Skírnir - 01.08.1907, Blaðsíða 44

236
Hvi hefir þú yfirgefiö mig?
hiiðarbyljir. Seinast í nóvember voru bjartviðri og frost,.
nokkra daga. En með byrjun desembermánaðar gerði
þrálátar norðaustanliríðar, og var ýmist að snjóinn bleytti
með krapa, eða þá að á hann bætti í frosti, og urðu því
almenn jarðbönn, sökum snjókyngis og áfrera. Með sól-
stöðunum skifti enn urn tíð og brá til sunnanáttar. Og
um jólin voru suðaustanþíður og hin fegurstu veður.
Þórður hafði lengst af verið óhraustur, siðan um
haustið, gigtveikur og þunglyndur, venju fremur. En
nokkru fyrir sólstöðurnar hvarf gigtin og honum gerði
léttara í skapi. Hann var orðinn mjög viðkvæmur fyrir
veðrabrigðum; það var eins og hann fjarlægðist mennina
meira og meira með aldrinum og nálgaðist náttúruna að
sama skapi. Hann hafði verið félagslyndur, velviljaður
og vinsæll í æsku, en hin lífiausa náttúra var honum þá
eins og bók, sem hann þekti fáa eða enga stafl í. Nú
var hann orðinn einrænn og mjög fáskiftinn um annara
hagi, og tilflnningar hans, gagnvart öðrum en Sigríði
dóttur hans, voru oftast óbeitarkendar og þögular. A
hinn bóginn sökti hann sér ósjálfrátt niður í ýmisleg áhrif
frá náttúrunni, og það voru hans beztu stundir, þegar
hann fór einförum, og góð voru veður; þá vöknuðu hans-
fornu ástúðarhvatir og stefndu út í bláinn, að einhverju,
sem hann vissi ekki hvað var.
A jóladagsmorguninn vaknaði Þói’ður snemma, gaf fé
sínu og rak það til beitar. Klukkan var þá iangt gengin
9 og dagur runninn fyrir stundu, en þó var eigi nema
hálfbjart enn. Loft hafði sýnst heiðríkt um morguninn,
en örþunn biika sást í heiðríkjunni þegar iýsti. Ljósrauð
rönd lá yflr þvert loft, neðst í suðri, lítið eitt hærri að
austan; var loftið gárótt að sjá í ljósbjarmann og sló á
gárana blárri slikju. Ofan við sólroðaröndina var blátt
belti, er bar bjarma af ljósröndinni, neðst, en hvítnaði er
ofar dró og döknaði svo aftur í hina efri rönd. Þetta
belti var alt breiðara að austan og lá hin dimmbláa,
óljósa norðurrönd frá norður-norðaustri til suðvesturs. A5