Eimreiðin - 01.05.1913, Page 26

á Jóni litla; nú var síðasti vagninn horfinn fyrir stöðvarhæbina;
þetta hlyti að ríða honum að fullu.
Reiður og uppgefinn sneri hann sér við með svipuna á lofti.
En kálfarnir, sem allir vissu ilt upp á sig, steyptu sér nú, eins
og þeir hefðu gert samtök um það, aftur á bak niður í skurðinn
fram með veginum, og hver togaði af alefli í sína áttina, unz eitt
af tengslaböndunum slitnaði.
Við þetta losnuðu tveir kálfar og brönuðu sem skjótast burt
frá hinum inn á hafra-akur nágrannans, og tóku að blóta þar og
bölsótast eins og til ögrunar.
Jón litli fór að háorga af örvænting og reiði.
Bálvond kerling á skræpóttu millipilsi, sem náði ekki nema
niður á hné, kom vaðandi á bægslunum út um garðshliðið þar
rétt hjá og jós úr sér heilu flóði af blóti og ragni út yfir ak-
urinn:
»Fjandinn sjálfur sæki þig, svínið þitt! Geturðu ekki hundsk-
ast til að halda í kálfana þínaf«
Illyrðin margfölduðust við að bergmála í húsunum.
Jón þaut berfættur og lafhræddur á eftir kálfunum og stikl-
aði á hvítu tinnusteinunum yfir akurinn. Hann varð undireins
gagndrepa á lærunum af dögginni á hafraöxunum, sem voru renn-
vot. Af kálfunum sást ekkert nema eyrun upp úr hafratoppunum;
með tungunum sínum löngu sleiktu þeir á löngu svæði áfergislega
kjarnana úr stráunum.
Kerlingin lét stanzlaust dæluna ganga með óbótaskömmum.
Jón litli var alveg ráðalaus og augun í honum stóðu eins og
í freðinni ýsu. Þá sá hann alt í einu Tómas veiðimann ganga
framhjá um veginn. Tómas fleygði óðara frá sér fiskistönginni og
óð inn í hafrana; og þegar þeir lögðu saman, tókst þeim loksins
að handsama kálfana; og Tómas skildist ekki við Jón litla, fyr
en þeir voru búnir að tjóðra alla kálfana.
»Guð hjálpi okkur, mikill dæmalaus kjaftur var á kerlingunni!«
sagði Tómas og leit á eftir stuttpilsu-skassinu, sem nú stikaði
heim á leið að bænum.
Pað var engin önnur en ekkjan! Já, hún er svei-mér ekki
blíö að kyssa að morgni dags!«
Og rétt á eftir bætti hann við:
»Ójá, svo Stefán gat ekki einu sinni látið þig vera lausan við
gripina þennan eina dag! Nei, ég kannast við það!