Skírnir - 01.08.1907, Blaðsíða 55

Hví hefir þú yfirgefið mig?
247
En hinn eiginlegi jóladagsmatur var lirísgrjónagrautur
með rúsínum, hangikjöt, pottbrauð og smjör. Yfir öllu
þcssu voru börnin mjög ánægð og glöð; en einkum þótti
þeim mikið varið í laufabrauðið og reyndu sig hvert við
annað að geyma eitthvað af því sem lengst. Þau voru
hæglát, framan af deginum, því móðir þeirra sagði þeim,
að þau ættu að vera siðprúð á jólunum. En er leið á
daginn, þreyttust þau á [hreyfingarleysinu og fóru að leika
;sér; og er fram í sótti, urðu leikirnir með glaummesta
móti, því nú þurftu þau að bæta sér upp hreyfingarleysið,
framan af deginum. Ut af leikjunum spratt svo óánægja,
■ósátt og grátur, svo að móðir þeirra varð að skakka leik-
inn, hvað eftir annað. Ofan á barnastriðið bættist það,
að féð kom ekki heim, vegna þess hve veðrið var gott.
Hún sendi þá Sigriði að leita þess og var iiún ein með
yngri börnin. Eftir mikið stríð svæfði hún þau yngstu,
í rökkrinu, og hin sofnuðu sjálfkrafa, á eftir, eitt af öðru.
Þegar Sigríður kom heim, var alt orðið hljótt; og sökum
þess að móðir hennar hafði ekki kveikt, lagði hún sig
líka fyrir og sofnaði. Guðrún hafði sömuleiðis lagt sig
lit af, en vakti og beið eftir Þórði. Hún var orðin gremju-
full í skapi, vfir því að stríða við börnin; og því lengur
sem hún beið, þess gremjufyllri varð hún og beisklund-
aðri. Þetta var sama sagan aftur og aftur, sama stríðið
■dag eftir dag, alt af hvíldarlaust og endalaust. Til kirkju
hafði hún nú ekki komið í hálft annað ár, en Þórður hafði
farið þrisvar eða fjórum sinnum. Og nú sat hann að lík-
indum á einhverjum bænum, við góðgerðir og skemtanir.
Hún hugsaði að hún skyldi þó láta hann vita, þegar hann
kæmi heim, að hún fyndi hvílíkur munur væri á æfi
þeirra; ef ekki með orðum beinlínis, þá að minsta kosti
með allri þeirri beiskju í rómnum, sem hún gæti i hann
lagt.
Loksins kom Þórður. Hann gekk hægt um hurðir,
■og hljóðlega og þreytulega inn eftir gólfinu. Hlýleika til-
finningar Guðrúnar vöknuðu og hana langaði til að taka
vel á móti honum. En þá varð gremjan sterkari og löng