Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1982, Page 48

tiltölulega fá, sem verða vinsæl og eru þau sömu ræktuð í
áratugi.
Hér á eftir verða nefnd nokkur afbrigði, sem ræktuð eru í
Norður-Skandinavíu og hafa flest verið reynd hér á landi.
Abundance. Það v'ar flutt inn árið 1947 ásamt mörgum af-
brigðum á vegum Askels Löve hjá Atvinnudeild Háskólans.
Reyndust tvö langbest, Abundance og Deutsch Evern. Það
síðarnefnda mun að mestu horfið úr ræktun. Abundance er
gamalt afbrigði. Það blómgast mikið og lengi en er fremur
seinvaxið. Berin eru dökkrauð, svolítið súr og henta best til
sultugerðar.
Fyrir nokkrum árum flutti Óli Valur Hansson garðyrkju-
ráðunautur inn nokkur afbrigði til viðbótar. Eru þau í ræktun
á Korpu og víðar. Eru það afbrigðin Glima, Jonsok, Senga-
Sengana og Zephyr.
Glima er nýlegt norskt afbrigði frá um 1969, óvenju fljót-
sprottið með meðalstór, fagurrauð og glansandi ber. I Noregi
er það talið gott matarber og gott til sultugerðar, þó eilítið
súrt. Framar öllu hentar það til frystingar og þykir þá halda
bragði og lögun óvenju vel.
Jonsok er einnig norskt afbrigði, nokkrum árum eldra. Það
er einnig snemmvaxið en þó tæplega eins og Glima. Berin eru
stærri, en ekki eins bragðgóð.
Senga-Sengana er þýskt afbrigði, sem kom fram um 1950 og
varð fljótlega mest ræktað af öllum jarðarberjaafbrigðum.
Berin eru óvenju stór og bragðgóð og uppskeran getur orðið
allmikil við góð skilyrði. Hér á landi er það seinvaxið og
bendir allt til þess að veðráttan síðsumars ráði, hvort það
gefur meiri eða minni uppskeru en norsku afbrigðin. Þau
virðast ætla að gefa nokkuð árvissa og jafna uppskeru.
Zephyr frá Danmörku þótti best af snemmvöxnum afbrigð-
um í Noregi, áður en Glima og Jonsok komu fram á sjónar-
sviðið. Berin eru allstór, einkum fyrri hluta uppskerutímans.
Þau þykja ágæt matarber og góð til frystingar.
Nýjustu norsku afbrigðin heita Solprins, Solgry og Solgull og
verður gaman að vita hvernig þau reynast hér á landi.
Að síðustu skulu nefnd mánaðarjarðarber, sem eru oftast
50