Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1921, Qupperneq 7

Kaflar úr fornsögu Austurlanda
7
ef hann er vökvaður, hann er moldblendinn leir og leðja
með mildum frjóefnum, fosforsýru og köfnunarefni. Par
sjest hvergi steinvala og varla möl nje sandur. 1 forn-
öld var til þess tekið hvað Babylonía væri frjósöm. Hero-
dót (480 f. Kr.) segir að kornið í Babyloníu gefi 200 til
300 falda uppskeru og að blöðin á hveiti og byggi sjeu
4 fingra breið, hann segir að stráin á hirsi og sesam
sjeu svo há, að hann segist ætla að þegja yfir því, sök-
um þess, að enginn mundi trúa sjer, ef hann segði hið
sanna. Viðsmjörsviður óx þá ekki í Babyloníu, en þeir
pressuðu olíu úr sesamkornum og notuðu hana til við-
bits og annara þarfa. Herodót segir ennfremur, að pálma-
trje sjeu þar um alt landið, og íbúarnir fái úr ávöxtum
þeirra mat, vín og hunang. Hin frjósömu akurlendi í
Irak, hinn svarti jarðvegur (sawad), gefur enn at sjer ríku-
lega uppskeru, þó honum sje lítill sómisýndur; þar vaxa
margskonar korntegundir allar stórvaxnar og vel þrosk-
aðar: bygg, hveiti, hirsi, hrísgrjón og mais, ennfremur
sesam, fíkjur, vínber, granatepli, melónur, agúrkur, lauk-
ar o. m. fl.
Vatnsveitingar eru enn sem fyrri skilyrði fyrir af-
rakstri landsins og þannig grundvöllur alls bjargræðis. í
hinni fyrstu skímu fornsögunnar sjest, að hjeruð þessi 4—
5 þúsund árum fyrir Krists burð eru þegar ræktuð eins
og aldingarður og öll sundurgrafin af síkjum og vatns-
stokkum, sem kvísluðust eins og net um öll akurlendi og
ávaxtagarða. Petta bendir á mikla menningu, samtök
og góða stjórn, því slíkum mannvirkjum er eigi hægt að
halda uppi nema með mikilli fyrirhöfn, nákvæmni og
reglusemi og með stöðugri samvinnu fjölda manna, sem
hafa vit og vilja til að vinna að gagni fjelagsheildarinnar
og kunna að hlýða yfirboðurum sínum. Margra mílna
langir vörslugarðar höfðu þá fyrir öndverðu verið hlaðnir
fram með fljótunum þar sem þurfti, svo þau flæddu ekki