Skírnir - 01.01.1877, Qupperneq 135

TYRKJAVEELDI.
135
og svo frv., hjerumbil á borö vife sögurnar frá Boigaralandi. þó
stjórnarskráin hafi áþekkar greinir um mannhelgi, og til er tekiS
í stjórnlögum siðaðra þjóða, þá hafa Tyrkir enga bragarbót gert
á háttum sínum. Frá patríarka Armeninga komu kærumál til
þingsins um þaí), hvernig Kurdar misbySu þeim á allar lundir.
Eitt dæmiö var það, ab armenskum manni var stefnt í dóm
fyrir þa8, að hann hefði löðrungaS einn Kurdann, en sá hefSi
ætlaS aS nauCga dóttur hans. „Heyr á endimi," sagSi dómarinn,
„þú ert ekki annaS enn Armeningur, og þú ert svo djarfur a8
leggja hendur á Kurdana mína!“ Móti snoppungnum komu svo
iljalögg. Minna mátti þaS ekki vera!
G r i k k I a n (1.
MeSan uppreisnin stóS á Krít, voru þaB Grikkir, sem leituSn
fyrir sjer um fylgi á Balkansskaga á móti Tyrkjum, og þá
(1867) ljetu Rússar, aS sögn, erindreka sína freista þess heim-
uglega aS koma sambandi á meS þeim og Serbum. þetta
fórst fyrir, sem kunnugt er, en líklega hefir enu sama veriS fariS
á flot í fyrra, því þegar Milan jarl ljet örvarboSiS fara um land
sitt, taldi hann þaS víst, aS „niSjar þeirra þemistokles og
Bozzaris" mundu bráSum skerast í leikinn. J>etta brást Serbum
eins og fleira, og mun hvorttveggja hafa valdiS, aS bæSi hafa
Englendingar haldiS í hemilinn á Grikkjum, og svo var allt í
ólesti hjá þeim — og mun að mestu leyti vera enn — þaS sem
til herbúnaSar heyrir. Allt um þaS var mikil ókyrrS á alþýS-
unni, og fundahötd urSu tíS um allt iand, og þar brýnt fyrir
mönnum, aS nú væri tími kominn til fyrir Grikki handa aS
hefja. Mest kvaS aS þessu i höfuSborginni, og prófessor (í
söguvísindum), sem Konstantin Papargopopulos heitir, rakti
harma Grikklands í áhrifamikilli ræSu á einum fundinum, og
þar meS öll hrySjuverk Tyrkja í styrjöldinni, sem Grikkir hófu
sjer til lausnar. „þetta eru hvorki skröksögur nje ýkjur“ sagSi
hatin, „jeg hefi sjálfur 'horft á, þegar faSir minn og bróSir hans