Morgunblaðið - 14.10.2000, Blaðsíða 52

£2
52 LAUGARDAGUR 14. OKTÓBER 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
SIGURÐUR EINARSSON
+ Sigurður Ein-
arsson fæddist í
Reykjavík 1. nóvem-
ber 1950. Hann lést
úr krabbameini í
Vestmannaeyjum
hinn 4. október sl.
49 ára að aldri. For-
eldrar hans voru
hjónin Svava
Agústsdóttir, f. 24.
júlí 1921, d. 30. nóv-
ember 1978, og Ein-
ar Sigurðsson, út-
gerðarmaður frá
Vestmannaeyjum, f.
7. febrúar 1906, d.
22. mars 1977. Systkini Sigurðar
eru Guðríður hjúkrunarfræðing-
ur, f. 1948; Elísabet meinatæknir,
f. 1949; Ágúst prófessor, f. 1952;
Svava kennari, f. 1953; Einar
Björn, f. 1955, d. 1955; Ólöf pró-
fessor, f. 1956; Helga meinatækn-
ir, f. 1958; Sólveig kennari, f.
1959; Auður fslensku- og við-
skiptafræðingur, f. 1962 og Elín
kennari, f. 1964.
Sigurður lauk stúdentsprófi frá
Menntaskólanum í Reykjavík
1970 og lögfræðiprófi frá Há-
skóla Islands árið 1974 eftir stutt-
an námsferil. Hann hlaut réttindi
til málflutnings fyrir
héraðsdómi árið
1983. Sigurður starf-
aði sem forstjóri
Hraðfrystistöðvar
Vestmannaeyja frá
árinu 1975 ojg sem
forsljóri Isfélags
Vestmannaeyja til
dauðadags frá árinu
1992 þegar Hrað-
frystistöðin og ísfé-
lagið voru sameinuð.
Sigurður kvæntist
3. júlí 1976 Guðbjörgu
Matthíasdóttur kenn-
ara, f. 14. mars 1952.
Foreldrar hennar voru hjónin
Kristin S. Magnúsdóttir húsmóð-
ir, f. 12. september 1913, d. 24.
maí 1996 og Matthías Jónsson
framkvæmdasljóri, f. 20. nóvem-
ber 1922. Sigurður og Guðbjörg
eignuðust fjóra syni; Einar, f. 23.
ágúst 1977, Sigurð, f. 11. mars
1979, Magnús, f. 5. september
1985 og Kristin, f. 4. apríl 1989.
Sigurður tók virkan þátt í
störfum innan sjávarútvegsins og
sat í stjórnum fjölda fyrirtækja
og samtaka, m.a. SÍF, Sölumið-
stöðvarinnar, Coldwater Seefood
í Bandaríkjunum, Icelandic
Freezing Plants Ltd. í Bretlandi,
LIU, Skeljungs, Félags íslenskra
fiskimjölsframleiðenda og hann
var stjórnarformaður Trygg-
ingamiðstöðvarinnar til dauða-
dags. Hann sat einnig í stjórn
Samfrosts og Stakks í Vest-
mannaeyjum, Lifrarsamlagi Vest-
mannaeyja, Fiskmarkaðar Vest-
mannaeyja, Utvegsbændafélags
Vestmannaeyja og Rannsóknar-
stofnunar fiskiðnaðarins í Vest-
mannaeyjum og var á tímabili
formaður Vinnuveitendafélags
Vestmannaeyja. Hann var ræðis-
maður Finnlands í Vestmannaeyj-
um frá 1986.
Sigurður starfaði mikið í
stjórnmálum og sat í bæjarstjórn
Vestmannaeyja til dauðadags og
var í forystu á lista Sjálfstæðis-
flokksins við margar bæjarstjórn-
arkosningar í Vestmannaeyjum
og var m.a. formaður bæjarráðs.
Sigurður átti einnig um árabil
sæti í miðstjórn Sjálfstæðisflokks-
ins, var formaður sjávarútvegs-
nefndar flokksins og var formað-
ur kjördæmisráðs Sjálfstæðis-
flokksins á Suðurlandi.
Utför Sigurðar verður gerð frá
Landakirkju í Vestmannaeyjum í
dag og hefst athöfnin klukkan 14.
