Skírnir

Årgang

Skírnir - 01.01.1884, Side 156

Skírnir - 01.01.1884, Side 156
158 NOREGUR. nærri má geta, þar sem þessi þjóðsnillingur á sjer svo marga heiptarfuila öfundarmenn, þó hann sje óskabarn hinnar norsku þjóðar. Aðalstefna þessa leikrits er, að leiða mönnum fyrir sjónir, hvern hurðarás þeir reiða sjer um öxl, sem ætla sjer fortakslaust að gegna i öllu kröfum kristindómsins og halda í það dauðahaldi, að það standi allt á bjargstuddum rótum, sem fram er borið í kenningunum. Höðuðpersónan er prestur i norðurbyggðum Noregs, þar sem allt er við manni blasir, er áhrifamikið, kynjalegt og tröllaukið, ef svo mætti að orði kveða. Maðurinn er sannkölluð trúarhetja. Hann sjest ekki fyrir i neinu sjálfs sin vegna, hlífir sjer ekki við neinu, ef þvi skiptir, að hlýða til fullnaðar boðorðum Krists og hans kenninga. Hann trúir fast og óbifanlega á krapt bænarinnar, og hins sama krefst hann af konu og börnum, já af öllum. |>ví fylgir, sem náttúrlegt er, traust á, að Guð verði við ákallinu, stöðvi eðlisrás viðburðanna almáttkri hendi, eða með öðrum og algengari orðurn; geri kraptaverk á þá vísu, sem lýst er í helgum fræðum. En þar kemur, að hetjari ljemagnast undir byrði trúarinnar og hnígur í faðm dauðans með þau orð á vörum sjer: „eða var það ekki svo að skilja?“ — Á eptir þejta leikrit er von á tveimur öðrum út af sama efni. Ovinir Björn- stjerne Björnssons og þeir, sem þykjast vera traustaverðir kristindómsins, segja, að það sje auðsjeð, hvað 'nann fari, hann vilji útrýma kristinni trú, og hann sje líka einn af antakristum vorrar aldar, og svo frv. En allir sjá þó, að það er sitt hvað, að reyna að skýra, hvernig sumar greinir kristinna fræða, sem kirkjan hefir gert að trúaratriðum, standa af sjer gagngvart. skynsemi og eðli mannsins, og hitt, að vilja gera menn kristin- dóminum afhuga, eða þvi í honum sem mestu skiptir, kærleika- kenningum Krists og hans siðafræði. — Vjer nefnum enn skáldsöguna ., Gijt'' eptir Alexander Kjelland og „Bondestudentar“ eptir Arne Garborg. Sagan er rituð á alþýðu- eða landsbyggða- máli Norðmanna, og hefir fengið mikið lof í ritdómum blaða og tímarita.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148
Side 149
Side 150
Side 151
Side 152
Side 153
Side 154
Side 155
Side 156
Side 157
Side 158
Side 159
Side 160
Side 161
Side 162
Side 163
Side 164
Side 165
Side 166
Side 167
Side 168
Side 169
Side 170
Side 171
Side 172

x

Skírnir

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Skírnir
https://timarit.is/publication/59

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.