Morgunblaðið - 14.10.2000, Blaðsíða 59

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 14. OKTÓBER 2000 59
Elsku afi. Mér finnst eins og það
hafi verið í gær að við tveir vorum
frammi á gangi uppí Birkihlíð og þú
varst að kasta bolta á mig. I hvert
sinn sem ég varði þá brostir þú til
mín og sagðir: ,Alveg eins og Birkir
gerir“.
Þegar ég og mamma fluttum til
Eyja þurfti hún oft að vinna nætur-
vaktir á spítalanum. Þá svaf ég
heima hjá þér og ömmu og ég man
hversu yndislegt það var að kúra
uppí sófa á milli ykkar inni í
sjónvarpsherberginu. Alltaf þegar
fréttir voru búnar var þáttur með
Tomma og Jenna í sjónvarpinu sem
við horfðum á og eftir hann fórum við
inn í herbergi að lesa. Alltaf vaknaði
ég á morgnana við það að þú varst að
kílla á mér tærnar brosandi og
spurðir hvort ég ætlaði að sofa allan
daginn. A morgnana fórum við í sund
og ég gleymi því aldrei þegar þú
kenndir mér að synda. Þú einfald-
lega tókst kútana af mér og sagðir
mér að reyna að synda. Eg man
hversu ánægður þú varst þegar ég
loks náði að synda og gat þá farið í
djúpu laugina með þér. Við mamma
bjuggum í Eyjum í tvö og hálft ár og
var ég oft hjá þér og ömmu á þessum
tíma. Ég er svo þakklátur fyrir
þennan tíma því þú kenndir mér svo
margt, eins og þegar ég kom heim af
fótboltaæfingu með bikar og var að
sýna öllum, þá sagðir þú að ég ætti
ekki að vera svona montinn. Enginn
sannur íþróttamaður er að monta sig
af verðlaunum sínum. Þú varst alltaf
til í að gefa okkur börnunum súkku-
laði eða leyfa okkur að horfa á spólur
og voru svörin þín oftast „Þetta er til
þess að borða“ eða „Þetta er til þess
að horfa á“. Elsku afi, ég á eftir að
sakna þín mikið en þær minningar
sem ég á um þig eiga eftir að nýtast
mér í framtíðinni. Þú ert einn frá-
bærasti einstaklingur sem ég hef
kynnst.
Þitt barnabam,
Kristinn Geir Guðmundsson.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymisteigi,
og gæfa var öllum er fengu að kynnast
þér.
(Ingib. Sig.)
í dag kveðjum við bróður okkar,
Kristin Pálsson. Það er okkur efst í
huga þakklæti til hans, að hann að-
eins 24 ára gamall skyldi halda utan
um mömmu og systkinahópinn þeg-
ar pabbi fórst með Glitfaxa 31. jan-
úar 1951. Við vorum 13 systkinin á
lífi af 16, tvö elstu systkinin búin að
stofna eigin heimili. Jón bróðir ólst
upp hjá ömmu og afa á Eskifirði
þannig að við vorum 10 systkinin
heima, þar af fimm ófermd. Á þeim
tíma hefði einhver gefist upp, en með
samheldni elstu systkinanna tókst að
halda heimili í Þingholti, sem er
ómetanlegt. Við systumar höfum oft
talað um að það séu viss forréttindi
að fá að fæðast inn í svona stóra fjöl-
skyldu. Það var oft glatt á hjalla í
Þingholti og margs er að minnast.
Við systkinin erum samheldin og
stöndum saman jafnt í gleði og sorg.
Það er okkur ofarlega í huga jóla-
boðin hjá Kristni og Dídí hvað þau
voru skemmtileg, það var spiluð vist
á mörgum borðum.
Mikið var gott að leita til þeirra
hjóna ef eitthvað bjátaði á, alltaf
voru þau tilbúin að hjálpa. Okkur
finnst stórt höggvið í systkinahópinn
á stuttum tíma því í dag eru þrír
mánuðir síðan systir okkar Hulda
var jarðsett.
Að leiðarlokum viljum við þakka
fyrir samfylgdina og þá gæfu að hafa
átt þig fyrir bróður. Guð geymi þig
um alla eilífð.
Innilegar samúðarkveðjur til
Dídíar, Magnúsar, Jónu Dóru, Bergs
Páls, Birkis og fjölskyldna.
Þínar systur,
Þórsteina og Emma.
