Eimreiðin - 01.05.1913, Qupperneq 47

I 2 I
Þegar á alt þetta er litið, er það engin furða, þó mörgum ís-
lendingi yrði hverft við, er þeir heyrðu, að f’ór. Tulinius ætlaði að
hætta við stjórn »Thore«-félagsins. Þeir vissu, hverju þeir sleptu, en
ekki, hvað þeir hreptu; og sannaðist hér hið fornkveðna, að »enginn
veit, hvað átt hefur, fyr en mist hefur«. Einkum voru það, sem vænta
mátti, Norðlendingar og Austfirðingar, sem nú vöknuðu við og fanst,
að ekki mætti minna vera, en að þeir sýndu þess einhvern vott, að
þeir kynnu að meta þær stórkostlegu samgöngubætur, sem þeir ættu
honum að þakka, og væru honum í sannleika þakklátir fyrir þær. Og
til þess nú að sýna þetta svart á hvítu, þá tóku þeir sig til og sendu
honum skrautritað ávarp, undirritað af 200 manns (kaupmönnum, borg-
urum og embættismönnum) á Norður- og Austurlandi, óg fálu 5
manna nefnd að færa honum það á heimili hans ( Khöfn. Var þetta
gert 15. febr. þ. á. (1913) á hádegi, og voru í nefndinni alþingis-
maður dr. Valtýr Guhnundsson (formaður) og kaupmennirnir Carl
Scemundsen, Konrdb Hjalmarssm og Chr. Popp (5. maðurinn, sem
ætlast hafði verið til að yrði í nefndinni, hafði fengið forföll).
Ávarp þetta er að öllu leyti svo prýðilegt, að leitun mun á öðru
eins. Er þar fyrst snotur eskiumgjörð með gyllu nafnletri framan á, og
í henni liggur sjálft ávarpið í bókarformi (stóru arkarbroti), innbundið
í hvítt pergament, og spjöld og saurblöð að innan fóðruð með dýr-
indis silki fagurbláu. Á 1. bl. ávarpsins er í skrautumgjörð nafn
Tuliniusar, uppdráttur íslands og kvæði eftir séra Matthías Jochumsson,
er svo hljóðar:
Skrýddur sæmd og sóma
sértu nafni ÞÓRS!
Heyrðu til þín hljóma
hróður sigurkórs:
Þökk fyrir drengskap dug og þor!
Fáir bornir F’róni á
fyltu stærri spor.
Enginn lífs né liðinn
landi voru frá
fleiri fley á miðin
fermdi en þú um sjá;
enginn fleirum far um mar
greiddi svo og gladdi í þraut
gráti Mardallar.
f’egar dagsins dómar
deyja firtir sæmd,
réttir verða rómar,
rökin betur dærnd,
þá mun eflaust sýna sig:
ísland sjaldan átti son
ágætari en þig.
f’inni þjóð og landi
þú ert hjartatrúr,
ávalt ósigrandi,
oft þó dyndi skúr,
margra fé og fjörvi hætt;
oft á voða-verði þeim
var ei öðrum stætt.
Allar fríðar fylgjur
fylgi þér úr vör!
Engar úfnar bylgjur
aftri þinni för!
Blessi guð þig virkta-vin,
svanna, börn og sóma lands —
Síðumanna kyn!
Á 2. bl. er Fjallkonumynd og kvæði (kveðja Fjallkonunnar) eftir
Guðmund Guðmundsson svo hljóðandi: