Skírnir - 01.01.1877, Side 47

AUSTRÆNA MÁLIÐ.
47
bótunum fyrir ena kristnu. Hún var sú, að samþykki stórveld-
anna skyldi við haft um fyrstu kosningar Iandstjóranna í upp-
reisnarlöndunum og á Bolgaralandi, en þeir kosnir til fimm ára.
Greininni um löggæzlulibiS var sleppt, en hitt látib standa, sem
ábur er greint um tilsjónarnefndina. þó var hún nú svo aukin,
ab nefndirnar skyldu vera tvær, og átti önnur þeirra ab veita em-
bættismönnunum fulltingi til ab halda uppi gribum og fribi.^ Rjett
fyrir nýjár lengdu Tyrkir vopnahljeb vib Serba og Svartfellinga
til lta marz.
Sumir erindrekanna (t. d. Salisbury) höfbu tal af soldáni
sjálfum og ljetu hann vita, ab nú mundi eigi meira til slakab, og
Tyrkir yrbu sjálfir fyrir ab sjá, ef þeir vildu ab engu ganga.
Soldán fór undan sem rábberrar hans, og kvab sjer ógjörlegt ab
gangast undir neitt, sem þjób sín mundi kalla óbærilegan vanza
og niburlægingu. Midbat paska var hinn harbasti í horn ab taka,
og sagbi skorinort, ab slíkum kostum tæki ekkert ríki, sem bæri
minnstu virbingu fyrir sjálfu sjer. Eptir sögnum sló stundum í
orbakast á fundunum meb fulltrúum Tyrkja og sumum erindrek-
anna. þegar Chaudordy greifi, erindrekinn frá Frakklandi, minnt-
ist á sögurnar frá Bolgaralandi, J>á bábu Tyrkir hina ab muna
eptir, hvab farib hefbi fram í París Barthólómeusnóttina, sem
lengst mundi í minnum höfb, og svo mörgum áþekkum dæmum í
sögu hinna kristnu ríkja. Á síbustu fundunum hótubu allir er-
indrekarnir ab fara á burt og heim til sín frá Miklagarbi, en
fulltrúar Tyrkja sögbu, ab jþab yrbi þá svo ab vera; þó væru
síbustu forvöbin eptir, þar sem málinu skyldi skotib undir úrskurb
ens „mikla rábs“. í rábinu sitja 240 manna, og er hjer flest
stórmenni Tyrkja og biskupar hinna kristnu trúarflokka, auk fl.,
en tala þeirra, sem nú komu á rábstefnu, var 215. Stórvezírinn
(Midhat paska) skýrbi hjer nákvæmlega frá, í hvert horf málin
væru komin, er allir erindrckar stórveldanna mundu fara á burt,
ef kostum þeirra yrbi neitab. „Frakkar og Englendingar“, sagbi
hann, „hafa gefib í skyn, ab þeir mundu reyndar ekki segja oss
ófrib á hendur, en þeir skorast undan allri libveizlu. Yjer getum
því ekki tll neins af þeim ætlazt. Hvab Austurríki vibvíkur, þá
vill þab ríki ekki ab svo stöddu skerast í leikinn, ef ófribur