Skírnir - 01.01.1877, Page 128

128
RÚSSLAND.
eptir, hva8 til nýlundu væri. þá tók einn af enum ungu
mönnum — a8 sagt var stúdentum — til máls og sagði:
„þenna dag viljum vjer ávallt halda hátíSlega í minningu þeirra,
sem úr landi eru reknir“. Hann hætti hjer vi& einhverri nafna-
þulu og kallaSi til lykta: „frelsiS lifi, húrra!“. Eptir þaS tók
hann rauSan fána úr barminum á ungum pilti, bóndabúnum, og
brá honum á lopt; en þar stóS á meS stóru letri: „land og
frelsi! “ . Hjer leiS ekki á löngu, áSur löggæzlumennirnir komu
til fundar, og urðu þá bæSi óhljóS, og barsmíSar; en kirkjufólkiS
og aSrir, sem til þustu, veittu löggæzlumönnum liS, og höfSu
þeir þar hendur á 32 mönnum, og voru á meSal þeirra 11
kvenmenn. Sumar sögur fleyttu því, aS enum ungu mönnum
hefSi veriS sleppt skömmu síSar viS lítiS vítagjald, en mörgum
þótti líkara, aS þeim mundi hafa veriS vísaS til saravista meS
þeim mönnum, er þeir vildu hafa landsvistar krafizt aptnr til
handa.
„Ekki er ráS, nema í tíma sje tekiS“ — og svo mátti aS
kveSa í fyrra sumar, er Alexander keisari tók meS sjer til her-
búSanna í grennd viS Pjetursborg sonarson sinn 8 vetra gamlan
(Nikolaj Alexandrovitch) og gerSi hann aS fyrirliSa fyrir varS-
HSssveit, er kölluS er „hin Paulovskýska“ og hefir fengiS mikinn
orSstír í hernaSarsögu Rússa. Sveinninn var í hermannsfötum, sverS
á hlíS og marghleyping í hendi, og gekk fyrir einni undirdeild
sveitarinnar. þaS má segja um þá sveit, aS hun eigi „vel varit
of“ foringjana, þar sera hún auk sveinsins hefir þá föSur hans
og afa sjer til forustu. Keisarinn hjelt fyrirliSunum góSa veizlu
í tjaldi sínu, og í ávarpi sínu til þeirra benti hann þeim á, aS
þeir tímarnir kynnu aS vera ekki fjarri, er sveitungar þeirra
þyrftu aS reyna manndóm sinn og hreysti. þetta var 11. dag
ágústmánaSar, en orS keisarans tóku flestir sem spá þess, er
nú er fram komiS. En berara þótti hann mæla þrem mánuSum
seinna (10 nóv.) 1 Moskva, sbr. 41—42 hls., og reyndin hefir
sýnt, aS hann sagSi ekki annaS, enn þaS, sem hann ætlabi sjer
aS efna.
í löndum Rússa í MiSasíu bryddir meS köflum á uppreisn-
artilraunum, en þeir hafa hjer nægan liSskost aS berja þær niSur