Skírnir - 01.08.1907, Blaðsíða 12

204
Stephan Gr. Stephansson.
Kvæði Stephans eru þann veg gerð, flestöll, að lesa-
verður þau margsinnis, til þess að skilin verði, og hafa
verður sá maður góða greind, sem hefir þeirra not. Eg
hefi lesið þau tíu sinnum — tuttugu sinnum og alt af
fundið nýjar og djúpar hugsanir. Kvæði hans eru eins
og gullnáma, sem leita verður og grafa í eftir fénu.
Stundum eru frosin jarðlög ofan á gullinu og stundum er
þar laus sandur, en gullið hans liggur ör-sjaldan ofan
jarðar og oftast nær er erfitt að komast að því.
Og því er betur, að sum skáld eru auðskilin og að-
gönguljúf. Ef öll skáld væru því lík, sem Ibsen og
Stephan, og torskilin á likan hátt, þá væri ljóta erfiðið að
lesa þau niður i kjölinn. En hitt er gott, að hafa þung-
skildu skáldin með hinum. Fjölbreytnin er góð í þeirn
efnum svo sem öðrum. Og tungan okkar rúmar ólíkustu
höfunda í landi sínu — Pál Ólafsson og Giuðmund Guð-
mundsson, sem yrkja laufléttan skáldskap og auðveldanr
og Bjarna Thórarensen og Stephan G. Stephansson, sem
kveða þungt og torskilið.
I skáldskap þessara manna eru mestar a-ndstæður að
því er búninginn snertir. Og allir eiga þeir vini um land
alt og beggja megin hafsins. Vinirnir þeirra eru sannir
Islendingar. Og þó eru þeir svo ólíkir eins og heiðríkju-
nótt er ólík sólskinsdegi.
III.
Eg hefi verið móthverfur Vesturheimsferðum frá
blautu barnsbeini. Reyndar hefi eg alt af séð það í hendi
minni, að þar er betra að bjargast heldur en hér. Eg
veit, að einstaklingarnir græða fé á umskiftunum. En eg
hefi haft þá skoðun, að þjóðfélagið misti við útflutninginn
f é og a f 1. Hér er nú ekki staður né stund til að rök-
ræða þetta mál. En ein viðbót hefir komið í seinni tíð í