Skírnir - 01.01.1877, Síða 45

AUSTRÆNA MÁLIÐ.
45
ríkismálanna, umbnrSarbrjef frá sjer til erindreka soldáns í Ev-
rópu og mótmælti Jiar ákæru-atriðum í brjefi frá Gorschakoff,
kansellera Róssakeisara, en bo8a8i um leiS, a8 nó skyldi ekki á
löngu lí8a, á8nr allar átölur hlytu a8 þagna, því ný lög og rjett-
arbætur væru í vændum — og hjer þyrfti einkis annars vi8, enn
láta Tyrki í fri3i og lofa þeim a8 koma því á stofn, sem nó væri
áformaS. A8 þessu var lítill gaumur gefinn, því ekkert var
kunnugra enn þa8, a3 stjórn soldáns hefir veriS óspör á heitin
og á tilskipanir og rjettarskrár, sem hón aldri hirti meira um,
eptir þa8 a8 birting þeirra var á hátíblega vísu um gar8 gengin,
Um jafnrjetti kristinna manna vi8 hina kom lagabob frá soldáni
1839, og þa3 var endurtekib 1856, en því a8 eins þarf nó svo
mikils vi8 til umbóta, a3 í hvorttveggja skipti ur&u þær skrár
ger8ar a8 markleysu. þa8 var svo skiliS í fyrstunni, a8 þa8
ætti a8 vera tilhli8runarmerki vi3 stórveldin, er Midhat paska
hlaut forsætið í rá8aneyti soldáns, en erindrekarnir gerðu sjer
annað í grun, og það brást þeim ekki heldur. Erindrekarnir
hjeldu flesta fundi sína í höll Ignatjeffs, og fór hann lengi fram á,
a8 her skyldi sendur inn á Bolgaraland, og landið skyldi vera í
hertaki me8an skipað væri til betri landstjórnar. Hjer fóru flestir
lengi undan, en þó kom þeim loks saman um, að liðsdeild frá
Belgíu, ef þa3 ríki vildi lið til leggja, skyldi fram fylgja þeim
atförum. Belgir mæltust skjótt undan þeirri virðingu, því þeim
mun hafa þótt sem var, a3 hjer væri undir vanda a8 ganga, og
við það fjellu þær nppástungur niður, sem lutu að hertaki. Höfuð-
atriðin sem erindrekarnir fjellust á voru nokkuð áþekk því, sem
tekið var fram i Berlínarskránni, og siðar í uppástungum Eng-
lendinga. Fyrst var líka það til tekið, sem gert skyldi a8 friðar-
kostum við Serba og Svartfellinga, og skyldi Montenegro nokkuð
aukið að landeign, en Serbar fá Zvornik, kastalabæ er svo heitir
í Bosníu rjett við landamerkin. í öllum uppreisnarlöndunum
skyldi setja kristna landstjóra, og kosning þeirra hafa samþykki
stórveldanna; löggæzluliðið skyldi skipað bæði kristnum mönnum
og Tyrkjum, en stórveldin skyldu af konsólum sínum setja nefnd
manna til að sjá um, að allt færi svo fram, sem til var skilið og
lög mæltu fyrir til reglu og rjettarbóta. Enn fremur var farið