Morgunblaðið - 14.10.2000, Blaðsíða 57

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 14. OKTÓBER 2000 57
MINNINGAR
bönd sín við markaðinn. Fyrir nokkr-
um árum fór ég ásamt Sigurði og öðr-
um samstarfsmönnum í ferð til
Japans og Taílands til að hitta jap-
anska loðnukaupendur og mátti
glöggt merkja hversu mikillar virð-
ingar Sigm’ður naut þar eystra enda
hafa loðnuafurður frá ísfélaginu gott
orð á sér á japanska markaðnum.
Þrátt íyrir aðeins aldarfjórðungs-
búsetu í Vestmannaeyjum var Sig-
urður mikill Eyjamaður og vildi hag
Vestmannaeyja sem mestan. Hann
hefur stuðlað að uppbyggingu at-
vinnulífsins hér eins og kostur er þó
svo að síbreytileiki umhverfisins, sér-
staklega í sjávarútvegi, hafi leitt
menn til að sameina fyrirtæki og
reyna að hagræða til að viðhalda at-
vinnu og styrkja atvinnuvegina í
byggðalagi eins og Vestmannaeyjar.
Með þetta að leiðarljósi var það eitt af
síðustu verkum hans að undin-ita
samrunaáætlun við Vinnslustöðina
hf. Hann mátti ekki til þess hugsa að
veiðiheimildir þessara stóru fyrir-
tækja yrðu fluttar úr bænum.
Sigui'ður gaf sig að stjórn bæjar-
mála og þar nýttust stjórnunarhæf-
leikar hans og reynsla úr atvinnulíf-
inu og eiga bæjarfulltrúar eftir að
sakna hans mjög.
Fallinn er nú frá einn af bestu son-
um Eyjanna rétt fimmtugur að aldri.
Að missa jafn náin samstarfsmann og
Sigurður var er mjög þungbært og
verður skarð hans seint fyllt. Það var
aðdáunarvert að fylgjast með Sigurði
takast á við þessi erfiðu veikindi.
Þrátt fyrir veikindin og miklar fjar-
vistir frá Eyjum þeirra vegna var
hann alltaf á vaktinni eins og góðum
skipstjóra sæmir.
Sigurður minn, að leiðarlokum
kveð ég þig með trega og þakka þér
fyrir allt og allt. Við munum reyna að
standa vaktina og halda merki þínu á
lofti og ég veit að þú munt vera með
okkur og leiða okkur inn á réttar
brautir.
Elsku Guðbjörg mín, Einar, Sig-
urður, Magnús og Kristinn. Þið sjáið
á bak elskulegum eiginmanni og íoð-
ur og er missir ykkar mikill. Eg og
fjölskylda mín biðjum algóðan guð að
styi’kja ykkur og vernda í djúpri sorg.
Fjölskyldunni allri bið ég guðsbless-
unar á þessum ei’fiðu tímum.
Hvíl þú í friði, Sigurður minn.
Hörður Óskarsson.
Nú vagga sér bárur í vestanblæ,
aðviðiersólingengm.
Og kvöldroðinn leikur um lönd og sæ
og logar á tindunum þöktum snæ
og gyllir hin iðgrænu engin
En englar smáú- með bros á brá
í blásölum himins vaka,
og gullskýjum á þeii’ gígjur slá,
og glaðkvikan bárusöng ströndinni hjá
íeinuþeirundirtaka.
Heyrirðu, vinur, þann unaðsóm,
svo hugjjúfan, vaggandi,
harmanaþaggandi?
Hann talarvið þjörtun sem blærvið blóm.
Þei! í íjarska er hringt - Yfir fjöll, yfir dali
inn friðsæla kliðinn ber vindurinn svali
af himneskum kvöldklukkuhljóm:
;Þreyttasál,
sofðu rótt!
-Gefiþér
guðsinnfrið!
-Góðanótt!
(Guðmundur Guðmundsson.)
Við starfsfólk Isfélags Vestmanna-
eyja erum harmi slegin. Okkar ást-
kæri vinnuveitandi Sigurður Einars-
son er látinn, langt um aldur fram,
aðeins fjörtíu og mu ára. Við vissum
svo sem að hvaða ósi sigldi en alltaf
biðum við eftir kraftaverki. Það er
okkur líka erfitt að skilja að Sigurður
hafi látist úr óviðráðanlegu krabba-
meini því hann var stakur bindindis-
maður, alltaf í sundi og stundaði
heilsurækt en vann sína vinnu með
því öllu og gott betur.
