Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1981, Qupperneq 43

nógu góð hey. Verður hér látið staðar numið varðandi gerð og
spjall um fóðuráætlanir, þótt af mörgu sé að taka; — svo
mörgu að gæti hæglega skapað efni í grein jafnlanga þessari.
Slíkt bíður betri tíma.
Á meðan eru bændur, og aðrir áhugasamir lesendur,
hvattir til að glíma við fleiri dæmi. Nota þá gjarna eigin
aðstæður, og jafnvel eigin forsendur um átgetu o.fl., sýnist
þeim svo. Höfuðatriðið er að fjósamenn geri sér sem fyllsta
grein fyrir hvernig best verður að fóðrun staðið.
SAMANTEKT OG LOKAORÐ UM FÓÐRUN
OG FJÓSMENNSKU
Hér að framan hefur verið drepið á flesta þætti fóðrunarinn-
ar. Útfærslu á fóðurkerfinu og mjaltatilhögun verður að
sjálfsögðu að laga eftir einstökum fjósum og búum, en hér
verða þó rifjuð upp og nefnd nokkur frumatriði, sem máli
skipta.
Sem fyrr segir er mikilvægt að gera sér grein fyrir átgetu
einstakra kúa og fóðurþörfum á hverjum tíma.
Mynd nr. 2 sýnir vel misræmið milli nythæðar, sem er mest
4-6 vikum eftir burð og átgetu sem nær ekki hámarki fyrr en
eftir u.þ.b. 2 mánuðum eftir burð eða jafnvel seinna. Vand-
kvæðin á fóðrun án verulegs kjarnfóðurs fyrstu 4-6 vikur frá
burði koma enn betur í ljós þegar átgetulínan er borin saman
við línuna fyrir orkuþörfina (FE). Sést að þá þarf hvert kg af
þurrefni í fóðri að innihalda u.þ.b. eina FE (þ.e. orkuþéttni
fóðursins þarf að vera mjög mikil). Eftir það léttir mjög á og
um miðbik mjaltaskeiðsins er orkuþéttnin á bilinu 0,6-0,7
FE/kg þ.e. og undir lok þess og fyrst í geldstöðunni er hún
aðeins um 0,5 FE/kg þ.e., en eykst síðan mjög, einkum tvær
síðustu vikur fyrir burð. Út frá mynd nr. 2 kemur vel í ljós að
notagildi hey- og grasköggla í stað kjarnfóðurs er mest um
45