Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1921, Qupperneq 13

Kaflar úr fornsögu Austurlanda
13
Kananíta, Gyðinga og Fönikíumanna. Samt er forntunga
Súmera ekki týnd, enda hafa ltklega ýmsir sunnan til í
landinu um nokkrar aldir talað þá tungu eftir að Semítar
höfðu fengið yfirráðin; snemma hvarf hún þó sem lifandi
mál, en var upp frá því um marga tugi alda alment rit-
mál, vísindamál og kirkjumál, eins og latína var í
Norðurálfu á miðöldunum. Prestar og lærðir menn
kunnu þá tungu og
margar áletranir og
fjöldi af leirtöflum eru
skráðar með því letri,
ennfremur hafa fundist
kenslubækur, orðasöfn
o. fl., sem prestlingar
notuðu við nám. Smátt
og smátt varð þó
babylónska líka ritmál
jafnhliða og varð að
lokum aðalritmál íbú-
anna. Tunga Súmera
er gagnólík Semíta-
málum, en ekki hefur
fengist ábyggileg þekk-
ing um uppruna henn- Súmerískur hjeraðsstjóri, frá um árið 3000
* 1 ,,, .. ■x f. Kr. f., situr á hækium sínum: hann er
ar eða skyldleika við . , , , . ,J„ ,
alrakaðar og krunurakaður að sið Sumera,
Önnur rnál, að bygg- en Babylónarmenn af kyni Semita báru langt
ingu Og setningaskipun hár og skegg, (í Ny Carlsberg Glyptotek,
líkist hún nokkuð rnál- Kaupmannahöfn).
um Tyrkja, Tartara og Mongóla, en er þeim í mörgum
greinum mjög ólík; mörg orð eru sameiginleg fyrir mál
Súmera og Sabea í Suður-Arabíu, en það var forn menn-
ingarþjóð af Kusjitakyni. Sá þjóðflokkur bjó frá því í
forneskju í Afríku, í Núbíu, Abessyníu og við Rauðahafið,
og Berbar í Norðurafríku eru líka taldir til þess flokks;