Aldamót - 01.01.1891, Blaðsíða 128

128
innar tekur smátt og smátt að rjúka burtu fyrir
evangeliskum vindblæ. ísland tekur smátt og
smátt að gróa upp í andlegu tilliti. Sá gróður er
þegar byrjaður fyrir löngu, þótt hægt fari. Kirkju-
og trúarlífið á Islandi vaknar og glæðist smátt og
smátt. Sálmabókin 1886 er nokkurs konar frum-
gróði þessarar nýju lífshreyfmgar. Á seinasta
prestaþingi í Reykjavik var samþykkt að gefa út
kirkjulegt tímarit. Það er og vottur um nýtt líf.
Og þetta fyrirtæki hlýtur að verða kirkjunni þar
til mestu heilla. Auk þess hefur á seinni árum
margt verið lagað af því, sem snertir ytri hag
kirkjunnar. Það er ómögulegt að neita því, að
kirkjunni á Islandi hefur farið fram á seinustu
árum. En framförunum miðar svo seint áfram.
Xirkjan á Islandi þarf að vakna til fulls sem allra
fyrst, svo að hún geti staðið jafnfætis systurkirk-
jum sínum hjá öðrum þjóðum. En hvernig á að
vekja hana, reisa hana alveg á fætur? Jeg kem
þannig að seinna atriði ritgjörðar þessarar.
n.
Vtðrelsn kirkjunnar á íslandi.
Um þetta efni hefur alls ekkert verið ritað
hjer vestan hafs nema grein mín: Kirkjulífið á Is-
landi (Lögberg 24. des. 1890). Jeg kom þar fram
með örfáar bendingar til umbóta í íslenzku kirk-
junni. Engar aðrar beinar bendingar til kirkju-
legra umbóta á Islandi hafa komið hjeðan að vest-
•an. En þetta er þó aðalatriðið. Það er eigi nóg
•að kvarta yfir göllum íslenzku kirkjunnar. Allt
■er undir því komið að geta ráðið bót á þeim. Vjer
verðum að gjöra tilraunir til umbóta. Vjer verð-