Skírnir - 01.01.1877, Side 120

120
AUSTURRÍKI OG UNGVERJALAND.
gátu skilið á orSum og ummælum þeirra Auersbergs og Tizta,
stjórnarforsetanna í Vín og Pest, að þeim þótti allvænlega í efni
komiS, sem Andrassy greifi hefSi ráöiS um horf beggja rikj-
anna til „austræna málsins“, en þaS er flestra ætlan, aS lyer
sje eitt atriSi, sem Andrassy hafi hálfnauSugur — og beint á
móti skapi landa sinna (Madjara) — orSiS aS hafa í ráSnum
ráSum sínum, og þaS er: aS láta her Austurrikis taka Bosníu
hertaki. þaS er hægt aS sjá, aS þetta er vandaráS, því líklega
skilja menn tiltækiS svo, sem Austurríkismenn segSu í hljóSi:
„viS förum þangaS, sem viS viljum aS Rússar komi ekki“. í
annan staS munu Rússar biSja þá velkomna og kalla þá banda-
menn sína í atförunum, en hvoratveggju rekandi erindi stór-
veldanna (eSa Evrópu), sem eigi hafi orSiS framgengt meS öSru
móti. En sje bandalag keisaranna meS svo traustu móti, sem
látiS er, þá þarf ekki aS ugga, aS samvinnan dragi til líkra
afleiSinga og sambaud Austurríkismanna og Prússa viS atfarirnar
á hendur Dönum 1864.
I Austurdeild alríkisins fara álit manna og óskir í tvær
gagnstæSar áttir, sem þeir deilast eptir þjóSerni — á aSra
liönd madjarisku og á hina slafnesku og rúmensku. Madjarar
mundu helzt kjósa, sem áSur er á vikiS, aS Rússar biSu verstu
ófarir í atförunum. þetta hefir lýst sjer í ritum og blöSum, en
sjerílagi á fundum og í ræSum hinua ýngri manna, og hafa þá
stúdentarnir veriS fremstir í flokki. Stúdentarnir í Pest hafa
jafnan kveSiS þaS hæst allra upp úr, aS Madjarar væru ekki aS
eins kynfrsöndur l’yrkja, en þeim bæri aS sýna þaS í verkinu,
aS enir síSarnefndu ættu sjer bræSur aS baki. þar sem stú-
dentar SuSurslafa (í Agram, höfuSborg Króata) lýsa yfir því á
fundum sínum eSa í brjeflegum ávörpum til slafnesku bræSranna
austur frá, bve sárt sig taki til rauna þeirra og' illrar áþjánar,
þá sæta ungversku stúdentarnir hverju færi sem gefst til aS lýsa
bróSurþeli sínu viS Tyrki og segja, aS þar sem þeir fari andvígir
á móti óvættunum frá Moskva, þá sje þeir sannkallaSir forvígis-
menn fyrir þjóSmenntun Evrópumanna. Til aS sýna, aS hjer
fylgdi hugur máli, þá gerSu þeir út nefnd (í janúar) af sínu liSi
til MiklagarSs aS flytja tyrknesku stúdentunum („Softonum11)