allt-
af hringdum við sitt á hvað, og þú
spurðir mig alltaf hvort strákamir
væra ekki óþægir. Þú sagðir alltaf að
þeir ættu að vera svolítið óþægir, því
það væri hraustleikamerki. Og þegar
þú, elsku Nonni, varst að passa Gísla
Eystein fyrir mig eins og svo oft, og
þótti þér það ekki leiðinlegt, jafnvel
þegar þú lentir í því að skipta á hon-
um og setja á hann bréfbleiu og þér
fannst hún ekki passa nógu vel, þá
reddaðir þú því bara með því að
klippa hana svolítið tíl.
En dýrmætur var sá tími sem við
áttum saman á Borgó nú í sumar og
þú svona veikur vildh’ koma með okk-
ur niður á Neskaupstað, meðal ann-
ars til þess að fara með björgunar-
bátinn þinn úr Alla Ólafs í skoðun,
eða afa eins og þú sagðir alltaf. En ég
veit, elsku Nonni, og hugga mig með
því að elsku amma og afi í Sólvangi
biðu með opinn faðminn þegar þú
fórst frá okkur.
Elsku Binna, Bói, Addi og fjöl-
skylda, Þröstur og Ragga. Guð styrki
ykkur í þessari miklu sorg.
Hrafnhildur, Helgi og synir.
Við fráfall Jóns Aðalsteins langt
um aldur fram hefur fámennt byggð-
arlag misst einn af sínum bestu son-
um. Hógværð og hófsemi einkenndi
allt hans líf. Ungur tefldi hann tals-
vert og var góður skákmaður en sneri
sér síðan að brids. Þar var hann í
fremstu röð og átti mikið safn verð-
launagripa. Sjósókn stundaði Jón Að-
alsteinn frá unga aldri á litlum sem
stóram fiskibátum og aflaði sér rétt-
inda á því sviði. Hin síðari ár sótti
hann sjóinn frá Borgarfirði á báti sín-
um, sem hann var að láta endur-
byggja þegar gömul meinsemd tók
sig upp og reyndist nú óviðráðanleg.
Okkar samskipti urðu mest þegar við
stóðum í útgerðarbrasi fyrir nokkr-
um áram. Þau samskipti og önnur
vora öll á þann veg að mér finnst sér-
stök ástæða til að þakka þau þegar
leiðir skilur nú með þessum dapur-
lega hætti. Jón Aðalsteinn lét sér
mjög annt um foreldra sína og systk-
ini. Þeirra missir er mikill og vil ég
votta þeim innilega samúð mína.
Magnús í Höfn.
Elsku Nonni. Mig langar að fá að
þakka þér fyrir allar góðu stundirnar
sem við áttum saman. Þú varst upp-
áhald allra í fjölskyldunni minni, það
þótti öllum svo vænt um þig. Ég man
eftir því allt frá því ég var mjög lítil
hvað ég hlakkaði alltaf til þegar ég
vissi að þú værir að koma í heimsókn
til okkar á Hrísbrautina. Þú varst
vanur að stríða mér þá í gegnum síma
og segja að þú kæmir ekki því að það
væri svo leiðinlegt á Höfn. Ég las það
að hægt væri að lýsa lífinu sem bók,
sumar bækur era stuttar en aðrar
langar, en stutta bókin getur verið
innihaldsi’íkari en sú langa. Á þessum
tíma sem við áttum saman kenndir
þú mér svo margt, þú kenndir mér að
vera ánægð með það sem ég á og
aldrei þykjast vera einhver annar en
maður er. Það er stórt skarð í lífi
manns núna þegar þú ert farinn en
þú munt alltaf lifa í góðu minningunni
sem ég á um þig og eiga stóran stað í
hjarta mér og okkar allra sem feng-
um að kynnast þér.
Elsku Binna, Bói, Addi og fjöl-
skylda, Þröstur og Ragga. Megi Guð
styrkja ykkur í sorginni. Ég kveð þig
með söknuði, elsku besti Nonni minn.
