Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1921, Page 72
72
H. Lundborg
löndum, þar sem menn virðast ekki skilja lengur mann-
gildi hans, en telja alt í krónum og aurum.
En efni í góða menn er ekki hægt að kaupa fyrir
peninga. Það þarf aldir og þúsundir ára til þess að
byggja upp að nýju frambúðarvænlega 'bændastjett, ef
hin gamla er eyðilögð.
Pað er því ekki neinn efi á, að sú þjóð, sem eyði-
leggur og útrýmir bændastofni sínum, á illa æfi fyrir
höndum. Saga margra þjóða ber vitni um það. Pað er
tákn tímanna, að landbúnaðurinn í iðnaðarlöndunum getur
ekki kept við iðnað, sem fær að þjóta upp án nokkurra
vjebanda. Til þess að sýna glöggar en með orðum er
hægt þær breytingar, sem verða á samsetningu þjóðar-
innar í því landi, sem er skjótt gert að iðnaðarlandi, hef
jeg teiknað eftirfarandi yfirlit:
12 3 \
Hraust þjóð og væn til frambúðar á, eins og mynd-
in á fyrsta stiginu sýnir, kjarngóða meðalstjett (það er
bjarti reiturinn á teikningunni). Til þessa flokks reikna
jeg einnig sjálfseignarbændnr. Litli dílótti reiturinn efsti
á myndinni táknar yfirstjettina eða rjettara sagt menta-
menn landsins, leiðtoga og hina æðri embættismenn.
Þessi æðsta stjett er þrátt fyrir menningardugnað sinn
minna verð í líffræðislegu tilliti fyrir kynþáttinn en meðal-
stjettin, sökum þess að hún deyr venjulega skjótt út, og