Skírnir - 01.01.1877, Qupperneq 64

64
ENGLAND.
færSu og þágu dýrindis gjafir, sem siður er til. Auk fessa fengu
allir (.tignu) gestirnir minningarpening um hátííardaginn, stdrhöfS-
ingjarnir úr gulli en hinir minni höfSingjar úr silfri. Minning-
arpeninginn hengdi varakonungurinn sjálfur um háls gesta sinna.
Einn þeirra var „khaninn" af Khelat. Hann er einn af nábúum
Breta þar eystra, en þegnar hans eru heldur lítt síSaSir og
óþjálir viSureignar, og hefir því opt riSiS í bága meS þeim og
Bretum eSa þegnum þeirra. Hann hefir aldri stigiS fyrri fæti
inn yfir landamæri Englendinga, en nú voru nýlega sættir komnar
á meS þeim eptir einhverja nágrannadeiluna. J>aS er sagt, aS
bæSi hann og menn hans hafi veriS harSlegir og karimannlegir
í brag&i, en aS öSru leyti líkari stigamönnum enn kurteisum
hermönnum 1 höfSingja sveit, og í herbúSunum þrifu þeir sem
skjótast sverS sin eSa rýtinga, þegar þeim bar eitthvaS á milli,
eSa þeir virtu öSrum eitthvaS til þykkju. Furstinn hafSi aldri
sjeS fyrri járnbrautir, gufuskip nje frjettafleygja og ljet sjer mikiS
um slík undur finnast. Varakonungurinn kvaSst vona, aS honum
mundi kostur á aS sjá allt þetta innan skamms tíma komiS á
stofn í sínu landi, og Englendingar skyldu ekki í þeim efnum
verSa seinir til framlaga og fulltingis. Auk minjapeningsins gaf
lávarSurinn honum sverS, fagurlega búiS, og spennti sjálfur fetil-
inn um hann meS þeim orSum, aS því skyldi aldri brugSiS utan
á móti hvorratveggju (jendum, Khelatsmanna og Englendinga.
BlöS Bússa höfSu svo orS á þessum góSvilja Englendinga, aS
hjer byggi þaS undir, aS þeir ætluSu sjer aS smeygja sama oki
á land furstans og önnur lönd þar eystra, og af því aS Khelat
lægi á leiSinni aS Herat (en hjer hafa hvorutveggju lengi keppzt
til ráSa í MiSasíu), þá væri Rússum hjer góS bending gerS um,
hvert Bretar væru farnir aS halda stefnu sinni, og aS þeir mættu
sízt vera viS því vanbúnir, aS fundum þeirra bæri saman.
t>«5 Indland sje miklum kostum búiS, og Englendingar hafi
sem mest kostaS kapps um, aS efla og bæta atvinnuvegi lands-
búa, þá ber þar ekki sjaldan hallæri aS höndum, en þaS orsak-
ast mest viS þurka og ofurhita, þegar allt skrælnar á ökrunum.
ÓtíS og rigningar eru á íslandi nær því sömu merkingar, en
á Indlandi fara árgæSin eptir regninu. Árbresturinu var mestur