Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1925, Blaðsíða 64

62
kölluð Selvík (46) og vestan-til við hana heita Selvíkurklettar (47),
allháir klettar, og fram undan þeim eru sker, sem fjarar á, en fram
af þeim skerjum er sjerstakt sker, sem aldrei fjarar á, og heitir Ær-
sker (48), stundum kallað Rollusker. Nokkru vestar er Vesturnesja-
flagan (49), langur grasi vaxinn hólmi. Á móts við hana er vestasta
horn nesjanna, og beygjast þá nesin í landsuður, og skerst þar inn
vogur milli þeirra og Hríshólmanna, sem heitir Einarsvogur (50). Hann
nær nokkuð langt upp, nærri upp undir Stekkjarborg, og fast upp að
Hríshólmarifi. Tvær eru lendingar að útsunnanverðu í Vesturnesjunum
og heitir hvortveggja að lenda í Einarsvogi; í báðum lendingunum
eru mjög fornfáleg naust, en sjest þó allvel fyrir þeim. Fyrir austan
heimari lendinguna heita Einarsvogshœðir (51) og Einarsvogsbrekkur
(52) með þeim að sunnanverðu.
Þegar Geirmundur og Kjallakur deildu um land milli Klofninga
og Fábeinsár og börðust á ekrunum fyrir utan Klofninga (þ. e. Kvenn-
hóli), og Björn og Vestar fóru að sætta þá, lenti Vestar í Vestars-
nesi. Þetta örnefni er hvergi hjer til og löngu týnt. Mjer þykir lík-
legt að Vesíarsnes sje einmitt það sem nú er kallað Vesturnes, því
sennilegast er, að þeir hafi lent í Dagverðarnesi. En það er heldur
ekkert af þessum nesjum í vestur frá Dagverðarnesbænum og nær
ekkert af þeim suður í miðaftanseyktina; en bærinn hefir áreiðanlega
alla tíð staðið þar sem nú er hann. Suður af Einarsvogshæðunum er
Stekkjarborgin (53). Vestan-undir klettunum á henni er stekkurinn og
umgirtur túnblettur. Þegar sjera Páll J. Mathiesen bjó i Dagverðar-
nesi (1846—1854) Ijet hann byggja garð í kringum stekkjartúnið og
rækta það. Þó hefir hann líkast til ekki orðið fyrstur til þess, því
annað garðlag, mjög fornfálegt, er innantúns við garðinn á norður-
hlið túnsins. Sjera Lárus M. S. Johnsen ljet halda við garðinum og
túninu meðan hann bjó í Dagverðarnesi (1854—1859). Magnús Einars-
son, fóstri minn, flutti að Dagverðarnesi 1859; hann ljet halda við
þessu túni lítils háttar fyrst, en síðustu ár sín þar hirti hann ekkert
um það (d. 1884). Nú er túnið og girðingin löngu komin í kalda kol.
Fyrir sunnan Stekkjarborgina er borg, kölluð Syðriborg (54). Útsuður-
af þessum borgum eru háir hólar, skiftast lítils háttar í tvent efst,
kallaðir Sandhólar (55). Lyng og gras er lítils háttar upp-eftir þeim,
en gróðurlaus sandur víðast ofan til á þeim. Vestur af þeim eru Hrís-
hólmarnir (56), efri og fremri, stórir hólmar, líkjast fastalandi. Tvö rif
eru fram í efri hólmana og fellur sjór aldrei yfir annað. Tvö rif eru
líka úr efri hólmunum fram í fremri hólmana og fellur yfir bæði um
stórstraum. Ekki vottar fyrir að nokkurn tíma hafi verið hrís í hólm-
unum, þö þeir hafi þetta nafn, en lúsalyng er allmikið í þeim og gras