Ný sumargjöf - 01.01.1860, Blaðsíða 53

53
barúninuin hugástuin, og fundu s£r allt til, til þess að
korna til hans, honutn til gleði og ánægju, en sjálfum
sðr til saðníngs og svölunar. Allir fæðíngardagar voru
reiknaðir upp, allra þeirra sem í ætt við barúninn
voru; þar voru haldnar lukkuóska-veizlur fyrir kalk-
hvítum og kistulögðum lángafa-lángafa-lángafa lángöfum
og fyrir öllutn ömmum og þreinenníngum og fjórmenn-
íngum, fyrir öllum sem voru allt að öðrum og
þúsundasta af barúnsins háloftegu ætt, og sá ættbálkur
var mikill. Voru því veizlur fremur tíðar í höllinni,
því fæðíngardagarnir urðu margir nokkuð; luku allir
barúnsins frændur upp um það einum munni, að eng-
inn væri hans jafníngi í heiminum, einkum ef steikin
var vel brúnelduð og vínið gott; það kalla sumir menn
inatarást.
Barúninn var dvergur að vexti og viti; hann var
nokkuð líkur tveggja þumlúnga nagla, lítill, beinvaxinn
og stinnur; en enginn vissi allt það sem saman komið
var í þeim naglahausi. Hann grunaði heldur en eigi,
að hann mundi vera fremstur í frægra sveit, þegar
afspríngur hins vopnfræga veldis-aðals leiptraðí um
hallarsalina. og hann sjálfur þar í miðjunni eins og
sdl. f>á streymdi út úr höfði hans óviðjafnanleg gleði
og vizka; hann sagði frá ölluin tröllasögum og drauga-
sögum, vígum og vopnaburði, sem gerst hafði um allan
þann aldanna óraveg, sem ætt hans hafði blómgvast á
þjóðverjalandi. f>ar sátu ættfngjarnir í kríngum
ættarjöfurinn, og gleyptu orð hans eins og dauðþyrstur
maður svelgur vatnsdrykk á eyðimörku.
Nú er þángað að snúa sögunni, að mikil hátíð
V