Sigurður var vinur okkar, hann var
örugglega ólíkur mörgum vinnuveit-
endum, snobb var ekki til í hans fari,
hann var einn af okkar verkafólkinu.
Hann var mjög svo aðgengilegur
maður, var alltaf tilbúinn að hlusta og
gefa ráð ef til hans var leitað enda var
gott að vinna þjá honum og hann vissi
líka að ánægt starfsfólk stoppaði
lengur við fiskvinnsluna en hitt.
Það fór ekki hátt það sem hann
Sigurður gerði fyrir þá sem misst
hafa ástvini sína eða lent í veikindum
og erfiðleikum í lífinu og tölum við þá
bara um þá sem starfað hafa hjá
Hraðfrystistöð Vestmannaeyja og Is-
félaginu. Það er leitun að öðru eins.
En Sigurður stóð ekki einn, hann átti
hana Guðbjörgu eiginkonu sína að og
vitum við að hún átti ekki minni þátt í
þessu en hann. Eflaust hefur Sigurð-
ur haft einhverja galla enginn er full-
kominn en við höfum bara ekki tekið
eftir þeim. Okkur hér á vinnustaðnum
hefur fundist þetta erfitt síðustu daga
svo við höfum öll fullan skilning á
hvemig Guðbjörgu og strákunum
þein-a fjórum líður, við biðjum algóð-
an guð að veita þeim styrk og gefa
okkur öllum skfining á þessu þegar
fi-am líða stundir.
Við vottum Guðbjörgu, Einari, Sig-
urði, Magnúsi, Kristni og fjölskyld-
unni allri innfiegrar samúðar.
Við kveðjum Sigurð Einarsson
með eftirsjá og virðingu.
Starfsfölk Isfélagsins,
Fiskvinnsla.
Það verður vandfyllt skarð Sigurð-
ar Einarssonar í mannlífsflóru Vest-
mannaeyja. Sigui’ður var einn af
homsteinum samfélagsins í Eyjum,
forystumaður á mörgum sviðum, út-
sjónarsamur, snjall og góðm’ atvinnu-
rekandi, góður félagi, athafnamaður
og ein af driffjöðranum sem era bæj-
arfélagi eins og Vestmannaeyjum
nauðsynlegar.
Sigurður Einarsson hefur um ára-
bil verið einn af forystumönum Sjálf-
stæðisflokksins í Eyjum, ötull bar-
áttumaðm- fyrir stefnumálum
Sjálfstæðisflokksins, sem hefur lagt
lið starfsemi flokksins á margvíslegan
hátt.
Það lá fljótlega ljóst fyrir eftir að
Sigurður lagði Sjálfstæðisflokknum í
Eyjum lið sitt að þar færi maður sem
yrði fljótlega í forystuhlutverki innan
flokksins. Hvar sem hann kom að
málum varð hann í forystu og þó að
lítið færi yfirleitt fyrir Sigurði hvai’
sem hann fór þá varð hann samt ein-
hvem veginn ósjálfrátt leiðtogi. Hann
var lítið að hika við hlutina og honum
leiddist að eyða óþarfa tíma í það sem
hægt var að afgreiða fljótt og án mik-
illa málalenginga. Hann greindi hism-
ið frá kjarnanum og var fljótur að átta
sig á hvernig best væri að taka á mál-
um. Vegna þessara hæfileika hans og
skarpskyggni á hinum ýmsu sviðum
vai’ hann valinn til forystu hvai’ sem
hann kom að málum.
Sigurður valdist tfi margra trúnað-
arstarfa innan Sjálfstæðisflokksins.
Hann gegndi um árabfi formennsku í
fulltrúaráði sjálfstæðisfélaganna í
Eyjum, var fonnaður kjördæmisráðs
flokksins í Suðurlandskjördæmi, sat í
miðstjórn flokksins og sjávarútvegs-
nefnd ásamt ýmsum fleiri trúnaðar-
stöðum.
