Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1921, Blaðsíða 8

8
I'orv, Thoroddsen
yfir og skemdu akurlendin í vorleysingum. Vatnsveitu-
skurðirnir voru haglega gerðir og lágu vanalega eftir
hryggjum, sem voru lítið eitt hærri en akurlendin, svo
hægra væri að veita þaðan. Aðalskurðirnir voru hin
mestu mannvirki, breiðir og djúpir vatnsálar, sem skiftast
í ótal smáar og stórar vatnsæðar. Hefur þurft þúsundir
manna og langan tíma til þess að koma þessu öllu fyrir,
en vitaskuld er að konungarnir notuðu hertekna menn til
mestu stritverkanna. Pegar vatnavextir byrjuðu, vanalega
í marsmánuði, voru aðalskurðirnir opnaðir og vatnið látið
renna inn í alt síkjanetið; en þegar fór að lækka í ánum
í byrjun júnímánaðar, var aftur hlaðið upp í mynni stór-
skurðanna svo vatnið, sem komið var í þá, rynni ekki út
aftur. fannig fekkst gnægð af vatni fyrir öll hin ræktuðu
lönd og var því haglega veitt og skift jafnt á milli allra
eins og þörf gerðist. íbúarnir urðu að tempra vatns-
renslið um akurlöndin með stíflum í hinu margkvíslaða
síkjaneti og Ijetu vatnið seytla yfir akrana eftir þörfum,
oft um smáræsi milli reitanna, en sumstaðar var vatnið
hafið upp með vatnshjólum, sem múlasnar sneru eða
þrælar, og marga ávaxtagarða varð stöðugt að vökva í
sólarbrunanum oft á dag; í hinum frjósömu löndum verð-
ur oftast að hafa mikið fyrir lífinu.
Eins og vjer fyrr gátum, litu nábúarnir ágirndar- og
öfundaraugum til hinna auðugu og frjósömu hjeraða í
Babyloníu og gerðu þangað stöðug herhlaup til þess að
ræna og skemma; menn hugsuðu lítið til þess, að öll vel-
sældin og auðurinn var fenginn með stöðugri iðni og at-
orku, og með súrum sveita. þegar sigurvegararnir höfðu
náð löndunum, höfðu þeir ekkert upp úr þeim, nema þeir
notuðu sömu aðferðina méð iðni og fyrirhyggju og með
þolinmæli, lærðu af fyrirrennurum sínum, en á þessu vildi
verða misbrestur hjá mörgu aðkomufólkinu. Við hvert
herhlaup sem gert var á Babyloníu, komst eitthvað í