Skírnir - 01.01.1877, Síða 171

ASÍA.
171
a& Mandarínarnir hefílu sjálfir átt einhvern þátt í þessu óhappi.
— það gekk seint og tregt a3 ná þeira bótum, sem Englend-
iugar heimtu&u fyrir sendibo&amorSiS (sjá Skírni i fyrra), en
Sínverjar ur&u líka a& inna þá vilnan af hendi, a& leyfa sigl-
ingar á 3—4 bafnir fleiri, enn heirnilaSar hafa veri& kristnum
Í>jó8um til kaupskipta í enum eldri samningum. Einnig hefir
heyrzt, a& stjóm Sínverja hafi fallizt á, a& þa& mundi ríkinu
fyrir beztu a& senda og halda sendibo&a hjá enum meiri ríkjum
nor&urálfunnar. Sínverjar lifa mjög af kornyrkju og því fara
árgæSin mjög eptir hagfelldum umskiptum regns og þurka. Sín-
verjar eru miklir trúmenn og í vi&lögunum bi&ja þeir gu&ina
ákaft um hvorttveggja eptir því sem á stendur. Nokkrir af gú&-
unum rá&a regni og aðrir þurrveðrinu, og því er þeira skipt i
vatnsguði og eldguði. í fyrra lenti hvorumtveggja í þá deilu er
lyktaði svo a& vatnsguðirnir höt&u sinn vilja fram í su&urhlntanum
en eldgoðin í nyrSra partinum. Syðra kom hlaup í allar árnar
og gerðist af því vatnsflóS, sem eyddi ökrum og byggðum. þetta
varð mörgum mönnum að liftjóni. Sínverjar tóku nú að biSjast
fyrir, og reyndu a& bli&ka gu&ina með bænríki sínu nætur sem
daga. Landstjórinn i Futsjá Ijet hætta öllum embættisstörfum í
þrjá daga og gaf sig eigi við ö&ru enn fórnum. Go&in voru
tekin út úr hofunum og^horin fram og aptur úti í hellirigningunni.
Sínverjar ætluðu að goðunum mundi þikja meðalinndæli að vera
úti í regninu og að þau mundu þvi breyta ráði sínu og láta
stytta upp; en regninu linnti eigi að heldur. Verra tjón gerðu
þerrigoðin þó hið nyrðra; hjer kora ekki dropi úr lopti í níu
mánuði og olli þetta mesta uppskerubresti. I Peking gekk
Kúangsú keisari með allri hirð sinni 15 sinnum út á víðavang
að sárbæna guðina um regn, en fjekk enga bænheyrslu, J>á
kom urmull af brjefum til stjórnarinnar og var þar upp talinn
margskonar misverknaður mandarínanna og sagt að þetta hefði
gert guðina reiða. Stjórnin sendi embættismönnum sinum áminn-
ingar og bað þá í hamingjunnar nafni að bæta ráð sitt og
gegna embættum sínum mildilega og meS samvizkusemi. þetta
dugSi heldur ekki og nú voru úrræSin særingar og galdrar.
Prestarnir höfðu í vörzlum sinum heilaga töflu og á henni ginn-