Sigurður tók sæti á lista Sjálfstæð-
isflokksins í Eyjum fyrir bæjarstjórn-
arkosningarnar árið 1986. Flokkur-
inn hafði þá verið í meirihluta í íjögur
ár en í kosningunum lenti hann í
minnihluta og varð það því hlutskipti
Sigurðar að sitja í minnihluta fyrstu
fjögur ár hans í bæjarstjórn. Sigurði
fannst það oft á tíðum lítt spennandi
hlutskipti að sitja þar og geta ekki
stjómað ferðinni og leitt bæjarfélagið
á brautir góðra verka og framfara. í
kosningunum árið 1990 vann Sjálf-
stæðisflokkurinn góðan sigur og fljót-
lega að afloknum kosningum skipuð-
ust mál þannig að Sigurður var
orðinn leiðtogi sjálfstæðismanna í
bæjarstjóm. Hann leiddi meiiThlut-
ann á kjörtímabilinu af þeirri festu
sem honum einum var lagið. Undir
hans forystu ávann bæjarstjómar-
flokkur sjálfstæðismanna sér trausts
og virðingar. Sigurður lagði á þessu
tímabili granninn að því að meirihluti
Vestmannaeyinga hefur síðan treyst
Sjálfstæðisflokknum til að stjóma
bæjarfélaginu. Sigurður tók sér hvíld
frá bæjarmálum að afloknu kjör-
tímabilinu 1990 til 1994 en kom síðan
tfi leiks á ný fyrir síðustu kosningar
og stýrði flokknum til glæsilegs sig-
urs.
Sigurður hefur um árabil verið ein
af driffjöðmnum í útgáfu Fylkis,
málgagns sjálfstæðismanna í Eyjum,
og hefur lagt þungt lóð á vogarskálar
við útgáfu blaðsins.
Sigurður Einarsson var drengur
góður. Hann barst ekki á og féll að
öllu jöfnu í fjöldann en þar sem hann
gat lagt lóð á vogarskálar tfi góðra
verka lét hann ekki á sér standa og
varð leiðtogi hvar sem hann kom að
verki. Hann var eldhugi í því sem
hann tók sér fyrir hendur og af-
greiddi mál fljótt og vel. Það vora
ekki alltaf allir sammála Sigurði en
þeir vissu hvar þeir höfðu hann og
gátu gengið að því sem vísu að við orð
sín stóð hann.
Við fráfall Sigurðar Einarssonar er
stórt skarð höggvið í raðir sjálfstæð-
ismanna í Eyjum. Einn af máttar-
stólpum Sjálstæðisflokksins er horf-
inn á braut og leiðtogi bæjarfélagsins
í Eyjum til margra ára er genginn.
Sjálfstæðismenn í Eyjum minnast
Sigurðar með virðingu og þakklæti
fyrir hans ötula og óeigingjarna starf.
Missir okkar er mikill en mestur er
missir Guðbjargai’, eiginkonu hans,
og sona þeirra sem nú sjá á bak ást-
ríkum eiginmanni og föður. Söknuð-
urinn er sár en eftir liftr minningin
um traustan og góðan mann.
Sjálfstæðisfélögin í Eyjum þakka
Sigurði Einarssyni samfylgdina og
færa Guðbjörgu, sonum þeirra og
öðram ásvinum samúðarkveðjur og
vona að góður Guð veiti þeim styrk á
erfiðum stundum sorgar og saknaðar.
Guð blessi minningu Sigurðar Ein-
arssonar.
F.h. fulltráaráðs sjálfstæðisfélag-
anna í Vestmannaeyjum,
Grímur Gíslason.
Eg vil minnast Sigm’ðar Einars-
sonai’, forstjóra í Vestmannaeyjum,
með fáeimun orðum. Sigurði kynntist
ég stuttu eftir að ég hóf störf hjá Sölu-
miðstöð Hraðfrystihúsanna fyrir um
13 árum. Við sem sjáum um Asíu-
viðskipti S.H. höfum eðlflega mikfi
samskipti við framleiðendur en þó
engin eins náinn og við Sigurð.
Hraðfrystihús Vestmannaeyja,
sem síðar varð ísfélag Vestmanna-
eyja, hefui- verið leiðandi í framleiðslu
á loðnu og loðnuhrognum fyrir Jap-
ansmarkað allt frá því að þessi fram-
leiðsla hófst fyrir alvöra í byrjun átt-
unda áratugarins. Sigurður lagði alla
tíð mikla rækt við þessi viðskipti og
bera margar ferðir hans til Japans
vitni um það. Hann vildi halda góðu
og nánu sambandi við notendur af-
urða sinna og lagði sig fram um að
skfija aðstæður á markaðnum hverju
sinni. Enda naut Sigurður og fyrir-
tæki hans sérstakrar virðingar hér og
er þar mikill og góður grannur fyrir
eftirmenn hans að byggja á.
