Eimreiðin - 01.01.1902, Blaðsíða 67

67
menn finna mig, verð ég hengdur aftur. I guðs nafni frelsið þér
mig!«
Junker kveykti nú ljósið aftur, kastaði gömlum og síðum
kyrtli yfir gest sinn og lét hann svolgra í sig vænan teig af hress-
andi víni. Síðan spurði hann hann, hvaða glæp hann hefði framið,
þar sem hann hefði verið hengdur. Hann kvaðst hafa strokið úr
herþjónustunni.
Prófessorinn vissi ekki hvað hann ætti til bragðs að taka, til
þess að frelsa veslings manninn. Hann gat ekki haft hann á heim-
ilinu og að reka hann á dyr, væri það sama sem að selja hann í
hendur lögreglunni. Alt var undir því komið, að honum tækist
að koma honum út úr bænum. Ef hann einu sinni væri sloppinn
klaklaust út úr bænum, þá mundi hann hæglega og hættulaust
geta farið til útlanda.
Junker gaf veslings manninum gömul föt af sér og morgun-
inn eftir gekk hann út í býtið með »líkinu sínu«.
Með því allir í borginni könnuðust við prófessorinn, var þaö
nóg til að sleppa í gegnum vígishliðið, að hann sagðist hafa
verið sóttur til sjúklings utan bæjar, og sjúkdómurinn væri svo
illkynjaður, að hann væri neyddur til að hafa aðstoðarmann
með sér. Pannig sluppu þeir út, og er þeir vóru komnir út a
víða völlu utanborgar, þá féll auminginn afturgengni til fóta líf-
gjafa sínum og sór honum ævarandi þakklæti sitt.
Prófessorinn gaf honum nú dálítið skotsilfur til ferðarinnar og
að því búnu skildu þeir.
*
Tólf árum síðar var prófessor Junker staddur í Amsterdam
á Hollandi, og þá bar svo við, að maður nokkur vel búinn, sem
menn áður höfðu sagt honum, að væri einhver ríkásti kaupmað-
urinn í bænum, ávarpaði hann í kauphöllinni. Frétti hann kurteis-
lega, hvort hann væri ekki prófessor Junker frá Halle. Junker
játti því og þá bauð hinn honum heim til sín til miðdegisverðar,
og þáði prófessorinn það. Pegar hann kom heim til kaupmanns-
ins, var hann undir eins leiddur inn í stofu með hinum skrautleg-
íista búnaði og var þar tekið með opnum örmum af konu og
tveimur börnum. Hann varð ekki alllítið hissa yfir slíkum mót;
tökum hjá fólki, sem hann þekti ekkert. En að miðdegisverðinum
loknum fékk hann ráðninguna á gátunni. Kaupmaðurinn tók hann