Um leið og litfógur haustlaufin falla
og vetur konungur boðar komu sína
berst sú harmafregn að mágur okkar,
Sigurður Einarsson, sé látinn - langt
um aldur fram. Maðurinn sem aldrei
kenndi sér meins og var persónugerv-
ingur orku og athafna, varð að lúta í
lægra haldi í orrustunni við krabba-
meinið - þrátt fyrir snarpa mót-
spymu og baráttuvilja. „Hvað verður
nú um Vestmannaeyjar?" voru fyrstu
viðbrögð heimamanns úr Eyjum þeg-
ar það spurðist út að Sigurður væri
allur. Þau orð lýsa í hnotskum þeim
sessi sem Sigurður Einarsson hafði í
hugum Vestmanneyinga - svo ná-
tengdur var hann atvinnulífinu í sinni
heimabyggð. í hugum margra voru
Vestmannaeyjar og Sigurður eitt. Að
mági okkar standa sterkir stofnar.
Hann var þriðji í röð tíu bama hjón-
anna Einars Sigurðssonar útgerðar:
manns, og Svövu Agústsdóttur. í
gegnum fóður sinn kynntist hann
snemma lífsbjörg þjóðarinnar; sjáv-
arútveginum sem varð starfsvett-
vangur hans alla tíð. Sigurður var
innan við þrítugt þegar foreldrar
hans létust og má segja að frá þeim
tíma hafi hann gengið yngstu systr-
» um sínum í foreldrastað. Þeirra miss-
irerþvímikill.
Sigurður fluttist til Eyja eftir gos
til þess að taka við stjóm fyrirtækis
föður síns, Hraðfrystistöð Vest-
mannaeyja. Þá þegar, og allar götur
síðan, hefur hann verið einn helsti
sonur Vestmannaeyja og taldi sig alla
tíð vera heimamann - þrátt fyrir að
vera aðfluttur. Sigurður var dag-
farsprúður maður og barst lítt á -
þrátt fyrir að hann væri forstjóri í
einu stærsta útgerðarfyrirtæki lands-
ins. Hann var fráleitt þessi dæmi-
gerði „bissnessmaður" og var gjör-
sneyddur allri tilgerð. Hjá honum
skipuðu allar manneskjur jafnan sess.
Hann hafði þann fágæta eiginleika að
__ samsama sig lífi og kjömm vinnandi
fólks og bar hag þess mjög fyrir
brjósti. Oft skiptust á skin og skúrir í
rekstrinum og þá var það helsta hags-
munamál hans að fólkið hans hefði
næga atvinnu. Hann var alþýðlegur
maður og lifði fremur fábrotnu lífi þar
sem fjölskylda hans vó þyngst á for-
gangslistanum. í starfi sínu varð
hann oft að ferðast á milli lands og
eyja. Þá var það jafnan viðkvæði hans
að komast „heim“ enda ekki óalgengt
að mágur okkar legði á sig að fljúga
daglega, og stundum tvisvar á dag, til
þess eins að dvelja sem mest og
V lengst heima í Vestmannaeyjum. Eft-
ir að hann veiktist og varð að mæta
reglulega í læknismeðferðir, lét hann
sig ekki muna um að fljúga samdæg-
urs fram og aftur, ef þörf var á. Hann
var mikill vinur vina sinna og til
marks um mannkosti hans er okkur
minnisstætt þegar hann lánaði Félagi
eldri borgara félagsaðstöðu í sal ísfé-
«lagsins - því að kostnaðarlausu og
uppskar virðingu og þakklæti þessara
öldnu bæjarbúa sem skilað höfðu
góðu dagsverki í gegnum árin. Sig-
urður var hugulsamur faðir. En hann
var ekki aðeins faðir sona sinna -
heldur ekki síður vinur þeirra og
fylgdist vel með og tók þátt í íþrótta-
og æskulýðsmálum í Eyjum og studdi
við bakið á allri slíkri starfsemi. Hann
var afar bókhneigður og sjaldan sáum
við systkinin hann heima við nema
bækur væru innan seilingar. Hann
var reglumaður á vín og tóbak og
stundaði líkamsrækt daglega. Heimili
hans, og eiginkonu hans og systur
okkar Guðbjargar, stóð alla tíð opið
þeim sem þangað leituðu. Gilti þá
einu hvort um var að ræða erlenda
viðskiptaaðila, frændsystkini, aðra
ættingja eða vini. Guðbjörg systir
okkar tók virkan þátt í lífi og starfi
manns síns og studdi hann með ráð-
um og dáð - enda voru þau afar sam-
rýnd hjón þar sem gagnkvæm virðing
ríkti. Eitt sinn kom maður sem Sig-
urður lítt þekkti til Eyja til að fylgjast
með knattspymuleik sem átti að hefj-
ast nokkrum klukkustundum eftir að
vélin lenti. Sigurður hitti manninn á
götu, krafðist þess að fá að sýna hon-
um eyjarnar og hafa ofan af fyrir hon-
um þar til leikurinn hæfist og lét sig
ekki muna um að taka sér frí í vinn-
unni til að gesturinn nyti heimsóknar-
innar. Þannig var Sigurður. Ekkert
var of gott fyrir fjölskyldu hans, vini
og samstarfsmenn. Hann var uppfull-
ur af orku og athafnasemi og boðberi
hreysti og lífsvilja.
