Skírnir - 01.01.1877, Side 140

140
DANMÖRK.
engi miSlnn á milli þeirra hefir á komizt, J>á hefir nú riSiS til
fulls í bága meS þingflokkunnm, hvernig sem úr þvi kann að
greiðast. ÁSur enn vinstri menn fengu svo mikinn þingafla í
fólksdeildinni, að þeir urðu hinum ofurefli viS atvæSagreislu,
hafSi sá flokkur, sem jafnast hefir haft stjórnarvöldin í hendi
sjer, síSan þingbundin stjórn byrjaSi í Danmörk, dregiS sem
mest mátti allskonar mál inn undir ríkísþingiS, og honum má
eigna upphaf þess, sem síSan hefir veriS mjög fundiS aS vib
vinstri menn, aS þeir kæmu sem flestu á áætlunarskrá fjárhagsmál-
anna. Um þaS hefir jafnan veriS svo aS orSi kveSiS, aS vinstri
menn vildu ráSa lögum og lofum í landsstjórninni, um leiS og
þeir skáru og sköpuSu tekju- og útgjaldabálk fjárbagslaganna. í
þessu er mikiS hæft, og vart mun annar dómur á lagSur, enn
aS þeir hafi hjer seilzt lengra, enn góSu hófi gegndi. En þeir
hafa þaS sjer til afsökunar, aS þetta hafi veriS eini vegurinn
fyrir þá aS koma ráSum sínum viS, og meSferSin á fjárhagslög-
unum hafi hlotiS aS vera höfuSvopn sitt á móti „minna hluta“
stjórninni og hennar libi. þeir hafa beitt vopninu og meS því
hrakiS ýms rábaneyti af stöSum viS útgöngu þinganna, en þegar
aptur var til þings koraiS, stóSu þeim enn óvildari menn viS
stjórnina, enn þeir sem frá höfSu fariS. ViSkvæSib hefir því
jafnan veriS á hverju hausti: „hjer höggur í sama fariS, og viS
erum í sömu ógöngunum sem fyr. Eitt ætti okkur þó aS takast,
aS láta þessa fara sömu leibina og hina fyrri!" ÚrræSin af
vinstri manna hálfu hafa ávallt veriS hin sömu: aS sníSa utan
af fjárframlögunum og vísa mörgu aptur til fulls, sem hinum
þótti mest undir, að veitt væri; enn freraur aS vísa mörgu því
inn í fjárhagsáætlunina, sem ráSaneytiS bar upp sjerílagi og
beiddi framlaga til eptir ásigkomulagi. Af uppkvæðum van-
trausts og hótan fullkominnar synjunar á fjárframlögum hefir rit
vort stundum átt aS segja. í fyrra var þaS nýmæla frumvarp
stjórnarinnar um varnarvígi í Eyrarsundi fyrir höfuðborginni,
sem vinstri menn ráku aptur, og hugSu gott til, aS'ráðherrarnir
mundu gefa upp sæti sín, úr því þetta mál og varnir landsins,
allt saman tekiS, var taliS brýnasta nauðsynja mál ríkisins.
Vinstri menn treystu líka því, að ráSherrarnir mundu guggna