Mig langar með nokkrum orðum
að minnast frænda míns og vinar
Kristins Pálssonar útgerðarmanns
og skipstjóra sem lést að morgni 4
októbers í Vestmannaeyjum.
Kiistinn frændi var einn af stór-
um hópi skipstjórnarmanna úr minni
ætt, faðir hans Páll í Þingholti var
skipstjóri, einnig bræður og mágar,
þannig að við yngri frændurnir úr
Þingholtsættini áttum nóg af fyrir-
Morgunblaðið/Sigurgeir
Kristinn Pálsson með hluta fjölskyldu sinnar. Frá vinstri: Elfa Ágústa Magnúsdóttir, Kristinn Pálsson og eigin-
kona hans, Þóra Magnúsdóttir. Þá kemur alnafna hennar, Þóra Magnúsdóttir, Lóa Skarphéðinsdóttir, Héðinn
Karl Magnússon, Magnús Berg Magnússon, Ágústa Guðjónsdóttir og Magnús Kristinsson.
Kristinn Pálsson í brúnni á Vestmannaey í síðasta skipti. Honum á hægri
hönd er Einar Guðlaugsson stýrimaður og á vinstri hönd honum eru Sig-
urbjöm Áraason stýrimaður og Birgir Þór Sverrisson skipstjóri.
Stjóra ísfélagsins árið 1986. í fremri röð frá vinstri eru Einar Sigurjóns-
son, þáverandi forstjóri ísfélagsins, Kristinn Pálsson stjórnarformaður
og Emil Andersen, útgerðarmaður Danska Péturs I aftari röð frá
vinstri eru Sigurður Einarsson, framkvæmdastjóri Hraðfrystistöðvar
Vestmannaeyja, Magnús Kristinsson, framkvæmdastjóri Bergs Hugins,
Eyjólfur Martinsson, skrifstofustjóri ísfélagsins, og Bergur Elías Guð-
jónsson, fyrrverandi útgerðarmaður.
myndum hvað framtíðarstarfið varð-
aði. Sem smápeyjar eyddum við
mörgum stundum niðri á bryggju
um borð í bátnum hjá Kristni á Bergi
VE og öðrum frændum. Spáðum í
aflabrögð, veiðarfæri og gaman var
ef karlarnir sýndu okkur á tækin í
brúnni en stærstu stundirnar voru
fyrir okkur peyjana að fá að fara í
róður með þeim sem kom ekki svo
ósjaldan fyrir.
Vorið 1977, þegar ég var 15 ára
gamall, útvegaði Kristinn mér pláss
á skipi sínu Vestmannaey VE sem
Eyjólfur Pétursson var skipstjóri á
og var það upphafið að farsælu sam-
starfi mínu við þá feðga Kristin og
Magnús sem stendur enn daginn í
dag. Var þetta stór stund í lífi ungs
manns sem var ráðinn á togara sem
hálfdrættingur. Á sama tíma byrjaði
á Vestmannaey Bergui- Páll sonur
Kristins og vorum við saman á sjó í
nokkur ár, þar til Bergur fór sem
stýrimaður á Bergey hjá Sverri
Gunnlaugssyni, skip sem Kristinn
var þá að kaupa.
Þegar við Bergur vorum að fara í
fyrsta túrinn (veiðiferðina) keyrði
Kristinn okkkur til skips eins og oft
síðar, á leiðini fræddi hann okkur og
gaf góð ráð varðandi sjómennsku og
hættu sjávar, ráð sem ég hef enn í
dag að leiðarljósi. Seinna þegar við
Bergur vorum að spá í að halda út í
heim á vit ævintýra og reyna að fá
vinnu þá mátti Kristinn ekki heyra
minnst á svoleiðis vitleysu, þess í
stað dreif hann okkur út á tún upp á
Birkihlíð með danska stjömufræði-
bók og kenndi okkur að þekkja Pól-
stjörnuna, Karlsvagninn og fleiri
stjörnumerki. Daginn eftir sótti
hann um skólavist fyrii- okkur tvo í
Stýrimannaskólanum í Vestmanna-
eyjum.
Að loknu námi hóf ég aftur störf
hjá þeim feðgum við fyrirtæki þeirra
Bergur-Huginn ehf. og hef átt far-
sælan starfsferil allt til þessa dags.
