Ný sumargjöf - 01.01.1860, Blaðsíða 7

7
skemintihöll sinni, er Belem heitir; sú höll er í fögru
fjall-lendi skamt frá Lisbóni; þar var og frændfólk
\ konúngs með honuin og vildarmenn hans. Sendiboði
Spánverja ætlaði að forða sðr, en hallar-hurdin skeldist
á hann um leið og hann gckk út, og fekk hann bana.
Jesúítaskólinn, ákaflega mikil byggíng og fögur, hrundi
ofan yfir alla sem þar áttu heima, og komst enginn
undan. Á torgi því er Roscio hét, tóku þúngaðar
konur jóðsótt og ólu börn um hábjartan dag, að öllum
áhorfandi. Klerkar og múnkar hlupu híngað og þángað
rneð róðukrossa, og kölluðu að heims endir væri kom-
inn. Sumstaðar ómaði eymdarkvein upp úr saman-
hrundnum hvelfínguin; sumstaðar geystust eldslogar
fram úr rústunum, og eyddu öllu því sein jarðskjálft-
inn hafði ekki sundur rótað. Gamalmenni, konur,
sjúklíngar og úngbörn, sem hvíldu í rúmum sínum,
köfnuðu, og mátti engi hjálpa; eða þá húsin hrundu
svo að enginn komst út, og dóu þar allir húngurdauða.
Hvergi var annað að sjá, en liræðslu og örvæntfngu;
allstaðar heyrðust eymdarhljóð og illsárar stunur dey-
jandi aumíngja. J>á dóu allt í einu fjörutigi þúsundir
manna. Enn jók það á ógæfuna, að þetta bar upp á
helgidag, því allar kirkjur voru fullar af fólki, og
hrundu saman yfir þeiin öllum og bjuggu þeim
ómjúka gröf.
Nú bættist enn annað ofan á jarðskjálftann, til
þess að eyða borginni. Með því að húsin hrundu, þá
fðll eldurinn af eldstónum og kveikti í hvervetna, en
engi varð til að slökkva, því sðr hver hafði nóg með
sig. Sjórinn geystist á land upp og færði allt á flot