Skírnir - 01.01.1877, Blaðsíða 172

172
ASÍA.
heilagt mál, stílaS til vatnsguSsins; þeir tóku nú töfluna og báru
hana út með hljóSfæraslætti og mikilli ilm-reykjargerS. Hins
þarf eigi aS geta, aS fórnir voru ekki sparaSar til aS magna
töflublætiS; veittu menn því sínversk hávirSinganöfn. Allt þetta
vann ekki á aS heldur. þá var til annara bragSa tekiS; blíSan
þótti fullreynd og þá skyldi hörSu beita: menn gengu á ráS-
stefnu og ályktuSu þar aS berja skyldi goSin, sem hefSu sýnt
syni himnanna (keisaranum) svo mikinn mótþróa. Um þetta
bil urSu nú þau umskipti aS úrkoma fjekkst, þó um seinan
kæmi. þaS er ekki ólikt, aS goS Sínverja eigi heldur von á
góflunni en gælingunum í næsta skipti. — Fyrir nokkrum árum
gerSu Kóreubúar Japansmönnum þann óskunda, aS bjer lá viS
ófribi. Sættir komust á, og sendi þá Japanskeisari sendiboSa
til Kóreu aB gera verzlunarsáttmála viS konung Kóreubúa, en
hann sendi í fyrra erindreka og meS honum fylgd 70 manna á
fund Japanskeisara. SendiboSinn hjet Kíú Kischi, og ljet 8
menn bera sig í burSarstóli, en hafSi undir sjer tigraskinn og
var annars alivel búinn og í bláum silkislæSum, sem hann sveipaSi
aS sjer meS rauSum linda. Asýndum var hann gulleitur einsog
Sínverjar, og svo voru allir í fylgd hans, en um þá var þaS haft á
orSi, aS þeir væru flestir óþvegnir og saurleitir á að líta, en
föt þeirra rifin og tötrar einir. því má nærri geta, aS borgar-
fólkinu í Jokóhama yrSi starsýnt á þessa kumpána, þar sem
þeir gengu í prósessíu eptir strætunum upp aS járnbrautarstöSinni
bumbur berjandi, meS lúSraþyt — ef lúSra skyldi kalla —,
pipnaspangóli og hræSilegum skrípalátum. Vopn þeirra voru
eptir öSru skrúSinu, og heimskulegir og óhermannlegir voru
þeir allir á aS líta, og því kölluSu Japansbúar, aS þaS hefSi
næstum orfeiS mínkun aS fara meS herskildi slíkum mönnum á
hendur. Frá Jokóhama ókn þeir á járnbrautinni til Yeddo á
fund keisarans, og þó þeir bæru ekki neitt skyn á allt þjóS-
menntasniS, sem er á háttum Japansmanna, þá ljetu þeir yfir
engu undursamlega. þeir voru viS hersýning keisarans, og þar
taiaSi sendiboSinnnokkur orS vife sendiboSa Englendinga. Enn hann
vildi meS engu móti þiggja sæti á enskri ábreiðu, sem honum varboSiS,
og hitt þorSi hann ekki heldur aS ganga út á enska freigátu, sem lá