Sigurður hafði góðan skfining á
markaðsmálum og heilbrigða sýn á
hvaða leiðir myndu skila bestum lang-
tímaárangri.
Arið 1994 er sennflega eitt allra ár-
angursríkasta ár íslendinga í loðnu-
viðskiptum við Japan. Þegar samn-
ingsgerð S.H. við helstu viðskiptavini
var á lokastigi var eins og venjulega
haft samband við Sigurð og drögin
borin undir hann. Ég gleymi aldrei
því sem hann sagði þá: „Strákar, erað
þið vissir um að þið séuð að skilja eftir
nóg fyrir Japanina? Fá þeir ekki líka
tækifæri tfi að hagnast?" Sigurður
hugsaði fram í tímann, oft lengra en
aðrir framleiðendur. Hugmyndir
hans fóra vel saman við markaðs-
stefnu S.H. í Asíu sem Gylfi Þór
Magnússon heitinn, framkvæmda-
stjóri sölumála S.H., lagði granninn
að.
Það er mikfi eftirsjá í þessum
mönnum sem miðluðu óhikað af
reynslu sinni og studdu alltaf við bak-
ið á ungum sölumönnum, hvað sem á
gekk.
Japanskir viðskiptavinir, sem
margir era gamlir vinir og sumir hafa
oft komið á heimfii hans, hafa lýst yfir
hryggð sinni við fráfall Sigurðar og
beðið um að koma á framfæri hughefl-
um kveðjum til eiginkonu hans og
bama.
Starfsfólk S.H. Tokyo, sem hefur
kynnst Sigurði á ferðum hans til Jap-
ans og ekki síst þær Wakisaka og
Shindo sem fengu tækifæri til að
heimsækja Eyjar og njóta gestrisni
Sigurðar og hans starfsfólks, sendii’
líka samúðarkveðjur.
Að leiðarlokum er mér þakklæti í
huga.
Það er heiður að hafa fengið tæki-
færi til að starfa fyrir og ekki síst með
Sigurði Einarssyni.
Guð blessi eiginkonu hans og börn
og veiti þeim styrk á erfiðum tímum.
Jón Magnús Kristjánsson,
Tokyo.
Ég varð þeirrar gæfu aðnjótandi í
ársbyrjun 1988 að kynnast Sigurði
Einarssyni útgerðarmanni. Leiðfr
okkur lágu saman er ég var ráðinn
framkvæmdastjóri Síldar- og fiski-
mjölsverksmiðjunnar hf. en Sigurður
átti sæti í stjóm þess félags. Nokkr-
um dögum eftir að ég kom til starfa
birtist Sigurður á skrifstofu minni og
var það upphaf okkar kynna. Hann
var kominn tfi að berja þennan unga
mann augum er ráðinn hafði verið til
starfans. Mátti ég glöggt skilja af
samtali okkar að honum litist hæfi-
lega vel á ráðninguna en ekki var síð-
ur greinflegt að hann myndi styðja
mig til allra góðra verka. Mér var
nokkuð bragðið við samtalið og má
segja að líkt hafi verið komið á með
okkur hvað varðaði framhaldið. Við
voram báðir haldnir nokkram kvíða.
Hvað mig snerti reyndist sá kvíði
ástæðulaus því betri vin og stuðnings-
mann á erfiðum jafnt sem góðurn
stundum eignaðist ég ekki. Á þessum
fyrsta fundi okkar fékk ég því að
kynnast einu aðaleinkenni Sigurðar
en það var hreinskilni og einlægni.
Sigurður kom tfi dyranna eins og
hann var klæddur og sagði mönnum
skoðun sína augliti til auglitis og
ávallt með yfirveguðum og kurteisum
hætti. Hann átti bágt með að þola
undirmál og hvers kyns óheiðaleiki
var eitur í hans beinum. Þessi ein-
kenni Sigm’ðar auk góðra gáfna urðu
til þess að hann naut trausts hvar sem
leið hans lá.
