Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1921, Side 49

Vendilsýsla
49
Inn í austurhlið á stórum hól ganga þröng göng, svo að
maður verður að skríða inn um þau á fjórum fótum.
Sjálfur klefinn er bygður úr ótrúlega stórum björgum og
er hann rúm 20 fet á lengd, 6 fet á breidd og 5 feta
hár. Annar lengdarveggur er aðeins gerður úr 7 stórum
steinum, en hinn, sem dyrnar eru á, úr 6 steinum, og
yfir klefann er reft með 5 þykkum heljarmiklum hellum.
Gólfið er aðeins laus mold og sandur.
Alt landið norðan og norðvestan við Friðrikshöfn er,
eins og áður var drepið á, láglendi alla leið til Skaga,
og inn í það skerast tveir flóar, Álalækjarflói (Aalbæk-
bugten) að austan en Tannisflói að vestan. Á leiðinni
milli Friðrikshafnar og Skaga er strjálbygt og íá þorp,
helst þeirra er Álalækur og Strandbær (Strandby; þar
ritaði Drachmann »Strandbyfolk«). Landið er mjög flatt
en þó breytilegt og einkennilegt, þegar komið er mílu
vegar norður fyrir Friðrikshöfn, því að þá taka við langir,
lágir sandhryggir og öldur með skorum á milli cg nefn-
ist slíkt landslag »Rimmer« á dönsku. »Dopper« heita
aftur í móti þau mýradrög og lyngsljettur, sem liggja á
milli sandaldnanna. Mikinn hluta landsins hefurþó tekist að
rækta á seinni tímum. Pegar komið er um þrjár mílur
í norður frá Friðrikshöfn, verður Jótlandsskagi mjög mjór,
tæplega ein míla á breidd og vindurinn blæs hjer næstum
án afláts milli hafanna. Pví lengra sem norður dregur, því
hrikalegra verður landið og hrjóstugra. Sandhólarnir,
einkum meðfram ströndinni, verða stærri og óbyggilegri.
Hjerumbil tvær mílur í suður frá Skaga, nálægt vestur-
ströndinni, er hinn mikli Raabjergsandhóll (Raabjergmile)1).
Hann er *•/* míla á lengd, tæp x/4 míla á breidd og um
120 feta hár. Sandhóllinn er snjóhvítur og lítur út
álengdar eins og lítill jökull. Á þessum slóðum er svo
*) »Mile« er nakinn sandhóll, en »klit« er melgróinn sandhóll.
4