Eimreiðin - 01.05.1913, Síða 19

93
»Sér er nú hvað bullið og vitleysan, sem þú getur látið út
úr þér!« gall Marja Sigríður nú alt í einu fram í, um leið og hún
tók ofan sjóðandi kartöflupott með svo miklum móð, að vatnið
slettist niður á móglæðurnar. Finst þér kannske að kennarinn
ætti að fara með börnin í skóginn á vetrardag? Hvernig geturðu
nú fengið af þér að láta aðra eins heljar-vitleysu út úr þér? Pað
er heldur ekki orðin vitund af stillingu í orðum þínum í seinni
tið: Víst veit ég, að það er ekki svo þægilegt að vera án stráks-
ins heilan dag, en maður verður þó að láta sér það lynda, vegna
hins fólksins, vegna þess, hvað sagt yrði, ef því væri neitað.
Mér er líka sagt, að vikadrengurinn hans Ólafs eigi að fá að
fara. — —«
»Og hans Njáls Kristinssonar líka«, stundi nú Jón litli upp.
Honum hafði aukist þor við þá óvæntu hjálparhönd, sem hús-
móðir hans rétti honum. »Hann á að fá að aka og sitja í vagn-
inum hjá honum Jóni Veturliðasyni.«
Haltu pér nú saman, skrælinginn þinnU hreytti Stefán úr
sér og steytti um leið hnefann, svo að smalinn varð svo hrædd-
ur og hnipraði sig svo saman, að við sjálft lá, að hann hyrfi inn
undir borðið.
En Marja Sigríður bætti nú við: »Sem sagt, það er ekki
vert að vera að erta kennarann með þessu, núna rétt áður en
börnin okkar eiga að fara að ganga í skóla. Fað verða þá ein-
hver ráð með að vera án hans.«
»Já, ég kannast við, hver ráð þú hefir með það«, ánzaði
Stefán fokvondur, »ætli maður fái þá ekki sjálfur að steðja kringum
beljurnar. Pví að þér eða stelpunum skyldi detta í hug — —«
»Ekki væri það þó ókugsandi«, sagði Marja Sigríður ofur
hóglátlega, »ef þú gætir nú reynt að stilla þig ofurlítið og láta
eins og guð hafi gefið þér vit«.
Stefán sneri sér nú aftur í bræði sinni að smalanum: »Pað
var mikið að mér skyldi ekki líka vera skipað að aka þér á
brautarstöðina. Mdtlu fara gangandi? Er það mögulegt, að þú
megir lalla þangað, skinnið? Ætli maður eigi ekki að beita fyrir
fjaðravagninn? Eða lokaða vagninn — það gæti þó orðið enn
þægilegra.
Og ekki er annað en að heimta. Húsbændurnir eru hvort sem
er ekki til annars en að uppfylla þær kröfur, sem hjúunum kann
að detta í hug. Svo segir konan mín, ef ekki verða aðrir til þess.
r