Eimreiðin - 01.01.1904, Síða 7

7
Kvenbúningur viðreisnartímans var í suðlægari löndum skrúð-
mildll og samkvæmur smekk aldarinnar. Hempan stóð opin, svo
að nýr kjóll með nýjum lit-
blæ og nýjum leggingum
kom í ljós fyrir innan skinn-
fóðraða eða gullbrydda
brydding hennar.
Undir upphlutnum var
oft annar upphlutur, sem
þó eigi var látinn sjást
fyrst um sinn. Loks skal
þess getið, að konur fóru
nú að bera nærbrækur og
sokka og auk þess svunt-
u r. Upphluturinn var þröng-
ur og með brjóststúku
(Korset), en pilsið var oft
þanið út með pilsaglennu
(Krinoline) og búningurinn
troðinn út á öxlunum og
mjöðmunum o. s. frv. Enn-
fremur var borinn spænsk-
ur pípukragi eða knipling-
ar um hálsinn og húfa á
höfðinu. — Kvenbúningur viðreisnartímans, er skifti kjólnum í upp-
hlut og pils, hefir haldið sér til vorra daga og verið á Norður-
löndum fyrirmynd margra þjóðbúninga, sem á þann hátt eiga að
miklu leyti rót sína að
rekja til 16. aldar.
Vér viljum eigi ræða
um þróunarbreyting þá,
sem kvenbúningur viðreisn-
artímans tók í Norðurálf-
unni, en halda oss við ís-
land. þangað ruddi bún-
ingurinn, eins og vér nú
skulum sýna fram á, sér
mjög fljótt braut og þar hélt hann sér óbreyttum öld eftir öld.
Pó varð hann fyrir þeim tilbreytingum, sem landsmönnum sjálfum
þótti ráðlegt að gera.
4. Búningar frá 1685.
Gísli biskup forláksson ásamt 3 konum hans.
(Eftir grafskrift frá Hólakirkju, nú í
Forngripasafninu).
5. Myndir skornar á kassa frá 18. öld.
(í Forngripasafninu).