Siggerður.
Mig langar að minnast æskuvinar
míns, Jóns Aðalsteins Kjartanssonar,
með fáeinum orðum.
Við Jón Aðall ólumst upp saman á
Borgarfirði, jafnaldrar, bekkjar-
bræður, fermingarbræður, makker-
ar og félagar í öllu mögulegu og
ómögulegu. Á þeim áram hét Jón yf-
irleitt Nonni Binnu þótt hann fengi
annað slagið á sig einhver uppnefni
eins og við hinir, enda Borgfirðingar
næstum jafn flínkir í að uppnefna fólk
og að herma eftir því. Það var síðan
að mig minnir í 8. bekk sem Nonni
byrjaði að skrifa sig Jón Aðal, sem
stytting úr Aðalsteinn. Það breyttist
síðan í Jón Aðall eða Aðallinn og fest-
istviðhann.
Við fóram eins og flestir unglingar
á Borgarfirði í Eiðaskóla eftir 8.
bekkinn heima og voram þar næstu
tvö ár. Það var frábær tími. Það er
einmitt á þeim aldri sem menn binda
mörg þau vináttubönd sem ekki
slitna og tímans tönn vinnur ekki svo
auðveldlega á. Eitt atvik kemur
gjaman upp á yfirborðið þegar hug-
urinn leitar til baka til þessara daga;
þegar Jón tróð öllum að óvöram upp
á bekkjarskemmtun og söng fullum
hálsi fyrir yfir hundrað skólasystldn
sín lagið um Nínu og Geira - sjaldan
hefur söngur snortið mig meira á líf-
sleiðinni. Reyndar held ég að fæstir
þeirra sem á hlýddu gleymi því, svo
óvænt og innilegt var þetta.
Jón Áðall hafði frábært keppnis-
skap og hjálpaði það honum í þeim
íþróttum og störfum sem hann lagði
stund á. Á Borgarfirði og síðan á Eið-
um stunduðum við allar boltagreinar
eins og tök vora á, einkum fótbolta og
körfu, en í körfunni var Nonni ótrú-
lega lunkinn. Heima á Borgarfirði
tefldum við mikið og þar lærðum við
að spila brids, hann var skyldunáms-
grein í 7. og 8. bekk. Við áttum ófáar
ánægjustundir saman við græna
borðið, ýmist sem makkerar eða and-
stæðingar. Þar sýndi hann strax
mikla hæfileika og hef ég engum
bridsspilara kynnst með meiri borð-
tilfinningu þ.e. auga fyrir sálfræðinni
og því sem í andlit og fas má ráða.
Eftir að ég fluttist að heiman hefur
mér þótt ómissandi þegar ég hef
komið heim að kíkja til Aðalsins og
helst að taka rúbertu eða að öðrum
kosti nokkrai’ kotrar. Oftar en ekki
hafði Aðallinn betur og þá kom gjarn-
an: „Æ, ég nenni þessu ekki lengur,
mér fer aftur af að spila við ykkur
Svalbarðsbræður,“ og svo kom hlát-
urinn. En þetta var ekki grobb held-
ur hluti af leiknum og húmomum í
kringum hann.
Það eru ekki liðnir nema nokkrir
mánuðir síðan við urðum saman bik-
armeistarar Austurlands í brids - en
samt svo óralangt. Hann var þá þeg-
ar farinn að finna fyrir þeim sjúk-
dómi sem nú hefur haft síðasta orðið.
Hann vildi þó ekkert um það tala
frekar en þegar ég heimsótti hann á
spítalann fyrir nokkram vikum, hann
vildi frekar ræða enska boltann eða
fá fréttir af mér og mínum.
Ég stríddi Jóni stundum á því að
hann væri sérvitur og furðulegur, en
ég held að hans sérviska hafi fyrst og
fremst verið sú að vera einstaklega
heilsteyptur og eðlilegur persónu-
leiki, algerlega laus við sýnda-
rmennsku og tilgerð. Honum var al-
veg sama hvað öðrum fannst um
hann og einmitt þannig vann hann
hylli þeirra sem kynntust honum.