Skyndileg veikindi hans í janúar á
þessu ári komu því eins og þruma úr
heiðskíru lofti. I einu vetfangi var at-
hafnamanni kippt úr umferð á hálfn-
uðum degi lífsins. í upphafi var Ijóst
að um var að ræða óvenju sjaldgæft
tilfelli sjúkdómsins - en engu að síður
bundum við vonir við bata eftir að
Sigurður hafði notið hæfustu lækna
og ummönnunar hjúkrunarfólks á
deild 11-E og geislalækningadeild
Lsp. Þá tók við gott tímabil. En allt
kom fyrir ekld. Sláttumaðurinn slyngi
bankaði aftur á dymar og þá varð
ljóst að hveiju stefndi. Þá kom bar-
áttuandi Sigurðar mágs okkar ber-
lega í Ijós. Hann lét engan bilbug á
sér finna, þrátt fyrir veikindin, og
lagði mikið á sig, sem fyrr, að dvelja
sem oftast og mest heima í Eyjum í
faðmi fjölskyldu sinnar. Undir það
síðasta þvarr kraftur hans en engu að
síður féll honum ekki verk úr hendi og
eitt af 'hans síðustu verkum var að
raða frímerkjum í afar fágætt frím-
erkjasafn sitt, sem hann hafði aldrei
gefið sér tíma til. Sigurður lést á
heimili sínu þar sem hann fékk að
njóta einstakrar aðhlynningar eigin-
konu sinnar síðustu vikumar. Með
mági okkar, Sigurði Einarssyni, er
genginn einn af mætustu sonum þess-
arar þjóðar. Mestur er þó án efa miss-
ir systur okkar, Guðbjargar, og sona
þeirra Sigurðar, Einars, Sigurðar,
Magnúsar og Kristins, sem sjá ekki
einungis á eftir einstökum eiginmanni
og foður - heldur einnig á bak sönn-
um vini og félaga. I Vestmannaeyjum
verður skarð Sigurðar Einarssonar
vandfyllt - enda fáir lagt jafndrjúgan
skerf til atvinnuuppbyggingar og fé-
lagslífs þar í bæ og hann.
Eftir stendur minning um mann
sem aldrei gleymist.
Einar, Margrét, Svandís,
Viðar Már og fjölskyldur.
Þegar menn fæðast hljóta þeir mis-
munandi vöggugjafir bæði andlegar
og veraldlegar. Síðan er það auðna,
hið undarlega samspil tilviljana-
kenndra ytri aðstæðna og eigin verð-
leika, sem ræður hvemig lífið verður.
Mágur minn Sigurður Einarsson
fékk ríkulegar vöggugjafir bæði and-
legar og veraldlegar. Honum auðnað-
ist einnig að nýta þær vel til flestra
verka. Sigurður fékk það hlutverk
nánast í vöggugjöf að honum væri
ætlað að taka við hluta fyrirtækis fjöl-
skyldunnar og halda áfram með það
starf sem faðir hans hafði byggt upp.
Þetta gerði Sigurður með sóma og
var vakinn og sofinn yfir útgerðinni.