Kristinn var fengsæll skipstjóri
sérlega umburðarlyndur og farsæll
útgerðarmaður sem hafði hagsmuni
kallana sinna í fyrirrúmi og á ég hon-
um mikið að þakka.
Hvfl þú í friði kæri vinur.
Elsku Dídí, Magnús, Jóna Dóra,
Bergur Páll , Birkir og aðrir
aðstandendur, ykkur sendi ég mínar
dýpstu samúðarkveðjur.
Minning um góðan mann lifir.
Birgir Þór Sverrisson.
Eftir því sem maður lifir lengur
fjölgar kveðjustundunum. Hægt og
rólega hverfa vinirnir á braut, sumir
hvfldinni fegnir, aðrir fara of
snemma. Og alltaf kemur manni
dauðinn svoh'tið á óvart, og þá rifjast
upp fyrir manni gengin spor, sem
gott er að minnast og svo er einmitt
nú er við hjónin kveðjum mág okkar
og svila Kristin Pálsson og þökkum
honum sérstaka vináttu og samfylgd
gegnum árin, sem ávallt bar með sér
gleði og ánægju þegar við hittumst
og vorum saman.
Þóru hans góðu konu, bömum og
ættingjum sendum við innilegar
samúðarkveðjur.
Hannáttisérdraum
djarft að sigla
dragaúrægi
gullið rauða.
Afla ei skorti né hugvit
ásiglingaleiðum.
Hugsunin skýr
helguð manngæsku,
gleðigafþeim
ervelþekktu,
ávalltsvomátu
hansmildugageð.
Hallar að degi
oghöfuðhnígur,
harmur er kveðinn
í iylgsnum inni.
Fáttvareftir,
frelsið heft.
Sýnafdyggðum
enn sveima
í okkar minni.
Dóra og Sigmundur Andrésson.
Ég kynntist Kristni Pálssyni sem
ungur maður og hafði nýlega hafið
störf hjá samtökum útvegsmanna.
Þannig bar við að í byrjun desember-
mánaðar árið 1962 fórst bátur frá
Vestmannaeyjum, sem hét Bergur
VE 44. Var hann á síldveiðum í
Faxaflóa. Öll áhöfnin bjargaðist við
mjög erfiðar aðstæður. Kristinn
Pálsson var skipstjóri og útgerðar-
maður bátsins ásamt tengdaföður
sínum, Magnúsi Bergssyni, bakara í
Vestmannaeyjum. Kristinn kom með
áhöfn sína klæðlitla til lands. Var
mér falið að fara með áhöfnina í fata-
verslun og kaupa föt á allan hópinn.
Þar með hófust kynni okkar Krist-
ins, sem voru mér til ánægju alla tíð
síðan. Eins og hjá svo mörgum skip-
stjórum stóð hugur hans til þess að
verða útgerðarmaður og það varð
hann fyrst í samstarfi við aðra og síð-
ar á eigin forsendum með Magnúsi
syni sínum.
Kristinn var fengsæll skipstjóri og
farsæll útgerðarmaður. Eftir að hafa
misst skip sitt Berg var annar Berg-
ur smíðaður í Noregi og nú 180 rúm-
lesta bátur, sem kom til landsins í lok
árs 1964. Var hann nú í samstarfi við
bróður sinn Sævald. Á þessum árum
var smíðaður fjöldi hliðstæðra báta,
sem hentuðu vel til þorskveiða á
vetrarvertíð, en einkum til síldveiða
sem þá var mjög mikil. LÍÚ hafði
umboð fyrir norskar skipasmíða-
stöðvar á þeim árum og bátur Krist-
ins var smíðaður hjá einni þeirra.
Hann var því tíður gestur á skrif-
stofu samtakanna af þeirri ástæðu. Á
þessum bátum var nýtt hin nýja
tækni við sfldveiðar að kasta nót frá
skipir.u sjálfu, í stað sérstaks nóta-
báts. Sfldin var fundin í hafinu með
bergmálsmæli í stað þess að menn
væru háðir því að sjá hana vaða í yf-
irborði sjávar. Nótin var undin innt
með kraftblökk í stað þess að dragé
hana á höndum. Ki-istinn var mjög
opinn fyTÍr nýjungum og var ávallt
reiðubúinn að reyna nýja tækni og
aðstoða við þróun hennar.
