Skírnir - 01.01.1884, Qupperneq 37

ENGLAND.
39
hvorumtveggju, en svo eimdi eptir af þeim dylgjum og fjand-
skap, að einn óransjistinn í ráðinu kallaði formann þess (irskan
mann) „ragan hund“. Formaðurinn svaraði, að slikt mætti þá
reyna, og bauð hinum út í garðinn til handalögmáls (barningar
eða hnefaskylminga á enska vísu; boxing). J>eir þutu út, færð-
ust úr frökkunum, en hinir slógu hring um þá. En rjett i því,
er leikurinn skyldi byrja, komu löggæzluþjónarnir og báðu þá
heldur taka til óspilitra málanna uppi í ráðsalnum.
t t
Menn verða að viðurkenna, að samheldi og samtök Ira 1
baráttunni fyrir þjóðernisrjetti sínum og sjálfsforræði landsins
sje þeim til sóma, já, að þeim sje vorkun, þó það sje sumt
unnið, sem samsvari þvi ofbeldi, sem þeir hafa mátt þola af
Englendinga hálfu. En þar sem þeir standa undir merki ætt-
jarðar sinnar, ættu þeir ekki að berast slík ráð fyrir, sem væru
þeir óvinir alls mannkynsins, eða hirtu ekki um nein mannúðar-
eða samvizkulög kristinna eða ókristinna manna. Samsæri til
launmorða og eyðilegginga, tundurgerð og tundurvielar Fenía,
eða öll tilræði þeirrá með þeim heljartólum — það eru ráð, sem
spilla fyrir hverju þvi máli, sem þau eiga að gagna. f>að mega
forustumenn „þjóðarfjelagsins“ vita, og því ættu þeir ekki að
eins að reka allan grun aptur um vitorð með þessum mönnum, en
leggjast á eitt með Englendingum að hepta illræði þeirra og
ódáðir. |>vi verður ekki neitað, að hjer er enn meira grunsamt,
enn vera bæri, og unz þjóðvinir og forvigismenn Ira verða
skirir.í þessu efni, verður svo á litið, sem hjer sje svartur
myrkvi á ráði þeirra. Vjer látum nú máli vikið að enum heltzu
samsærisráðum árið sem leið.
I árgangi þessa rits 1882, 26. bls. er minnzt á þann
forustugarp Fenía í Bandarikjunum (New York), sem O’Donno-
wan Rossa heitir. Hann er son fátæks bónda (leiguliða) á Ir-
landi, ötull, kjarkmikill og vel viti borinn þegar i æsku. Hann
misti foreldra sina á unga aldri, en var ekki rneira enn 16
ára, þegar hann byrjaði verzlun i þvi þorpi, er iiann var fædd-
ur i. Síðar flutti hann sig til þess bæjar, sem Skebberen heitir,
og var vel i álnir kominn á tvítugs aldri. J>á (1853) sórst
hann i lag með Fenium, og varð brátt fyrir snarræðis og ann-