Það kom ósjaldan fyrir í fjölskyldu-
boðum að hugur hans var víðs fjarri,
en um leið og umræðan barst að út-
gerðinni kom glampi í augun og hann
logaði af eldmóði þegar hann skýrði
sín sjónarmið. Fyrir mér var hann sú
manngerð sem íslenskan nær svo vel
að lýsa með einu orði: „athafnaskáld".
Hann vann eftir því sem haft er eftir
Diasraeli: „Það kann vel að vera að at-
hafnir færi ekki alltaf hamingju, en
það er engin hamingja án athafna."
Athafnir hans miðuðu að því að
styrkja og efla fjölskylduna, fyrirtæk-
ið, starfsfólkið og síðast en ekki síst
byggðalagið, Vestmannaeyjar. Það
kom vel fram í máli hans síðustu miss-
erin að allt hans starf t.d í sameining-
armálum miðaði að því að halda kvót-
anum og atvinnunni í Eyjum.
Sigurður var mikill fjölskyldumað-
ur og vildi helst vera heima hjá Guggu
sinni og strákunum. Hann rækti sam-
band sitt við systur sínar ákaflega vel
og hringdi eða heimsótti þær reglu-
lega. Samband bræðranna Sigurðar
og Ágústar var ákaflega náið enda
nær jafnaldra og sóttu mikið hvor til
annars. Sigurður sinnti strákunum
sínum vel og var mikil bamagæla.
Hann fór með þá í alls konar túra, oft
væntanlega til að hvíla heimilið undan
átökum lífsglaðra Eyjapeyja. Þegar
Sigurður var í Reykjavík kom hann
ósjaldan með strákana hlaðna af orku
í heimsókn til systkina sinna, meðal
annars til að þeir gætu leikið við
frændsystkini sín. Það var sjaldan
lognmolla í slíkum heimsóknum, enda
kom nokkrum sinnum fyrir, hér fyrr á
árum, að ýmis skyldmenni væru
„ósár“ en heldur vígamóð að loknum
heimsóknum hans og skæruliðasveit-
arinnar úr Eyjum.
Eftir að Sigurður veiktist var öllum
sem til þekktu ljóst hve mikils hann
mat eiginkonu sína, Guðbjörgu. Hann
setti nánast allt sitt á hana og vildi
hafa hana hjá sér öllum stundum. Fá-
ir vita aðrir en þeir sem það hafa
reynt hvað slík umönnun reynir á
aðstandendur og dáðist fjölskyldan af
styrk Guðbjargar. Þá ber að nefna að
stórfjölskyldan stóð að baki þeim og
reyndi að gera sitt til hjálpar þegar
Sigurður háði sitt helstríð.
Viktor Hugo segir einhvers staðar
að hin sanna hamingja sé fólgin í
þeirri sannfæringu að vera elskaður,
elskaður vegna eigin verðleika, eða
jafnvel enn frekar, þrátt fyrir þá. í
þeim skilningi var Sigurður ham-
ingjumaður sem lagði sitt af mörkum
til fjölskyldu og samfélags. Sigurður
nýtti sínar vöggugjafir vel og auðnað-
ist að lifa hamingjuríku og athafna-
sömu lífi þrátt íyrir að það yrði allt of
stutt. Ég kveð l.júfan dreng og þakka
fyrir góð kynni.
Davíð Egiison.