Svo brást sfldin og þá þurfti að
bregðast við með nýjum hætti. Hann
réðst því í það stórvirki að láta smíða
skuttogara og nú á fjarlægum slóð-
um eða í Japan. Varð nú til fyrirtæk-
ið Bergur-Huginn hf., sem í upphafi
var stofnað í samstarfi við Guðmund
í. Guðmundsson, en hann hvarf síðar
frá því og helgaði sig eigin útgerð á
loðnubátnum Hugin. Bergur-Hug-
inn er starfandi enn í dag undirv
stjóm Magnúsar sonar Kristins.
Fyrirtækið gerir út frystitogarann
Vestmannaey og tvo báta, Smáey og
Háey.
Kristinn sat lengi í stjóm ísfélags
Vestmannaeyja og var formaður
stjómar um tíma. Hann hafði mikil
afskipti af félagsmálum útvegs-
manna. Hann sat í stjórn Útvegs-
bændafélags Vestmannaeyja í 19 ár
og var formaður félagsins í sjö ár.
Hann sat í stjórn LÍÚ á ámnum 1980
til 1986. Hann rækti það starf af ein-
skærri kostgæfni, var tillögugóður
og bar hag útgerðarinnar fyrir
brjósti og þá sérstaklega útgerðar í
sinni heimabyggð. Hann var ljúfur^
og lítillátur í allri framkomu.
Kristinn var kvæntur Þóm Magn-
úsdóttur hjúkrunarfræðingi, hinni
mætustu konu sem fylgdist ávallt vel
með atvinnustarfsemi eiginmanns
síns og var stoð hans og stytta í hví-
vetna. Kristinn missti heilsuna iyrir
nokkmm ámm og reyndist Þóra
honum þá, sem fyrr, einstakur lífs-
förunautur.
Við Kristín sendum Þóra, börnum
þeirra fjómm og fjölskyldum þeirra,
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Megi lengi lifa minningin um góðan
dreng. "s
Kristján Ragnarsson.
Sumarið 1969 var lítð að gera í
Reykjavík. Úti landi var meira um að
vera.
Mér bauðst að fara til Vestmanna-
eyja og vinna hjá ísfélagi Vest-
mannaeyja hf.
Boðið kom frá mágkonu systur
minnar og hennar manni. Ég tók
þessu boði fegins hendi og var hjá
þessu góða fólki í níu vikur. Vistin
hjá þeim Þóm Magnúsdóttur og
manni hennar Kristni Pálssyni út-
gerðarmanni varð mér lærdómsrík-
ari en margir mánuðir í skóla.
Nú er enn komið að tímamótum.
Kristinn Pálsson er látinn eftirt'
margi-a ára heilsuleysi. Með honum
er genginn vænn maður og vil ég
minnast hans.
Lífshlaup Kristins var um margt
líkt lífi jafnaldra hans. Lífsbaráttan
var háð á sjó. Bömin vora mörg.
Kristnn var næstelstur í stórum
systkinahópi og hóf hann snemma
sjóróðra með fóður sínum, Páli Jón-
assyni skipstjóra, þannig að snemma
beygðist krókurinn. Páll fórst með
flugvélinni Hrímfaxa 31. janúar 1951
frá konu sinni, Þorsteinu Jóhanns-
dóttur og 13 börnum, því yngsta að-
eins sex ára gömlu.
Um langa skólagöngu var sjaldn-
ast að ræða hjá ungu fólki á þessum
ámm en hugur Kristins hafðfí'
hneigst til sjómennsku og því vildi
hann afla sér réttinda til skipstjórn-
ar. Hann útskrifaðist úr Stýri-
mannaskólanum árið 1948.
Þáttaskil urðu í lífi Kristins árið
1954 þegar Kristinn og tengdafaðir
hans, Magnús Bergsson bakara-
meistari, keyptu saman Svíþjóðar-
bát, Berg VE 44. Upp frá þvi var
Kristinn ávallt kenndur við Berg en
fyrir átti Magnús Kap VE 272 ásamt
öðmm. Tveim ámm síðar tóku þeir
Magnús og Kristinn ásamt eigend-
um átta annarra báta þátt í endur-.,
reisn ísfélags Vestmannaeyja hf.
Líf Rristins Pálssonar snerist um
skipstjórn, útgerð og þátttöku í
stjórn ísfélagsins frá þessum tíma.
Auk þess hlóðust á hann trúnaðar-
störf fyrir útgerðina og afskipti af fé-
lagsmálum.
í desember 1962 sökk Bergur
SJÁ NÆSTU SÍÐU
t