Eimreiðin - 01.01.1904, Síða 31

3i
vonum séð, hvernig eftirköstin af menningarstraumum Norðurálf-
unnar hafa og náð alla leið til íslands.
Frelsið á söguöldinni og andleg afskitti, sem íslendingar þá
áttu við umheiminn, setti auðvitað mót sitt einnig á klæðaburðinn.
Fjöruga verzlunarsambandið, sem — þrátt fyrir bann stjórnend-
anna — átt sér stað í lok miðaldanna, einkum við England og
þýzkaland, hafði og lík áhrif. Alda viðreisnartímans náði einnig
til íslands. I’ungbær afkróun, sem síðan um margar aldir var
haldið uppi til stórskaða tyrir ísland, hafði þau áhrif, að íslend-
ingar yfirleitt héldu fast við það, sem viðreisnartíminn hafði fært
þeim. Petta sést af tilbreytingarleysinu og þróunarleysinu í klæða-
burði, þegar þeim breytingum er slept, sem Islendingar sjálfir
fundu upp. Meðan ís-
lendingar vóru að betj-
ast fyrir því að fá þing-
bundna stjórn, þá kom
og sjálfstæðisþrá þeirra
fram að því er klæða-
burð snerti: Eftir miðja
19. öld endurbættu þeir
þjóðbúning íslenzkra
kvenna og yngdu hann
upp.
Nú er frelsið einnig
komið til frænda vorra
á íslandi. Óefað hefur það og áhrif á klæðaburðinn þegar tímar
líða fram.
Nýir menningarstraumar myndast sí og æ, og þeir munu —
eins og reynslan ávalt sýnir -— skola mörgum gömlum venjum
burt. Pá munu íslenzkar konur, þrátt fyrir ættjarðarást og þjóð-
ernisást þeirra — sem þær aldrei hafa mist —, fylgjast með fram-
þróuninni. Tízka Norðurálfunnar mun ávalt fara meir og meir í
vöxt, eins og farið er að votta fyrir. Tá mun og íslenzki kven-
búningurinn, sem nú er borinn, verða hengdur upp í Forngripa-
safninu í Reykjavík til vitnis um, hvernig tígulegu, laglegu og
frjálslyndu íslenzku konurnar vóru forðum klæddar. Kvenbúning-
urinn hverfur samtímis því, að rjómabú, skilvindur, eimskip, rit-
símar, talsímar og margt annað nýtt smeygir sér inn.
þýtt hefur
HAFSTEINN PÉTURSSON.