Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1981, Blaðsíða 60

raunastjóra, og Guðmundi H. Gunnarssyni, ráðunaut. Ég hef
lagt áherslu á mat á kalskemmdum í tilraunareitum auk þess
sem ég hef nokkuð farið um og skoðað kalskemmdir í túnum
bænda. Þá fór ég um Eyjafjörð í júní og safnaði bakteríu-
sýnum af kalskemmdum grösum og tók bakteríurnar til
ræktunar á rannsóknastofu. Loks var ég fararstjóri þriggja
bændaferða í sumar, en það voru ferðir Keldhverfinga,
Hörgdæla og öxndæla svo og fólks úr Fells- og Hofshreppi í
Skagafirði. Þá sótti ég ásamt Þórarni Lárussyni aðalfundi
búnaðarsambandanna í Austur-Húnavatnssýslu og Norður-
Þingeyjarsýslu. Nú upp á síðkastið hef ég tekið þátt í flutningi
rannsóknastofunnar eftir því sem aðstæður hafa leyft.
Áður en ég hóf störf hjá Ræktunarfélaginu hafði ég dvalið í
Ottawa í Canada í hálft annað ár við rannsóknir á þoli og kali
túngrasa. Var dvöl mín þar ytra að hluta á vegum Rann-
sóknastofnunar landbúnaðarins en annars kostuð af Vís-
indasjóði auk ferðastyrks frá Ræktunarfélaginu. Rannsóknir
á þessu fyrirbæri hafa lengi verið mér mikið áhugamál, enda
þótt ég hafi aldrei getað stundað þær nema í hjáverkum. Það
var mér því nokkurt gleðiefni þegar mál réðust þannig að ég
við heimkomuna frá Canada var ráðinn þar í % úr stöðu en
hjá Rala að Vi, einnig með kalrannsóknir sem aðalstarf. Menn
kunna að spyrja hvers vegna Rfl. Nl., sem mest hefur sinnt og
gegnt leiðbeiningarstörfum ráði til sín mann í rannsóknir. Því
er fyrst til að svara að ráðunautar Ræktunarfélagsins hafa alla
tíð unnið nokkuð að athugunum og rannsóknum, enda hefur
þeim verið ljóst að leiðbeiningar verða að byggjast á þekkingu
sem fengin er úr rannsóknum og tilraunum auk fenginnar
reynslu þeirra sem búskap stunda. Hafi aðrir ekki aflað þess-
arar þekkingar þá hafa þeir gert það sjálfir, og tel ég að þessi
samruni þekkingarleitar og miðlunar hafi verið lífgjafi
Ræktunarfélagsins til þessa. í annan stað er þekking okkar á
kalvandamálinu svo bágborin að ég held að ekkert svið jarð-
ræktarinnar eða jafnvel engin hlið landbúnaðarins sé mikils-
verðara rannsóknarefni. Við getum ekkert leiðbeint bændum
fyrr en við vitum meira um þennan vágest. Það er ekki
vansalaust fyrir þá sem landbúnaðarmálum stjórna að enn í
62