Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1921, Side 146

146
Bækur um Bandankin og ísland
markmið Mullers með æfingum sínum ab styrkja lífFæri þessi.
Hann leggur því mikla áherslu á það, að menn venji sig á
að anda rjett, gegn um nefið, að magavöðvarnir verði sterkir
og að menn haldi húðinni hreinni.
Kennarar ættu að lesa bækur þessar, einkum barnakenn-
arar. Sjerstaklega geta þeir haft ómetanlegt gagn at síðari
bóktnni, æfingabók Mullers. B. Th. M.
Fundur vínlands. G. M. Gathorne-Hardy, fje
lagi í hinu konunglega landfræðisfjelagi á Englandi, hefur þytt
það á ensku, sem er í fornritum vorum um fund Norður-
Ameríku og ritað langar og fróðlegar skýringar um það mál-
efni, en Clarendon prentsmiðjan í Oxford gefið út. Bók þessi
heitir: »7he norse Discoverers of America, The Wineland
Sagas translated & discussed by G. M. Gathorne-Hardy«.
Oxford 1921. 304 bls. 8. Verð innb. 14 sh.
Bók um Bandaríkin. Ungur vísindamaóur Herbert
Iversen (1890 —1920), er andaðist í fyrra rjett þrítugur,
hefur ritað mjög fróðlega þók um Bandaríkin, sjerstaklega
um efnahag manna og atvinnuvegi, einnig um *pólitiskar«
ástæður, hervald Bandamanna og verkmannahreyfinguna. Ritið
heitir »Amerikanske Tilstande« og kom út eftir andlát
höf. (Kaupmannahöfn 1920, Asehehoug). Bókin er ekki full-
gerð, en er þó eflaust einhver hin merkasta bók, sem komið
hefur út á Norðurlöndum um Bandartkin á síðustu árum.
Verð 7 kr. 50 a. Iversen var duglegur maður og skarpur.
EskimoiskedigtefraOstgronland. W.Thalbitzer þýddi.
Kmh. (Aschehoug) 1920. 78 bls , v. 4,50. Af þessari merkilegu
kvæðaþók má skilja, að eigi þarfmiklamentuntilað yrkjasæmilega.
BÓk urn Islatld. Hólmfríður Árnadóttir, kenslukona,
hefur gefið út góða og skemtilega barnabók á ensku, er
heitir »When I was a girl in Iceland«. (Þegar jeg var
telpa á íslandi). Boston 1919. Verð ib. 1 doll. 25 c.
Góöur bóndi og nýtur fjelagsmaður. fótt fsland
hafi átt marga góða bændur, hafa þó fáir þeirra gert neitt
það, sem staðið geti um ókomnar aldir og unnið stjett þeirra
og fósturjörð vorri gagn. Margir bændur hafa setið vel jörð
sína, en slíkt er þó eigi kynfylgja íslenskra bænda. Eins og
sjá má af Landbúnaðarsögu íslands hafa hirðuleysingjarnir og
liðljettingarnir jafnan verið margir, og hefur því farið svo, að
einhver þeirra hefur komið fyr eða síðar á hverja jörð, og
nítt það niður, sem dugnaðarbændurnir hafa unnið þar til
endurbóta, í stað þess að halda því vel við og endurbótum
þeirra áfram. [’ví miður er því svo farið með gott og stöð-