Skírnir - 01.01.1877, Qupperneq 36

36
AUSTRÆNA MÁLIÐ.
þar uppi vörninni nokkurn tíma. Loks kom aS því, aS þeir
urSu a8 biSjast griSa, og beiddust aS mega halda á burt. þab
virSist, sem þeir hafi á undan veriS búnir aS koma á aSra staSi
konum og börnura og öSru óvopnfæru fólki. Fyrirlibinn tók vin-
gjarnlega á móti sendimanni og sagSi, aS þeir mættu allir fara
á burt í friSi, ef þeir legSu ábur vopnin af sjer. þessi samningur
var á skjal settur, og meS þaS fór sendimaSur aptur til sinna
liSa. þá grunaSi ekki annaS, enn aS sjer mundi óhætt aS reiSa
sig á samninginn og orS fyririiSans, og gengu nú til hans, en
höfSu lagt vopn sín af sjer í kirkjunni. þeir gengu út úr kirkj-
unni tveir og tveir í senn og tóku höfuSfötin ofan, og vildu meS
því votta, aS þeir hefSu gefiS sig á náS og vald fyrirliSans.
þegar allir voru út komnir, þustu Tsjerkessar aS og ljetu á þá
ríSa bæSi högg og skot, og ljettu ekki þeim starfa, fyr enn þeir
höfSu þá alla drepna, nema tvo sem gátu komizt á óShlaupum
undan. „ViS uppreisnarseggi þarfhvorki orS nje eiSa aS halda“,
sagSi fyrirliSinn, og kveikti í pípunni sinni. — Frjettaritari
blaSsins Times, sem var í herbúSutn Serba, sagSi frá því, aS einn
dag hefSu þar komiS gamalmenni og börn, 28 aS tölu, og höfSu
þeir aumingjar forSaS lífi sínu meS flótta, unz enar serbnesku
sveitir stökktu þeim aptur, sem eltu; en þaS voru Tsjerkessa-
flokkar, sem höfSu ráSiS inn í nokkur þorp rjett viS landamærin
og undir eins tekiS aS myrSa og ræna. þeir gáfu alleina griS
ungum meyjum og fríSum og höfSu þær á burt meS sjer til eignar
eSa sölu. — Frjettaritari „Dagbla8sins“ í Kaupmannahöfn segir
í brjefi frá Sjúmla nokkuS af háttalagi Tyrkja viS dóma og af-
tökur. þegar dómar voru upp kveSnir — sem allt fór fram aS
kalla rannsóknalaust — voru miSar festir á brjóst þeim , sem
dæmdir voru, en þar á nafn þeirra, stjett og heimili og svo sjálf
sakargiptin. SíSan var fariS meS þá til aftökustaSar, og á leiS-
inni voru þeir svo hryllilega píndir, eSa viS sjálfa aftökuua, aS
manni koma í hug harmkvælasögurnar í Gustafssögu, svo ýkju-
legar og ótrúlegar sem þær eru. Skríllinn streymdi hingaS og
svalaSi sjer á því aS bölva og ragna bandingjunum, hæba þá eSa
kasta aS þeim grjóti og skarni. Kvennsviftirnar gerSu hjer stund-
um mest aS. Stundum tóku bæSi hermennirnir og skrílmennin