Með okkur Sigurði tókst mikfi vin-
átta. Við áttum trúnað hvor annars og
gátum talað saman hispm’slaust.
Hann lá ekkert á skoðun sinni. Teldi
hann mann fara villan vega var ekki á
því legið og örlátur var hann á hrósið
teldi hann mann hafa unnið til þess.
I mínum huga var Sigurður fjór-
efldur.
Eyjamaðurinn Sigurður Einarsson
var einstakur. Hann bar hag Vest-
mannaeyja mjög fyrir bijósti. Engum
duldist að í Eyjum var Sigurður sá
sem dró vagninn og var til forystu
fallinn. Ákvarðanir hans jafnt í
stjómmálum sem atvinnulífi byggð-
ust mjög á þeii-ri sannfæringu hans
að öflugt atvinnulíf væri það eina sem
tryggt gæti framtíð Vestmannaeyja.
Ég varð þess margoft áskynja að á
stundum erfiðra ákvarðana í eigin
rekstri tók hann hag Vestmannaeyja
fram fyrir sinn eigin. Vestmannaeyj-
ar voru hans heimabyggð þar sem
hann hafði ásamt fjölskyldu sinni og
tráu og góðu starfsfólki háð baráttu.
Hann taldi sig bera ábyrgð og undan
henni skyldi ekki skorast. Vest-
mannaeyjar hafa því misst mikils og
undrar mig ekki þó margir eigi eftir
að upplifa hið fomkveðna að „enginn
veit hvað átt hefur fyrr en misst hef-
ur“.
Athafnamaðurinn Sigurður Ein-
arsson stóð flestum öðrum framar.
Mér sýndi hann það traust og þann
heiður að velja mig til stjómarsetu í
ísfélagi Vestmannaeyja. Ég gat því
fylgst með því af hvílíkum myndar-
skap og harðfylgi hann rak þetta fyr-
irtæki er hann átti að stærstum hluta.
Hann var vakinn og sofinn yfir verk-
efnum sínum og unni sér ekki hvíldar.
I þeim efnum eins og svo mörgum
öðram uppskar hann sem hann sáði
enda er Isfélag Vestmannaeyja orðið
eitt af stærstu og öflugustu sjávar-
útvegsfyrirtækjum landsins. Hann
bar hag síns starfsfólks fyrir brjósti
enda naut hann trausts þess og virð-
ingar. í atvinnulífinu var hann áhrifa-
maður hvar sem hann fór.
Sjálfstæðismaðurinn Sigurður var
ómetanlegur liðsmaður en þar lágu
leiðir okkar einnig saman og þá eink-
um í Sjávarátvegsnefnd Sjálfstæðis-
flokksins. Hann veitti þeirri erfiðu
nefnd forystu árum saman. Sem
kunnugt er hafa um það verið deildar
meiningar innan Sjálfstæðisflokksins
hvernig stjóm fiskveiða skuli háttað.
Sigurður hafði á því mjög fastar og
ákveðnar skoðanir sem hann hvikaði
aldrei frá. Hann var eindreginn
stuðningsmaður núverandi skipulags
og andstæðingur auðlindagjalds.
Þrátt fyrir eindregnar skoðanir naut
hann ótvfræðs stuðnings til forystu í
Sjávarátvegsnefnd flokksins og ekki
síst þeirra sem vora allt annarrar
skoðunar. Það var ekki sökum þess að
þeir eygðu í honum bandamann held-
ur hitt að þefr vissu hvar hann stóð og
þeir vissu að ekki bjó annað að baki en
einlæg sannfæring og trá á Sjálfstæð-
isstefnuna. I mínum huga leikur eng-
inn vafi á því að því ber helst að þakka
Sigurði Einarssyni hversu vel hefur
til tekist um að móta Sjálfstæðis-
flokknum stefnu í sjávarátvegsmál-
um á síðustu landsfundum flokksins.
Hans forysta í þeim efnum verður
aldrei fullþökkuð.
Fjölskyldumaðurinn Sigurður Ein-
arsson var fáum líkur. Það þurfti ekki
löng kynni til að átta sig á því að um-
fram allt var það eitt sem skipti Sig-
urð máli öðra fremur og það var Guð-
björg og drengirnir fjórir. Gugga eins
og aðrir en Sigurður nefndu hana var
ankerið í lífi Sigurðar. Hún var nefnd
Foringinn og fór fyrir flokki þeirra
feðga. Þau vora í hugum vinanna
samrýmd hjón sem voru staðráðin iU-
því að standa saman í blíðu og stríðu.V
Synimir fjórir vora pabba sínum
ómetanlegir gleðigjafar. Sannfæring
mín er sú að fjölskyldan hafi verið
Sigurði sá aflgjafi sem knúði hann
áfram til þeirra miklu verka sem eftir
hann liggja á alltof stuttri ævi. Eng-
um duldist sú virðing er synirnir
sýndu honum þó aldrei heyrði maður
skammaryrði falla. Umhyggjan og
þolinmæðin virtist án takmarka. Það
var gagnkvæmt traust og vh’ðing sem
í’íkti á milli þefira feðga sem er nokk-
uð sem víðar mætti sjást.
Nú þegar leiðir skiljast er margs að
minnast og söknuðurinn er mikill.
Það var margt ósagt og margt ógert.
Samtölin og fundimir verða ekki fleiri
og við hlæjum ekki saman framar.
Veiðiferðimar verða ekki fleiri og það
verður stórt skai’ð fyrir skildi í Þverá.
Við munum ekki eiga fleiri samtölin
um stjómmálin og horfur í sjávarát-
vegi og svo mætti lengi telja. Sannur
vinur og einstakur afburðamaður ei
allur og lífið er fátæklegra. Ég á Sig-
m’ði Einarssyni mikið að þakka.
Hann reyndist mér vinur í raun og til
hans gat ég leitað ef á bjátaði. Fyrii'
þá vináttu verð ég ævinlega þakklát-
m-.
Sorgin er þó sárast í kastalanum
góða í Eyjum. Fjölskyldan í Blikanesi
óskar Guðbjörgu og sonunum bless-
unar. Megi Guð vera ykkur styrkur á
þessari erfiðu, óskiljanlegu og ótíma-
bæra stundu. Við geymum með okkur
minningu um einstakan vin og dreng-
skaparmann.
Gunnlaugur Sævar Gunn-
laugsson.
Fyrir unga menn er dauðinn oftast
íjarlægur draumur, en enginn veit
hvenær kallið kemur. Það var okkur
bekkjarbræðram Sigurðar Einars-
sonar, sem útskrifuðumst stúdentar
frá MR vorið 1970, mikið áfall að
frétta að hann væri fallinn frá á besta
aldri, sá fyrsti úr okkar hópi.
Upp í hugann koma margar hug-
ljúfar myndir af Sigurði Einarssyni
frá lífsglöðum menntaskólaárum.
Námsgreinamar vöktu auðvitað
mismikinn áhuga. Kannski vora sex
latínutímar á viku í þrjú ár í máladeild
þó ekki verra veganesti verðandi
stórathafnamanni en hvað annað.
Þegar við voram í Fjósinu í fimmta
bekk fór umframorkan í að spila fót-
bolta í portinu í frímínútunum. Sig-
urður var kannski ekki sá allra leikn-
asti með boltann en baneitraður ef
hann fékk hann í teignum. Fagrar
listir vora honum ekki sérlega hug-
leiknar en í mannkynssögu var þekk-
ingin traust, sem leiðir hugann að eft-
irfarandi atviki veturinn í Þráðvangi í
4. bekk. Það hafði snjóað mikið eina
nóttina og snjór er handhægt bygg-
ingarefni. Þegar sögukennarinn kom
eftir löngu frímínúturnar var búið að
reisa rammgert virki sem varnaði
honum að komast að útidyranum.
Hann vappaði ráðvilltur um stund
framan við ókleifan múrinn, en tók
loksins við sér þegar Sigurður kallaði
til hans og dró örlítið seiminn eins og
hans var vandi: „Hvað hefði N apóleon
gert nú?“
Við kveðjum Sigurð Einárssonar,
kæran bekkjarbróður, með söknuði.
Hann var góður drengur, kraftmikill,^
glaðsinna, jákvæður og vfidi öllum
vel. Við sendum fjölskyldu hans inni-
legar samúðarkveðjur.
Bekkjarbræður 6.-B MR 1970.
• Fleiri minningargreinar um Sig-
urð Einnrsson bíða birtingai- og
munu biriast iblaðinu næstu daga.
í -