Skírnir - 01.01.1877, Qupperneq 59

ENGLAND.
59
tveggja nýmæla; fyrst þeirra, sem banna, aS rennur frá bæjum
og verksmiSjum megi liggja út í ár og spilla vatninu, og þeirra
annara, sem bjóöa almenninga (stóra velli með settum ummerkj-
um) í grennd vi8 enar meiri borgir, e8a halda þeim þar óskert-
um, sem þeir finnast, aS börn og ungmenni geti haft þar leik-
sviS, en eldra fólk gangsvæSi. — Af þeim frumvörpum stjórnar-
innar, sem aptur voru rekin í þetta skipti, en likast eiga skammt
til framgöngu, nefnum vjer þaS, sem fór fram á a8 gera breyting
á fjárafneyzlu háskólanna í ÖxnafurSu og Cambridge, á þá leife,
aS laun kennaranna skyldu hækkuS, ný kennaraembætti til búin,
söfn þeirra aukin og svo frv., en dregiS af því enu mikla út-
svari, sem gengur til alls þess stípendía-fjölda, sem vísindaiSkendur
viS þá háskóla verSa aSnjótandi. Stípendíin nema 250—300
pundum sterlinga á ári, en þó er heldur til ætlazt aS gera þau
færri enn minni.
Skírnir hefir stundum minnzt á viSgang kaþólskunnar á Eng-
iandi á þessari öld, einkum á seinni árum, og því verSur ekki
neitaS, aS hann heldur áfram og fer vaxandi. f Menn hafa sagt —
og líkast meS rjettu —, aS hjer dragi þaS tií, aS enskt fólk sje
af náttúrufarinu til hneigt til gubrækni og tilbeiSslu, en kapp þess
og starfsemi í allri atvinnn gefi því lítife ráSrúm til aS íhuga þaS
nánar, sem því er boðiS aS trúa. YiS þetta kemur og saman
hiS mikla vandlæti Englendinga um sunnudagahald. En þessu
er og hitt samfara hjá þeim, sem hjá frændum þeirra í Yestur-
álfu, aS þeim hættir mjög viS hjátrú og hindurvitnnum. Yjer
þurfum ekki annaS enn vísa til trúarinnar á andaverurnar, sem
talaS er um í inngangi Skírnis 1875. A hinn bóginn er náttúru-
fræSi og rannsóknirnar í enni .sýnilegu veröldu á efsta stigi allra
vísinda á Englandi, og þær einar, eSa sjón og reynd, vill heim-
speki Englendinga bafa fyrir stofn undir kenningum sínum. J>aS
má nærri geta, aS þeir fræSimenn geri ljetthald úr kenningum
kirkjunnar og trúarflokkanna. YiS þetta slær ótta yfir ena
trúuSu, og mörgum kemur þá til liugar — og fyrir mörgum er
svo um taliS — aS trú þeirra og sál verSi hvergi eins óhult og
fyrir innan þröskuld kaþólsku kirkjunnar. {>etta vita vel enir
kaþólsku klerkar, og þeir spara engar brellur til aS veiSa menn