Eimreiðin


Eimreiðin - 01.05.1913, Síða 64

Eimreiðin - 01.05.1913, Síða 64
13» það dygði ekki fyrir mann, sem væri frægur söngsnillingur, að heita hreint og beint Hljómur; hann yrði að taka sér fallegra nafn, helzt útlent, því það væri nú siður. »Mikli maðurinn« átti í stríði við sjálfan sig; því að breyta nafni, var honum ekki vel við; það var skylt því, að afneita föður og móður, og gat litið illa út. En fyrst það nú einu sinni var siður, þá varð það þó úr. Hann leitaði í Biflíunni, til þess að finna rétta nafnið, því þar stóð það. Og þegar hann fletti upp á Júbal, »son Lameks, sem fann upp á allskonar hljóðfæraslætti«, þá tók hann það. Pað var gott nafn og á hebresku þýddi það: básúnu. Af því að söngstjórinn hans var Englendingur, vildi hann að Hljómur skyldi kalla sig Mr., og það varð úr; Mr. Júbal, sem sé. Petta var svo sem alt saman ósköp saklaust, af því að það nú einu sinni var siður, en kynlegt var það að minsta kosti, að með nýja nafninu varð Hljómur allur annar maður. Hið liðna var eins og skafið burt; og Mr. Júbal bar sig eins og hann væri fæddur Englendingur, talaði bjagað, keypti sér hnébuxur og háa flibba; já, stykkjóttu fötin uxu eins og af sjálfu sér utan á hann, eins og börkur á tré; hann varð hnarreistur og heilsaði með öðru auganu; snéri sér aldrei við á götu, þó einhver kunningi hans kallaði á eftir honum og stóð æfinlega í miðjum sporvagn- inum. Hann kannaðist varla við sjálfan sig! Hann var nú heima og fastráðinn við hljómleikahúsið. Hann lék konunga og spámenn, frelsishetjur og djöfla; og hann var svo góður leikari, að þegar hann var að æfa sig á einhverju hlutverki, fanst honum að hann væri orðinn einmitt sú persóna, sem hann var að leika. Einn dag gekk hann úti á götu og var djöfull í einhverju leikriti, en um leið var hann þó Mr. Júbal. Pá heyrði hann einhvern kalla að baki sér: Hljómur! Hann sneri sér auðvitað ekki við, því það gjörir enginn Englendingur, og þar að auki hét hann heldur ekki Hljómur lengur. En það var kallað Hljómur einu sinni enn. Og rétt á eftir stóð vinur hans, ferðasalinn, frammi fyrir honum og spurði vin- gjarnlega og ofurlítið feiminn: — Er það ekki Hljómur?

x

Eimreiðin

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.