Fráfall Sigurðar Einarssonar skil-
ur eftir stórt og vandíyllt skarð í okk-
ar litla samfélagi. Hann var allt í senn,
duglegur, framsýnn og mikill at-
hafnamaður. Að alast upp í stórum og
kraftmiklum systkinahópi í nálægð
við höfnina og atvinnustarfsemi föður
síns í Reykjavík hafði mikil áhrif á
ungan mann. Fjölþætt atvinnustarf-
semi Einars Sigurðssonar í sjávarút-
vegi, útgerð og fiskvinnslu víða um
land gerði það að verkum að Sigurður
tók að fylgja íoður sínum á ferðum
hans löngu áður en lífsstarfið var
ákveðið. Eg man fyrst eftir Sigurði
sem unglingi með föður sínum í Eyj-
um. Mestu umsvif Einars Sigurðsson-
ar voru jafnan í Eyjum, en þai' var
hann fæddur og hafði byrjað sína at-
vinnustarfsemi. Það var mikill fengur
fyrir Vestmannaeyjar þegar Sigurð-
ur og Guðbjörg Matthíasdóttir, eigin-
kona hans, tóku þá ákvörðun fyrir
tæpum aldarfjórðungi að flytja til
Eyja. Þá var teningunum kastað og
lífsstarfið ákveðið. Kynni okkar Sig-
urðar hófust fljótlega eftir að hann
flutti til Eyja. Hann hafði þá nýlega
tekið við rekstri Hraðfrystistöðvar
Vestmannaeyja og ég hafíð störf hjá
sameiginlegu fyrirtæki frystihúsanna
í Eyjum. Eftir það hafa samskipti
okkar verið víða, en mest hafa þau þó
tengst sjávarútvegi ogýmsum félags-
störfúm. Það var einstakt að starfa
með Sigurði. Hann var mjög skipu-
lagður og hélt samstarfsfólki vel við
efnið. Það er margs að minnast í
löngu og nánu samstarfi. Fyrir sam-
einingu sjávarútvegsfyrirtækjanna í
Eyjum í ársbyrjun 1992 höfðu þau um
langt árabil átt með sér mikið sam-
starf. Ég minnist þess sérstaklega að
Sigurður, sem var yngstur fram-
kvæmdastjóranna, var oft með strák-
ana sína með í för þegar hann kom á
fundi eða í heimsóknir. Fyrst í stað
voru þetta eldri strákarnir, Einar og
Sigurður, síðan fór Magnús að koma
með og loks Kristinn. Þetta var mjög
sérstakt enda voru peyjarnir kapps-
fullir. En þetta sýndi einnig áhuga
Sigurðar fyrir fjölskyldunni og gaf
strákunum um leið innsýn í þá miklu
starfsemi sem faðir þeirra stýrði. Ár-
in liðu og Sigurður fór að hafa afskipti
af félagsmálum í Eyjum. Auk setu í
stjómum fyrirtækja í sjávarútvegi
var hann áhugasamur í öðrum félags-
málum. Sigurður hóf afskipti af bæj-
armálum og sat í bæjarstjóm um tíu
ára skeið. Það er eitt að sitja í bæjar-
stjórn og annað að vera í forystu í
meirihluta og sinna formennsku í
bæjarráði. Sigurður axlaði af miklum
myndarskap þá ábyrgð sem fylgir
forystuhlutverki í bæjarmálum. Auk
þeirra miklu verkefna sem hlóðust á
Sigurð í Eyjum átti hann sæti um ára-
bil í stjómum SÍF og SH fyrir fisk-
vinnslufyrirtækin í Eyjum. Áf félags-
störfúm í sjávarútvegi hafði Sigurður
mikil og góð afskipti. Fyrir hönd
Samtaka fiskvinnslustöðva þakka ég
mikið og gott samstarf. Gangur lífsins
er oft einkennilegur. Sigurður sem
hafði ávallt verið mjög heilsuhraustur
og fullur starfsorku er fallinn frá á
besta aldri. í erfiðum veikindum
sýndi Sigurður mikinn styrk. Það er
erfitt að kveðja náinn vin og sam-
starfsmann. Samfélagið í Eyjum hef-
ur misst einn sinn mætasta son. Ég
sendi Guðbjörgu, bömunum og fjöl-
skyldum þeirra innlegar samúðar-
kveðjur.
Guð blessi minningu Sigurðar Ein-
arssonar.
Arnar Sigurmundsson.
Við viljum í örfáum orðum minnast
Sigurðar Einarssonar, bæjarfulltrúa
Sjálfstæðisflokksins. Sigurðm- vai'
leiðtogi mikill og efaðist enginn, sem
kynntist honum, um stjómunar- og
leiðtogahæfileika hans þótt ekki færi
hann mikinn eða gustaði af honum.
