Eimreiðin - 01.01.1902, Blaðsíða 65

65
Og þjóðirnar sættast, þær blandast og breytast,
og böndum, sem ei verða rofin, þær skeytast,
þær byggja sér saman og græða sér grund
og Gotarnir faðrna hin ítölsku sprund.
Og kraftur og menning sig endalaust eina
og ein verður trúin, hin guðlega, hreina.
Pví Róm þurfti yngjandi, örvandi blóð,
en ylgeisla menningar Gotanna þjóð.
Og þegar svo alt hefur þroskanum náð,
já, þá kernur viðreisnin, tigin og fögur,
með listir og frægð og með ljóð og með sögur,
og hefjandi blæ yfir lög og láð.
Hvort þekkirðu’ ei Gotanna berserkjablóð,
er byltist það fram gegnum Dante’s ljóð,
og helvítið opnar og harðstjórann dæmir?
Og þekkirðu’ ei dirfðina í »furstans« fræðum
og fjörið og eldinn í »svartmunksins« ræðutn,
sem lygarann hræðir og lygina flæmir?
Og jafnvel á Vinci’s og Angelo’s ennum
vér eining hins gotneska og rómverska kennuin.
Guðm. Magnússoit.
Afturgangan.
Hinn frægi skurðlæknir, prófessor Junker í Halle á fýzka-
landi, hefir nýlega sagt frá atburði, sem kom fyrir hann fyrir mörg-
um árum, og sem er áreiðanlega sannur.
Einhverju sinni þegar prófessor Junker átti að taka á móti
líkum tveggja glæpamanna, sem höfðu verið hengdir. fann hann
hvergi lyklana að líkskurðarsalnum, og lét því bera líkin, sem vóru
saumuð innan í stóran poka, upp í herbergi við hliðina á vinnu-
stofu sinni. Um kveldið settist Junker eins og vant var við rit-
5