Mig langar að leiðarlokum að
þakka fyrir vináttu þína Jón, ekki að-
eins við mig heldur bræður mína og
móður líka sem öll mátu þig jafn mik-
ils. Ég vona síðan að þið vinimir, þið
Jón Bragi bróðir, skellið ykkur á
Highbury í vetur og sjáið liðin ykkar,
Arsenal og West Ham, kljást.
Að lokum vil ég senda fjölskyldu
Jóns, þeim Bóa og Binnu, Adda,
Þresti og Röggu, mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Magnús Ásgrímsson.
öapðskpm
k v/ Possvogskit'kjuga^ð j
Sími: 554 0500
+
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför
INDRIÐA G. ÞORSTEINSSONAR
rithöfundar og fyrrv. ritstjóra.
Friðrik Indriðason,
Þorsteinn G. Indriðason, Elín Bára Magnúsdóttir,
Arnaldur Indriðason, Anna Fjeldsted,
Þór Indriðason
og barnabörn,
Hrönn Sveinsdóttir.

+
Elskuleg sambýliskona mín, móðir okkar,
amma og systir,
ÞORBJÖRG STEFANÍA JÓNASDÓTTIR,
Eyrarvegi 5,
Grundarfirði,
verður jarðsungin frá Grundarfjarðarkirkju
þriðjudaginn 3. október kl. 14.00
Jens Hansen,
Kolbrún Þorvaldsdóttir,
Jónas Þorvatdsson,
barnabörn og systkini.
<
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug vegna andláts og útfarar
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
SIGURÐAR ÁRNASONAR
fyrrv. bónda,
frá Vestur-Sámsstöðum
í Fljótshlíð.
Sérstakar þakkir sendum við starfsfólki á Kirkjuhvoli, Hvoisvelli,
og starfsfólki í Holtsbúð, Garðabæ.
Hildur Árnason,
Unnur Sigurðardóttir, Alfred Rohloff,
Valborg Sigurðardóttir,
Sara H. Sigurðardóttir,
Árni Þ. Sigurðsson,
Þórunn B. Sigurðardóttir,
Hrafnhildur I. Sigurðardóttir, Óskar Magnússon,
Þórdís A. Sigurðardóttir, Gunnar B. Dungal,
barnabörn og barnabarnabörn.
Gunnar Ólafsson,
Aagot Emilsdóttir,
Árni M. Emilsson,
+
Okkar innilegustu þakkir fyrir auðsýnda
samúð, vináttu og hlýhug við andlát og útför
elskulegs eiginmanns, föður, fósturföður,
tengdaföður og afa,
BALDVINS H.G. NJÁLSSONAR,
Garði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks deildar 11E á
Landspítalanum við Hringbraut.

V
Þorbjörg Bergsdóttir,
Bergþór Baldvinsson, Bryndís Arnþórsdóttir,
Baldvin Þór Bergþórsson,
Birna Dögg Bergþórsdóttir,
Þorbjörg Bergþórsdóttir,
Málfríður Baldvinsdóttir, Ingibergur Þorgeirsson,
Theodór Ingibergsson,
Sóley Björg Ingibergsdóttir,
Bergur Þór Eggertsson, Þórhildur Eva Jónsdóttir,
Berglín Sólbrá Bergsdóttir.
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sjáum um alla þá þætti sem hafa ber í huga
er andlát verður
Útfararstjórar okkar búa yfir áratuga reynslu af störfum við
útfararþjónustu.
Sjáum um útfarir á allri landsbyggðinni.
Baldur
Trcderiksen
útfararstjóri,
sími 895 9199
Útfararstofa íslands, Suðurhlíð 35, Fossvogi.
Sími 581 3300. Þjónusta allan sólarhringinn.
www.utfararstofa.ehf.is
t
!
i