Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1921, Side 5

Kaflar úr fornsögu Austurlanda
5
þessar gróðrarlaus öræfi, nema á vorin þýtur þar upp
fagur gróður marglitra blóma, en lítið er þar um gras.
Pessi dýrð helst þó ekki nema einn eða tvo mánuði;
þegar vormánuðirnir eru liðnir, sjer þess engan stað, að
þar hafi gróður verið, jarðvegurinn er þornaður og sprung-
inn af sólarbrunanum og landið er orðið að gulgráum
leirflötum, sem dustið rýkur úr við hverja golu. Gróður
sjest þá engi nema fram með ám og síkjum, gisið gras
að norðan en smákjarr að sunnan. Trje sjást hvergi, þau
sem verið hafa, eru iyrir löngu upprætt og eyðilögð;
döðlupálmar, sem allvíða standa í röðum fram með síkjum
og ám, hafa verið gróðursettir og ræktaðir af manna
höndum. Par sem vatnsveitur ná til er útlitið alt annað,
þar eru hin fegurstu akurlönd með hveiti, mais og hrís-
grjónum og allskonar gagnjurtum. Norðan til í Meso-
pótamíu er víða jarðbik í jörðu, sumstaðar steinolía, brenni-
steinn og salt.
Dýralífið í Mesopótamíu er fremur fáskrúðugt, hin
stærri villidýr eru eðlilega flest fyrir löngu útdauð og
horfin, þau hafa ekki getað haldist í svo vel ræktuðum
löndum og fjölbygðum sem Mesopótamía var til forna um
marga tugi alda. í forneskju var þar fjöldi af ljónum og
sjást myndir af ljónaveiðum fornkonunganna mjög víða í
rústum stórborganna, en nú eru ljónin nærri alveg horfin.
Hyenur, sjakalar, ljebarðar og úlfar eru fremur algengir
og eins villiasnar, gasellur og hirtir, birnir og gaupur
sjást við og við norðan til; fuglalíf töluvert er fram með
fljótunum og gammar eru þar algengir, þeir sjá um hrein-
læti bæjanna eins og víða á Austurlöndum, eta hræ og
allskonar úrhrak. Margar tegundir fiska eru þar í fljót-
unum t. d. stórir karfar, en íbúarnir skifta sjer lítið af
fiskiveiðum; krókódílar eru þar engir, en það ber eigi
sjaldan við að hákallar villast langt upp eftir Tigris. Engi-
sprettur eru oft hin mesta landplága og skilja þær ekki