Sigurður var glaðvær og hnyttinn
og var mjög gott að starfa með hon-
um, bæði á fundum sem og í öðmm
störfum. Sigurður bar ávallt virðingu
fyrir skoðunum annarra hvort sem
um var að ræða samherja í stjórnmál-
unum eða ekki. Hann var snillingur í
að bera klæði á vopnin og miðla mál-
um ef á þurfti að halda. Sigurður var
skoðanamikill og fastur fyrir en samt
samvinnulipur og ljúfmenni mikið.
Allir sem kynntust Sigurði fundu
fljótt að alls staðar var tekið mikið
mark á því sem hann sagði og hægt
var að treysta því að það sem hann
sagði, það stóðst.
Að fá að starfa með Sigurði í bæjar-
stjómarflokki Sjálfstæðisflokksins
var mikill og góður skóli. Skipulags-
hæfileikar hans voru ótrúlegir og
afkastagetan með ólíkindum. Hann
var mikill vinur og einstakt ljúfmenni
jafnframt því að vera óvefengjanleg-
ur leiðtogi hópsins.
Samhliða ábyi-gðarstörfum, bæði í
atvinnulífinu og stjómmálunum, var
Sigurður einstakur fjölskyldumaður.
Eftirminnilegt var t.d. að fylgjast
með honum í kosningaundirbúningi
hversu vel honum tókst að virkja alla
fjölskylduna með sér til starfa. Sig-
urður var einstaklega þolinmóður við
strákana sína, sama á hverju gekk og
þótt galsinn væri stundum mikill í
drengjunum. Minnisstætt er t.d. þeg-
ar hann var fundarstjóri á stómm
fundi í Ásgarði, félagsheimili sjálf-
stæðismanna, þá kom Kristinn, sá
yngsti, og var eitthvað að kvabba í
pabba sínum. Sigurður rétti honum
þá rólega og vingjarnlega dagskrá
fundarins og penna og bað hann um
að fara að teikna eitthvað skemmti-
legt.
En aðalankeri hans í öllu því sem
Sigurður tók sér fyrir hendur var eig-
inkonan, Guðbjörg, og viljum við
votta henni og sonum þeirra, Einari,
Sigurði, Magnúsi og Kristni, okkar
dýpstu samúð með von um að algóður
Guð styrki þau í þeirra miklu sorg.
Bæjarstjórnarflokkur
Sjálfst æðisfiokksins í Eyjum.
Þegar einn af máttarstólpum bæj-
arfélags og einn mesti athafnamaður
Eyjanna í áranna rás féll frá setti mig
og aðra Eyjamenn hljóða.
Sigurður átti við Ulvígan sjúkdóm
að stríða í nokkum tíma og hann hafði
háð hetjulega baráttu en varð undir í
þeirri baráttu eins og svo margir aðr-
ir.
Kynni okkar Sigurðar urðu mjög
náin árið 1990 þegar ég var ráðinn
bæjarstjóri, en Sigurður var formað-
ur bæjarráðs og leiddi listann það
kjörtímabil og aftur frá 1998 allt til
dauðadags. Með okkur myndaðist
mikill vinskapur og traust samstarf
sem aldrei bar skugga á.
Ég man eftir því þegar hann kom í
umboði frambjóðenda Sjálfstæðis-
flokksins út á golfvöll sumarið 1990 til
þess að bjóða mér starf bæjarstjóra.
Ég var að Ijúka við að spila níundu
holu golfhring og hann sagði: „Klár-
aðu holuna, Gaui minn, ég þarf að
ræða svolítið við þig á eftir, og það er
ekkert víst að þú komist mikið í golf
eftir það ef við náum saman.“
Hann gekk hreint til verks og var
yfirleitt ekki að orðlengja hlutina.
Einhverju sinni vorum við Sigurð-
ur á göngu saman og hittum þá Þor-
stein Hallgrímsson Eyjapeyja og ís-
landsmeistara í golfi. Sigurður mundi
greinilega eftir því þegar hann sótti
mig á golfvöllinn og segir við Þor-
stein: „Þú varst heppinn Þorsteinn,
að ég gat stoppað hann Gauja af að
spila golf, því það er ekkert víst að þú
værir þá Islandsmeistari. Hann ætl-
aði sér stóra hluti í golfinu, en við náð-
um honum í pólitfldna í staðinn."
Hann var einlægur og það var allt-
af mjög stutt í prakkarann hjá hon-
um, enda tilsvör hans hnyttin með