Skírnir - 01.01.1877, Side 162

162
AMERÍKA.
er FriSrebur Dauglas heitir, landstjóra í einu nýlendanna (Oregon?),
sem bíSa mannfjölgunar til aS verSa tekin upp í ríkjatöluna.
Grant hershöfSingi er nú ásamt konu sinni og börnum kom-
inn til Englands, og ætlar aS ferSast um Evrópu þetta áriS og,
ef til vill, hiS næsta. Stjórnin í Washington bauS honum her-
skip til ferSarinnar yfir hafiS, en þaS vildi hann ekki þiggja, því
Uklega hefir honum þótt, aS þá yrSi of mikill munur gerSur á
sjer og hverjum öSrum, sem ekkert umboS eSa erindi hefSi meS
aS fara af ríkisins hálfu. Annar heiSur var honum þekkari, og þaS
voru hugSarkveSjur og velfaranda óskir fólksins, þegar hann sigldi
niSur eptir Delaware frá Fíladelfíu, en þar stóSu menn á bökkun-
um, eSa fylgdu skipinu águfubátum, svoaS hundruSumþúsunda skipti.
Skírnir gat þess í fyrra, aS fóik hefSi — nýrra náma vegna
— flýtt förum til bólfestu í Black Hills (Svörtufellum) á takmörkum
þeirra nýlenda, sem Montana og Wyoming heita. Hinum
„rau8u“ eSa enum svo nefndu Siouxum varS svo illa viS násetur
nýlendumanna, aS þeir drógu liS saman til atfara og rjeSust á
byggSarfólkiS á mörgum stöSum og drápu hvert mannsbarn, sem
fyrir þeim varb. Stjórnin sendi nú þann hershöfBingja vestur
aS Black Hills, er Custer hjet og meS honum tvo foringja, Gib-
bon og Remo, meS allgóSan liSskost Siouxum á hendur. Hjer
var um fell og klungur fram aS sækja, en þeir deildu liSi sinu,
er þeir fengu njósnir um hvar SiouxaliSiS hjelt stöSvum, og
ætluSu sjer aS sækja þá frá ýmsum hliSum og koma þeim í
herkví. YiS þetta varS liS Custers þrískipt og sóttu deildirnar
fram, svo aS langt bil varS á milli — einkum þar sem vaSa
varS aS leita á ám eSa gera lykkju á leiSina fyrir gil og fell.
þaS er kunnugt um „Indíamenn11, hve „hundvísir“ þeir eru til
njósna, en smáflokka sáu hinir sveima hjer og hvar þeysandi
fram og aptur, þar sem sljett var, og munu þeir hafa boriS
Siouxahernum njósnirnar. Á einum staS rjeSust Siouxar meS
meginliS sitt á Custer, en meS því aS menn hans áttu hjer hiS
versta vígi og voru ekki nema hönd full (lítiS eitt á fjórSa
hundraS) á móti sæg hinna, þá var ekki um annaS aS vjela enn
berjast meban uppi mátti standa, enda fjell hann þar sjálfur og
menn hans allir hver um annan þveran. Eptir þetta sneru